271. ස්වප්නෙහි හමුවෙමු මැරයෝ

"චුටි නංගි....."
අඳුර කපාගෙන අක්කගේ වචන මට ඇහෙන්නේ ඇඳේ එක එක අතට පෙරලෙන අතරේ. 

"හ්ම්ම්..."
"නින්ද යන්නේ නැහැ හලෝ"
"හ්ම්ම්..."
මමත් හුස්මක් හෙළුව. 

මට අඳුරේ උනත් අක්කගේ ඇඳේ ඉඳන් ආපු හුස්මේ සද්දෙත් ඇහුනේ ඒ වෙනකොට කෑලි කපන අඳුර වගේම, අල්පෙනිත්තක් උනත් බිමට වැටෙන නිහඬතාවය රජකරන වෙලාව හින්ද. 

මට වෙලාව පෙනුනේ නැහැ. කොටිම්ම මට වෙලාව ගැන නිච්චියක් තිබ්බෙත් නැහැ. නින්දට ආවේ හරියට ඒකට සැරසිලා නොවන හින්දද මන්ද නිදිමතක් තිබ්බෙම නැහැ.

ඒ හැමදේකටම වඩා හිත ඔද්දල් වෙලා තිබ්බ නිසා වෙන්න ඇති දෙන්නම ඇඳට ආවෙත් කකුල් අද්ද අද්දා, ගෙදර හැටියට 'නීතිවිරෝධී' විදියට. ඒ වෙනකොට නීතිවිරෝධී කියන වචනෙත් අපි දෙන්නට පෙනුනෙම අපිත් එක්ක අරෝවක් තියෙන වචනයක් වගේ.

පපුව පැලෙන දුකක් දැනෙනකොට, නින්දක් දැනෙයිද කෙනෙක්ට? ඊටත් වයසක නොවෙන හිතකට??

"පව් හලෝ..."

"හ්ම්ම්..."

මගේ උගුරත් පැටලෙන්න වගේ ආව හින්දා මම කතාකලේම නැහැ. හුමිටි තිබ්බ විතරයි.

'විකාර... ඌ මැරයෙක්... මිනිමරුවෙක්... ඌට එහෙම වෙච්ච එකමයි හොඳ. ඒ වගේ උන් හින්දා තමයි හොඳ මිනිස්සුන්ට ජිවත් වෙන්නත් බැරි' 

මගේ ඇතුලේ හිටපු එකෙක් මගේ කන්දෙක දෙදරන්න කෑගහුවම ඇතුලෙන් ආපු දෝන්කාරය අන්තිමට 'කුඋං' ගාමින් ඉවර උනා. ආයෙමත් අඳුරේ ගිලුණු නිහඬ රාත්‍රිය. එකම කාමරේ අල්ලපු ඇඳේ නින්දක් නැතුව නොසන්සුමට ඉන්නා අක්කා ආයෙමත් සුසුමක් හෙළනවා ඇහුනා.

"කමක් නැහැ හලෝ. ඇත්ත එකක් නෙවෙයි වෙන්න ඇති. එහෙම උනත් සත්‍යා හොඳ එකෙක් නෙවෙයිනේ. දැන් නිදාගම්මු"


මම එහෙම කියල ආයෙමත් පොරවනය ඇතුලේ ගුලිගැහුනා. මටම හිනාවක් ආවේ මොකද මන්ද.

"අපි දෙන්නටම පිස්සු හලෝ... හිහ් "

අඳුරේ උනත් අපි දෙන්නම පොඩ්ඩක් විතර 'කිචි බිචියට' හිනා උනා. එහෙම කියලා බලෙන් වගේ ඇස්දෙක පියාගත්තා.

ඒ තමයි එක්තරා සිනමාකරුවෙකු විසින් අප දෙදෙනාගේ ලස්සන හීන පේන දවසක් නිදිවර්ජිත රාත්‍රියක් කරන්න  තැත සාර්ථක වුනු දවස. අප දෙදෙනා එලෙස වේදනාවට පත්කරලා ඔහු නම් ලස්සනට නිදාගෙන ඉන්න ඇති නේද?

