270. එදා මල් වරුසාවමයි

ප්‍රේමය කෙතරම් සුන්දරද කිවහොත් විරහ වේදනාව පවා රසවත් සුන්දර විඳීමක් බව ඕනෑම අයෙකු පිලිගන්නවා නොඅනුමානයි. බොහෝවිට ප්‍රේමය ප්‍රස්තුතයක් වශයෙන් ගනිමින් කළා නිර්මාණ බිහිවන්නේත්, ඒවායේ එකිනෙකට වෙනස් රසයන් උත්පාදනය කරගැනීමට හැකිවන්නේත් ප්‍රේමය එතරම්ම පරාසයක් තුල රසයන් ජනිත කිරීමේ හැකියාවක් ඇති නිසා බව නොකියයුතුමනාය.

ප්‍රේමයේ ඇති සුන්දර අසුන්දර භාවය ගීතය තුල භාවිතයේදී  යොදා නොගත් රචකයෙක් වේනම් එය නිකිණි සොයනවා වැනි විය යුතුය. එසේ වන්නේ ප්‍රේමය වනාහි යොවුන් සෘන්ගාරාත්මක ප්‍රේමය ඉක්මවා ගිය දාරක ප්‍රේමය දක්වා අක්මුල් කේශනාලිකා සහිතවූ අතිශය ගැඹුරු සහ සියුම් භාවරුපයන්ගෙන් සමන්විත නිලයක් බැවිනි.

දාරක ප්‍රේමය බොහෝවිට රැඳෙන්නේ මව-දුදරුවන් අතරේ බැවින්, 'පියසෙනෙහසට කවි ගී ලිය උනා මදියි' කියා යමෙක් පවසද්දී , මට දැනෙනෙන්නේ එය එතරම්ම සුමට වක්‍රයක් නොවන බවයි. ඊට වඩා අවිෂය වූ ප්‍රේමයේ භාවයන් තිබිය නොහැකිද?

ප්‍රේමය අස්වද්දන කෙතක් බඳු විවාහයේදී අයෙක් සැමියාත්, අනෙකා බිරිඳත් ලෙස උපදිති. ගීත රචකයින් මෙම සුසංයෝගය නොයෙකුත් කෝණයන්ගෙන් බැලුවද ඒ සෑම විටකදීම ප්‍රේමයේ තවත් පැතිකඩක් පිළිබිඹු වීම වලක්වාලිය නොහැකිය. නමුදු ඒ අතුරින් වියත් රචකයින් පමණක් මෙම වලගොඩැලි සහිත මාර්ගය තරණයේදී රසිකයින් තුල සියුම් රසවින්දනයක්ද  , එසේ නොවන්නන් අතුරින් ඉතා කටොර ගමනක අවසානයේදී රසිකයින් තුල ප්‍රාථමික වින්දනයක්ද  ශේෂ කරනු දක්නට ලැබෙන කාරණයකි.



මේ සියල්ල අතරේ සැමියාගේ භූමිකාවත්, බිරිඳගේ භූමිකාවත් රඟදක්වන යුවතිපතීන් තුල කවරාකාර හැලහැප්පීම් සහ සොඳුරු මොහොතවල් ඇතිදැයි කිසිවෙකුට අවිෂය වූ තරමකි. ගැඹුරු වුවත් අතිශය සුන්දර විල්තෙරක ඉවුරේ සිටියද විලට බට අයවලුන් දුලබ නම්?

සැබෑවකි... සිය බිරිඳගේ සොඳුරු බවත් , නොවෙනස් ආදරබර බවත් 'ළඟින් ඉඳන් මට සළකන මගේ බිසව්' ලෙස අයෙක් දකිද්දී , 'මුතුකැට වැස්සක් වගේ වේනම් සොඳුරුයි මේ දීගේ' යයි දෙස්දෙවොල් තබන සැමියන් සිටින බවද නොරහසකි.

නමුදු, අවිෂය වන්නෙම විෂය වියයුතු කාරණාවම නොවේද?

බිරින්දෑවරුන්ට සැමියන්, ගීත රචනයේදී අවමයෙන් අවිෂය වන්නේ කිම ?