ඒ ඔක්කොටම වගකියන්න ඕනේ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි, සත්‍යා තමයි!

මැරයෙක්, චන්ඩියෙක්, මිනිමරුවෙක් ගැන සිනමාකරුවන් කොතෙකුත් කතාන්දර ගොතන්නට ඇති. ඔවුන්ට වීරත්වයක් දෙමින්, පළාතේ සිටින සුන්දරම යුවතියකගේ ප්‍රේමය ඔහුට ලැබෙන්නට සලස්වන්නට ඇති. ඒ සියල්ලම සත්‍යයෙන් බොහෝ ඈත බව නම් සැබෑවකි. එවන් මැර වීරයින් කවදත් මා තුල ඇතිකළේ ජුගුබ්සාජනක හැඟීමක් මිස වීරත්වයක් නොවේ. එවන් සිනමාකෘති නිෂ්පාදනයෙන් සමාජමය වශයෙන් සිදුවන හානිය ගැන කොතෙකුත් මම කල්පනාකොට ඇත්තෙමි.

ඒ සියල්ලම තිබෙද්දී , සත්‍යා?

කෙටියෙන් පැවසුවහොත් සත්‍යා යනු කිසිසේත්ම වැදගත්කමක් හෝ විස්වාසවන්තකමක් බාහිරෙන් පෙනෙන්නට නැති රස්තියාදුකාර තරුණයෙක්. ගමේ සිට නගරයට සංක්‍රමණය වන සත්‍යා අනපේක්ෂිත ලෙස විලංගුවේ වැටෙන්නේ නොකළ වරදකට. සත්‍යයේ ප්‍රතිමිර්තියක් නොවන සත්‍යා මේ අතරේ අහම්බෙන් සිය 'නැවතුම් කාමරය' අයත් ගොඩනැගිල්ලේ සිටින සුන්දර, ගායිකාවක් වන්නට හීනදකින යුවතියකට හිත වැටෙනවා.

බාහිරෙන් බැලුවාම නම් මෙය ඉතා සුලබ කතාවක් උනත් නිර්මාණකරණයේදී එම කාලවකවානුව අනුව දැවැන්ත පිම්මක් ලෙස හඳුන්වන්නට පුළුවන්. සත්‍යා යනු මැරයෙක්, කුලී මිනිමරුවෙක් බවට අමුවෙන්ම දැක දැකත් අප සත්යාට ප්‍රේම කරන්නට පටන්ගන්නේ කවර හේතුවක් නිසාදැයි මට තවමත් වැටහෙන්නේ නැහැ. ඔහුගේ පෙම්වතිය පවා ඔහුගේ සත්‍ය ප්‍රතිරූපය දැනගන්නේ නැහැ.

දේශපාලනය තුල, දේශපාලකයින් තුලින් බිහිවෙන මිනීමරුවන් ඔවුනොවුන්ගේ බල අගරලයේදී සත්‍යා වැන්නවුන් හරහා ඉටුකරගන්නා කාර්යභාරයත්, බිකු ලෙස සිය ජිවිතයම ඔවුන්ගේ ග්‍රහණයට දීමෙන් සිරගේදරත්, සිය නිවසත් යනු එකක් ලෙස ගෙවාදමන මිනිසුනුත් අතර අප වික්ෂිප්තභාවයෙන් බලාසිටින්නෙමු. බිකු යනු මම දුටු අපුර්ව චරිතයක් වීමත් එම චරිතයේ තාත්වික රංගනයේදී මනෝජ් වජ්භයි විසින් පලකරන ප්‍රතිභාව නිසාත් මේ යුධපිටිය මට දැනුනේ එදිනෙදා ජිවන අරගලයක් ලෙස මිස අවනීතිය - අසාධාරණය ලෙස නොවේ. ඒ කවර විශ්මයක්ද.

කැපීම්, කෙටීම්, මිනීමැරීම් යනු සාප්පුවෙන් මිලට ගන්නා සෙල්ලම් බඩුවක් තරමට සාමාන්‍ය කාර්යයක් ලෙස අප මෝහනයට ලක්කර මේ මැර කල්ලිය කෙරෙහි කිසිදු පාපී සිතුවිල්ලක් අපතුල ඉතිරි නොවන ලෙසටම නිශේධ කරනු විශ්මයජනකය. මනමොහනිය සංගීතය එයට රුකුල් සපයමින් ඉතා මියුරු ලෙස අප කතාව තුල ගිල්වා තබාගනී. නර්තන ජවනිකා , අංග රචනය, කළා අධ්‍යක්ෂණය ඉතා ප්‍රශංසනීය ලෙස තේමාව හා එක්ව ගමන්ගෙන තිබේ.

මේ සියල්ලට වඩා සත්‍යා චරිතයේ සිටි J.D. චක්‍රවර්ති විසින් පිළිබිඹු කරන ලද දක්ෂතාවය සහ ආකර්ෂණය සිනමාපටය පුරාම බුවල්ලකු සේ අක්මුල් විහිදවාගොස් තිබුනා යයි කීම අතිශෝක්තියක් නොවේ. කොටින්ම කිවහොත් කඩවසම්, රවුල් කොටයක්වත් නැති සැලොලොයිඩ් සිහින කුමරා වෙතින් පලනොවන දැවැන්ත පෞර්ෂයක් සහ ආකර්ෂණයක් ඔහු තුල තිබීම පුදුමසහගතය.

සිනමාපටයන්හි සුලබ කාරණයක් වන 'වයිස් ක්‍රැක්' කිසිවක් නොමැතිව, 'පබ්ලික් ස්පිකින්' වාරයන් නොමැතිව පවා සත්‍යා ගැන අප තුල දැවැන්ත ප්‍රතිරූපයක් මැවෙන්නේ ඔවුගේ මිනීමරු ජිවිතේ අමතක කරවමිනි. පුදුමයකි....

නිතිය හා සාමය ආරක්ෂා කරන්නට දිවුරන අවංක පොලිස් නිලධාරින් සිනමාපටයට කඩාවදින්නේ මේ අතරතුරේය. ඔවුන් 'නිතිය හා සාමය' වෙනුවෙන් පාතාලය අතුගා දමන්නට ක්‍රියාකරති. සත්‍යා ඔවුන්ගේ ඉලක්කයක් වන්නේ එලෙසයි. නරඹන්නන් ලෙස අප සියලුදෙනාම සත්යාගේ පැත්තේ සිටියේ කුමන කාරණාවකටදැයි මම අදටත් මගෙන් ප්‍රශ්න නගමි. සත්යාගේ 'සුදු' කියා පැත්තක් ගත නොහැකිය. නමුදු රවුල්කොට අතරින් ඉතා කලාතුරකින් පෑදෙන සුන්දර සිහනාවක් මිස ඔහුගේ ගතයුත්තක් නැතිව තිබියදී, පොලිසිය ඔහු හඹා එනවිට අප සියලු දෙනා ඔහුගේ ගැලවීම පතන්නෙමු.

අවසන් ජවනිකාව සැබවින්ම ත්‍රාසජනකය. එහිදී වීරයා බිමදමන්නට පොලුපහර සියයකුත්, වෙඩිඋණ්ඩ සියයකුත් අවැසි වන්නේ නැත. අපේ වීරයා 'සැබෑ ආසියාතික වීරයෙක්' ලෙස සිනමාපටය අවසන් වන්නේ නැත.

මෙම  සිනමාපටය ඉහල වශයෙන් ඇගයීමට ලක්වුණු අතර ප්‍රධාන නළුවා මෙන්ම සහාය නළුවන්ගේ රංගනයන්ද විවිධ සිනමා උළෙලවල් වලදී ඉහලින් ඇගයීමට ලක්වුනා.