ලංකාවේ පැරණි චිත්‍රපට කර්මාන්තයෙන් දායදවුනු බිරින්දෑවරුන් විසින් සිය සැමියන් උදෙසා ගැයෙන ගීත අතලොස්ස හැරුණුවිට , සැමියන් පිළිබඳව බිරින්දෑවරුන් නිහඩ වීමට ඇත්තේ කවර බලපෑමක්ද? ඒ සියල්ල අතරේ හමුවෙන් ගීත අතලොස්ස අතැඟිලි අතරට හිරකරගන්නට තරම් ප්‍රමාණවත් වීම නම් සැබෑවක්මයි.

විවාහ කෙතට වන්  සැමියා කෙරෙන් කෙත්බිම සරුසාර කෙරෙන්නට අවැසි 'බන්ඩි පොහොර' නොවැටෙන්නේ මන්දැයි වටහාගත නොහැකි ගැටලුවකට බිරින්දෑවරුන් පත්වීම, කාලයාගේ අවෑමෙන් කුකුලාගේ කරමලය සුදක් වනවාසේ හේතුවක් හා සබැඳෙන්නට වන්නේ අහේතුවමද ?

සුන්දර මධුචන්ද්‍ර ඇරයුම් විෂයන්හිදී සැමියා දක්වන තරම් විවෘත භාවයකින් බිරිඳ සිය සිතැඟි පලනොකරන බැවින්දෝ සැමියන් විසින් බිරියන්ට ඔවුන්ගේ සිතැඟි රහස් පවසද්දී , බිරියන් විසින් මුකුලිතව සිටිනු රචක ප්‍රතිභාවන්ට කරනා නිගරුවක් ලෙසයි වැටහෙන්නේ.

නමුදු, එය එකිනෙකා කෙරෙහි වූ ප්රෙමයේම කොටසක් නොවේද?

මුදු මුහුණේ සුව දැනුනේ 
පිය ළඳුනේ මට විතරද 
ඔබ සුසුමේ සුව දැනුනේ 
හිමි සඳුනේ මට විතරද 

ඉඟ නෙරියේ රැලි  බින්දේ 
පිය ළඳුනේ මම විතරද 
ඉඟ නෙරියේ රැලි හැදුවේ 
හිමිසඳුනේ 
මගේ විතරද 

පුළුලුකුලේ සිරියහනේ 
නිදිවැරුවේ මම විතරද 
උරතලයේ හිස රන්දා 
සුව වින්දේ මම විතරද 



රසයන් සියල්ල එකව ගත්කලද, වර්ණයන් සියල්ල එක්ව ගත්කලද විස්තර කල නොහැක්කා සේ.. ප්‍රේමයේ වර්ණය, රසය කැලතෙන්නේ මේ හැලහැප්පීම් නිසාවෙනි. 

සඳලේඛා සඳගිරි හිසින් ලැගුම් ගනී මගේ ලෝකේ 
රූ ජායා සෙවනැලි දිදා පෙමින් ළඟින් හිඳියි මගේ 
දිනෙක කිව මා දකින සිහිනේ 
ඉඹසඳ කීවා මනෝ රම්‍ය ගීතේ - අපි දෙන්නා 

විමානයෙන් ආ සඳසේ සඳුන් කැලෙන් එහා 
ගෙන සිතක් රන් තැටියෙන් නොදී ගතින් එදා 
හතර අතේ මල් වැහැලා සිතට කතා කළා 
සිතින් ඉතින් එදා 

කුමරියක් වූ දවසේ කතා පොතෙන් සිතේ 
විලේ ගිහින් මල් නෙළුවේ ඔබයි නමින් මගේ 
පාර දිගේ මල් මල් වැහැලා සුවඳ කතා කළා 
රජෙක් ඇවිත් කියා 



කුටුම්භය තුලදී අබිසෙස් ලබන කුමාරියක් විසින් සිය සහකරුවා අනායාසයෙන්ම 'රජෙක්' බවට පත්කරන්නිය. එය ඇගේ විජිතයයි. ඒ විජිතයේ ඇති කාන්තාර, උස් කඳු-පල්ලම් සියල්ල තරණයේදී ඔහුගෙන් රජෙකුගේ පෙරදැක්මක් ලැබෙනවා නම් කොතරම් සුන්දර වේද?

සිතල සිතුවිලි උණුසුම් සුසුමෙන් 
සුවපත්කල ලබැඳේ 
ජිවන කතරට සිහිලැල් පිණිබිඳු ඉසිමින් 
පෙරමන් කී නිරිඳේ 

මුවරද විසිරෙන මිහිරිම සෙනේහයෙන් 
මා හද සුවඳින් පිරූ හැටි 
ගිනියම් සැඩහිරු දෝතින් මුවාකරන් 
සුවබර සෙවනැලි හැදු හැටි 

නොසිතු මොහොතක නොමියෙන විලාසයෙන් 
ඉරණම ඔබ ළඟ රැඳුනු හැටි 
වැලපෙන පැලකට මල්කැන් දෝතදරන් 

හෙට ගැන උරුමය ගෙනා හැටි 

කාලයා සමග වෙනස් වෙන දේ හා වෙනස් නොවෙන දේ අතර ඇත්තේ කවරාකාර නිර්ණායකයකයක්ද ? එවන් මොහොතක බිරිඳක විසින් සිය සැමියාට කර්කශ වදන් වලින් දමගසනවාට වඩා මේ සිතුවිල්ල කෙතරම් සුන්දර අදහසක් ජනිත කරයිද?

මේ වහින්නේ 
එදා මල් වරුසාවමයි 
මහළු නොවනා පෙම්වතුන්ගේ 
සොඳුරු මල් වරුසාවමයි 

ජිවිතේ දෝතින් දරා අපි 
එදා පෙම් බස් මිමිණුවේ 
සිරිපොදේ සීතලෙන් අවදිව 
ජිවිතේමයි හිනැහුණේ

එදා මල් වරුසාවමයි මේ 
මුවාවක් ඇයි සොයන්නේ 
එක වහලයට එකතු වූ දා
එක කුඩේ ඇයි මදි උනේ  


විටෙක, එලෙස ගීත පබදුම කෙම්බිම කාන්තාරයක් වන්නට සැමියන් වෙතින් පෙළනා බිරින්දෑවරු දැකීමෙන් රචකයා ගොළු වුවාදැයි සැකයක්ද ඉපදීම වලක්වනු බැරිය.




පෙම් ලොවදී දුටු ඔහුමද මේ 
ඔහුටද මා අන්ධ උනේ 
යව්වනයේ දුටු ඔහුමද මේ 
ඔහුටද ම අන්ධ උනේ 

මිදියුෂ යයි රැවටී හලාහල 
විෂ බිව්වේ ඇයි මා 
පෙම් දැල මැද පැටලී සුසුම්ලා 
මුලා උනේ ඇයි මා 

මිරිඟුව දැක හිනැහී පිපාසෙට 
දිය සෙව්වේ ඇයි මා 
නෙතුසර පහර වැදී විකල්වී 
දිවිපිදුවේ ඇයි මා 


එලෙස කඳුළු පැන් බොන බිරිඳක විසින් අවසන සිය සැමියාට ඒ කඳුළු පැන් කලස යහන පාමුල තබා පිටවන මොහොතේ හිතතුල බුර බුරා නගින සිතුවිලි ක්‍රෝධයක් ලෙස නොදකිමින් පරිස්සම් වන්නට තවත් රචිකාවක් සමර්ථ වන්නේ එය සත්‍යයෙන් පරිබාහිරව සිදුවූවක් නොවන බවට සාක්ෂි ඉතිරි කරමිනි.




ආයුබෝවන් පෙම්බරාණෙනි 
ඔබට සුබ දවසක් 
දුකක් නොරැඳෙන හෙටක් වෙනුවන් සුසම් සුබපැතුමක් 
ඔබට සුබ දවසක් 

පැනින්  නහවා ඇඟිලි ගෙලවට රනින් තැලි පළඳා 
සසර ඉම තෙක් එක්ව ඉන්නට  ආදරෙන් කොඳුරා 
අතින් අත බැඳුනා 

හාදු තැවරු රෝස කම්මුල් රළු අතින් පිසවා 
දෙතොල ඉකිලන සුසුම් කැඳවන රුදුරු බස් බනවා 
නෙතු කඳුළු පුරවා 

ඔබෙන් රිදවුනු නෙතින් ගිලුහුණු සුසුම් පැන් කලසක් 
කඳුළු පැන්  කලසක් 
යහන පාමුල විසුරුවා යමි ඔබට සුබ දවසක් 
ඔබට සුබ දවසක් 

සැමවිටම විවාහයේදී පීඩිත වන්නේ බිරිඳ පමණක්ද? එසේ නැතිනම් සැමියන්ගේ හඬට රචකයින් බිහිරිව ගොස්ද?