ධාවන කාලය: 171 min
අධ්‍යක්ෂණය: රාම් ගෝපාල් වර්මා 
නිෂ්පාදනය: Ram Gopal Varma / P. Som Shekar/ Bharat Shah
තිරගතවූ වසර : 1998
භාෂාව: හින්දි /මරාටි 

සත්‍යා යනු එවැනි අත්දැකීමක් මගේ සිත තුල ඇතිකළ සිනමාපටයකි. සදාකල්ම ඒ කම්පනය එලෙසම තිබෙනු ඇත. සිනමාපටය නරඹනවිට 'උර්මිලා' හැරුණුවිට කිසිවෙකුත් මම කලින් හඳුනන මුහුණු ලෙස දැක තිබුනේද නැත. 
මම මේ ෆිල්ම් එක බැලුවේ හුඟාක් පොඩි කාලේ, රුපවාහිනි එකේ යද්දී. එදා රෑ වෙනකල් හුස්මක් කටක් නැතුව මේක බලලා අක්කටයි මටයි රෑ තිස්සේ නිදා ගියේ නැහැ. වෙනදාට හින්දි 'ටින් ටොන්' කතා බලලා වීරයා දිනපු කතා වලින් සතුටින් නින්දට ගිය අපි දෙන්නට එදා නිදා ගියේ නැත්තේ 'ඒ මාරයා' හින්දා වෙන්න ඇති.

ඒක සුන්දර කම්පනයක්. මම ඒ නළුවට අදත් පුදුම ආසයි. නළුවෙක් උනාම තියෙන්න ඕනේ ලක්ෂණ ඔක්කොම ඔහු තුල මම දැක්කා. සහාය නළුවන්ගේ පවා තිබුනේ පුදුම ප්‍රතිභාවක්. රහස කොතනද නම් මට වැටහෙන්නේ නැහැ, නමුත් මේ නිර්මාණයේ සාර්ථකභාවය මේ තේමාවේ අනෙක් ෆිල්ම් වලට වඩා නම් ගොඩක් වැඩියි කියලයි මගේ අදහස. 

සංගීතය මනරම්. මම සාමාන්‍යයෙන් ෆිල්ම් එකක සින්දු වෙනමයි, ෆිල්ම් එක වෙනමයි රසවිඳින්නේ. ඒ කියන්නේ ලස්සන සින්දු තිබ්බා කියල ෆිල්ම් එකවත්, ෆිල්ම් එක ලස්සන නිසා සින්දුත් ලස්සනයි කියලා හිත හදාගන්නේ නැහැ. නමුත් මේ ෆිල්ම් එකේ ඒ දෙකම එක සමානව මිශ්‍ර වෙලා තිබා. ඒ කියන්නේ සාමාන්‍ය මුඩුක්කු ජිවිතේ ඉන්න කවුරු උනත් සින්දුවේදී කිට්-බිට් ගහගෙන ඇමරිකාවේ තැනක නටන්නේ නැහැ. අනිත් එක ප්‍රධාන නළුවා වැඩදාල නටන්න ඕනේ කියන තියරියේ නැහැ. කොතරම් මරං පෙන්නන ෆිල්ම් එකක් උනත් නළුවාගේ පෙම්වතියව දුෂණය කරන්න හදන්නේ නැහැ. 


බලන්න වටිනා ෆිල්ම් එකක්.

මේ තියෙන්නේ මම ආසම සින්දුව ඒකෙ. ('ස්වප්නෙහි හමුවෙමු මැරයෝ ' ගීතය)

මේ තියෙන්නේ මම විඳින ගීත වලින් කීපයක් 

බලල තියන අය මගේ අහදස් වලට වෙනස් අදහසක් තියෙනවා නම් කියන්න. නොබලපු අයට බලන්න කියල ආරාධනා කරනවා. මේ තියෙන්නේ විකිපීඩියා ලින්ක් එක 

https://en.wikipedia.org/wiki/Satya_(film)

මේ තියෙන්නේ මේ සිනමාපයට ගැන කලින් ලියපු විචාරයක්