සිය සැමියාගේ අකල් වියෝවට ළයපැලී මියයාගත නොහැකිව හඬන බිරිඳකට තිබිය හැක්කේ කවර පිහිටක්ද? 'විසේ නැග්ග නාකිත් පිල්කඩ ගාව' සිටින  ඇගේ දුක කියන්නට සැමියෙක් නොමැති ඇගේ හඬ අසන්නට ඔහු හිදීද අසලක?

රාත්‍රිය වී නිහඬව නිසලව ඉන්නම් 
බියද දැනේ දුකද දැනේ 
රුදුරු උනේ ඇයි හිමිසඳුනේ 

පත පැමිණි සුරපුරවර 
වෙලා ගැනුණි ඝන කළුවර 
දෑස පුරා දුටු සිනා  කවට කෙළි 
කඳුළු කතාවක කෙලවර 
අසන්  හිමියනේ කාට කියන්නද මේ දුක 
ඔබ හැර 

කළා සොලස පිරි පුරහඳ 
අතැර ගොසිනි සිය පියබඳ 
එදා දෙඩූ මුදු වදන් අසන්නට 
බලාසිටි සිත පිළිසිඳ 
අසන්  හිමියනේ කාට කියන්නද මේ දුක 
ඔබ හැර

එවන් වියෝවක් දැනෙන්නේ  බිරින්දෑවරුන්ට නොවේද? පෙම්වතියන් ලෙස සිටිනා කලෙට දැනෙනා වියෝවට වඩා සැමියෙකු ලෙස සිට ඇතිවන වියෝව කොතරම් තිව්රද?

පිතු සෙහෙහෙ පිදු පියෙකු නොමැති ලොව 
දුදරුවන් හිනැහී ඇතිදෝ 
උන්ගේ සිත රැඳී තනිය මකන්නට 
මවුනට කවදා හැකිවේදෝ 

හිරු මඬලක්සේ කිරණ බෙදාදී 
නුගසේවනක් සේ සිසිල ලබාදී 
ජිවිතයේ බර උරින් දරා 
පියවරුමයි ලොව 
මහ සයුරක්  වී පොලව නිවාලන්නේ 

මෙත් මුදිතා ගුණ සිතෙහි දරා 
පෙරුම් පුරා එන සසර පුරා 
අම්මාවරු මතු බුදුවන්නේ 
පියවරුමයි ලොව බුදුවන මවුනට 
ඒ විවරණ දෙන්නේ 

එවන් සැමියන් ගැන බිරින්දෑවරු ගී නොකියන්නේ මන්ද?

සම්මත බැවින් සිය බිරිඳ වෙනුවෙන් සිය ශ්‍රමය, කාලය කැපකරන සැමියන් කුටුම්භය තුලදී බිරින්දෑවරුන් විසින් පසසන්නට රචකයින්ට වදන් නොමැතිව ගොළුවිද ? කුල සිරිතට අනුව යමින් කරකාර බැඳී සැමියන් වෙනුවෙන් එපමණක්ද පිදිය නොහැක්කේ?

'කූඩු කැඩී තැන තැන ගිය පුංචි කිරිල්ලියන්'ට සරණ වෙමින් මිහිමත දෙවියන් වූ හිමියන් හිඟ නොවුවද, ඔවුන් වෙනුවෙන් කරන පබැඳුම් මෙතරම් හිඟ වන්නේ කවර හේතුවක් නිසාද යන්න තෝරා බේරා ගත නොහී.

උපන්දා පටන් පිය සෙනෙහස අහිමි 
මගේම දරුවන්හට පිය වූ සකි සඳුනි 
ජාතිත් පතාගෙන සසරේ ආ ලෙසිනි 
මතුත් මෙහෙම හමුවෙමු නොබැඳි පෙමිනි 

සසර දිගයි ඒ ගමනේ යන කලට 
පාර වැරදුනේ පුරුවේ කල පවට 
නන්නාදුනනන් මට මග පෙන්වූ පිනට 
බුදුන් දකින පින් අත්වේවා නුඹට 

උඹේ තියෙන ආදර ලෙන්ගතු කමට 
මගේ හිතත් බැඳුනා සත්තයි නුඹට 
පිදු සුවඳ සියපත් පාදන ලොවක 
පමා වෙලා අප මුණගැසුනේ කුමට 

මෙවන් වපසරියක් තුල, අවිෂය නොවී හිඳිමින් රචකයා හා නොගැටී සිටින්නට සැමියන් කවර වරදකට දඬුවම් ලබනේදැයි සොයාබැලිය යුතු කාලයයි. ප්‍රේමය ඔවුන් තුල කරවටක් ගිලෙන තරම් දෝර ගලන බව නිසැකයෙන්ම කිවහැකි නමුදු එවන් ගැඹුරු දියපතුලේ ඇති වටනා මාණික්‍ය සැමවිටම අයත්වන්නේ පිහිනුමේ සහ කිමිදුමේ කිරුළුපලන් රචකයින් බව මගේ හැඟීමයි.

බිරින්දනී.... මේ ඔබේ කාලයයි. මේ එදා මල් වරුසාවමයි. මහලු නොවනා පෙම්වතුන්ගේ සොඳුරු මල්වරුසාවමයි! ඔවුන්ගෙන් ලද , රස රහස් පදබඳින මොහොතයි.

සැමියනි... මේ ඔබේ ගිතාවලියයි 

ප.ලි. 

සැමියන් ගැන ලියවුනු ගීත ප්‍රමාණය ඉතා අල්ප බවත්, එයින් බොහොමයක් පියගුණ ගීත වලින් පෙරා ගත්විට නොගිනියහැකි තරම් අල්ප බවත් මට පෙනුනා. බිරින්දෑවරුන් ගැන සොඳුරු කවි, ගී පද බැඳේද්දී සැමියන්ගේ කලාපය පාලුවට ගිය කෙතක් වගේ. අස්වද්දන්න කැමති කවුරුහරි ඉන්නවා නම් කියල මට හිතුන නිසා මම ඒ ගැන ලිව්වේ. මට මගහැරුණු ගීත තියෙන්නට පුළුවන්. එහෙම උනොත් මේකට එකතු කරන්න කියල ආරාධනා කරනවා. මේක පුරුෂාධිපත්‍ය හෝ ස්ත්‍රී අධිපත්තිවය කියා ලඝු කොට කතාකරන්න එපා. ඒ තර්ක ප්රාතමිකයි. හේතුව හොයාගන්න අමාරු උනත් මට හිතෙන්නේ ප්‍රේමය බොහොම ගැඹුරින් ලියන්න පුළුවන්කම තියෙන්නේ කුටුම්භය ඇතුලෙදි කියායි. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති පරිනත රචකයින් හැරුණුකොට උදවිය මේ කලාපයට අඩියක්වත් තියන්නේ නැත්තේ. 

මම මේ කියන්නේ පදරචනය අංශයෙන්. දැන් නම් රුපරචනය මගින් ගීතයේ අර්ථය බලු නොවටින උනත් ඔසවා තබන්න ලැබිලා තියෙන නිසා මගේ සම්පුර්ණ අවධානය තියෙන්නේ පදරචනය කෙරෙහි බව මතක තියාගන්න. ඉතාම ලාමක සිංදුවකට පපුව දාල යන සැමියෙක් දාල යන බිරිඳකගේ වීඩියෝවක් තියෙන ගීතයක් මම මේ කියන කාර්ය ඉටුකරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ඒ වගේ ගීත ඇතුලත් කරන්න එපා.

මට මගහැරුණු ගීත තියෙනවා නම් අමුණන්න අමතක කරන්න එපා.

ප.ප.ලි.
මෙම වර්ණයෙන් ඇති කොටස සම්පුර්ණ ලිපිය පලවී පැය කීපයකට පසුව මතක් වූ නිසා එක්කාසු කලෙමි. සැමියන් බිරියන් කියන ගීත ගැන කියද්දී රූකාන්ත-චන්ද්‍රලේඛා අමතක වන්නේ මා වැනි අවසිහිකාරියන්ට පමණක් විය හැකිය, සමාවන්න