247. සොඳුරිය ඔබේ නමින්

කවදාවත් නැතුව මට හිතුන වෙනද ගහන විද්‍යුත් ලිපිනය නැතුව වෙනත් ලිපිනයක් ටයිප් කරන්න. මීට දශකයකට කලින්, මුලිම්ම මම විද්‍යුත් ලිපිනයක් හදනකොට පාවිච්චි කරපු ලිපිනය, අමාරුවෙන් උනත් මතක් කලත්, කෝ ඉතින් මුරපදේ මතකම නැහැනේ. කරන්න දෙයක් නැහැ, රිකවරි තියෙන්නේ අපි වගේ අයට තමයි...

තවත් විනාඩි දහයක් පහළොවක් කිසිම තේරුමක් නැතුව වදවෙලා මම ඒ වහපු ගෙදර පිටිපස්සේ දොරෙන් ඇතුලට පැන්න.

ගුගල්ට අමතක වෙලා දාල ගියපු ලියුම් දුසිමක් තිබ්බ. ඉස්සර ලිපි චේන් වලට පිංසිද වෙන්න තවත් ලියුම් තුන හතරක්. ඒ හැම එකකටම මම දැක්වුයේ එකම විසඳුමක්.

ඔව්.. ටික් කළා, මකන්න අණ දුන්නා. කිසිම තරහක් නැතුව ඒවා මගේ ඇස්මානෙන් අරගෙන පරණ ලියුම් ටිකක් උඩට ආවා.

Subject : සොඳුරිය ඔබේ නමින්

ඒ තමයි සිංහලෙන් මම දැකපු එකම ලියුම.
මගේ පපුව ගැහුනා , හරියට විදුලි දුම්රියක් මේ දැන් මාව තලාගෙන ගියා වගේ.



ඉක්මනට මගේ ඇස්දෙක ගියේ එව්වේ කවුද කියල. පපුව ආයෙමත් තදින් ගැහෙන්න ගත්ත. මගේ අමතක වෙලා සීතල වෙමින් තිබිච්ච තේ කෝප්පය එක හුස්මට බීල දැම්ම... තාමත් හති උනත් මගේ අත වෙව්ලනවා.

'මෙලංග _______'

ලිපිනය උඩින් දිස් උනේ ඒ නම.

"අඩෝ.... වෝට මෙලන්..."

මගේ කන ඇතුලෙන් කොළු කටහඬක් කතා කළා. මට හිනා ගියා. ඇත්තටම මම කලේ තදකරලා තොල් පියාගන්න එකයි.

"මෙයාට කියල හිනාවෙන හැටි ඉගෙන ගන්න ඕනේ. දත් පෙන්නන්නේ නැතුව හිනාවෙන හැටි!"
"අඩෝ මේ.... 'සිනා නොමවන් දසන් දක්වා' කියලයි කියල තියෙන්නේ හරිද. කුල කාන්තාවෝ එහෙමයි හිනාවෙන්නේ හරිද?"



මම ඔලුව දෙපැත්තට වනුවේ කන් දෙක ඇතුලෙන් එන ඒ සද්ද ටික නතරකරගන්න ඕනේ හින්ද. තාමත් මම ලිපිය බලන්න හිතක් නැහැ. ඒ අවට තිබ්බ සියලු ඔත්තු මම විමසුමෙන් බැලුව. කොටිම්ම ලිපියේ දිනය, වෙලාව විතරක් නෙවෙයි, මොනවදෝ අමුනලා එවල තියෙන බවත් පෙනුන.

විවෘත ලෝකය පැය වලින් ගණනය කරන , මම විනාඩි වලින් හිතන කාලයක් ගතවෙන්න ඇති. ඒ අවසානයේ මගේ නොසැලකිල්ලට ඒ ලිපිය විවෘත උනා.

කිසිම ආමන්ත්‍රණයක් නැතුවම ගීතයක් තිබුණා.

අවසන් භවයද සොඳුරිය මේ අපි 
අප හට හිමි නොවෙනා 
මෙවන් දුකක් කිසිදා නොම වේවා 
සසරේ සැරිසරණා 

නයිල් නදිය වුව කෙලවර වේවි 
සමුදුර දුටු සැනිනේ 
කඳුළු ගඟට කෙළවරක් තියේදෝ 
ඔබ නැති මේ ගමනේ 

දැකගන්නටවත් ලැබේද ඔබ යලි 
නෙතු පියවෙන්න කලින් 
සොහොන්කොතත් මගේ කඳුළු සලාවි 
සොඳුරිය ඔබේ නමින් 

අමරසිරි පිරිස්....... එහෙම කියලා නතර කළා.

ලියුමේ ඊට යටින් මෙහෙම තිබුණා

එක වරක් දුටුවොතින් 
ඒ ඇතැයි මට - තවමත් සිතෙයි 


කඳුලුත් එක්ක නැගුනේ හිනාවක්. තාමත් ඔහුට ගීත ලියන්න බැහැ. පොඩියට තිබ්බ වචනේ විතරක් මාව ඉතිරි ටිකත් බිමට ඇදලා දැම්මා

'This dedication is from your secret guardian angel'


ඉස්සර දවසක රේඩියෝවේ නිතර ඇහුන ඒ වචන ටික.....

කිසිම දවසක අහලා නැති අමරසිරි පීරිස් කියලා කෙනෙක් ගැන පොල්ගස් ගැන විස්තර අහගෙන ඉන්න එස්කිමෝවෙක් වගේ අහගෙන ඉන්නෙක, හැමදාම යන ගීත ඉල්ලීම වල මම වෙනුවෙන් ABBA , Mark Anthony ට සින්දු කියන්නට සලස්වපු එක.... ඒ හැම එකකටම වඩා දැන් සිංහල සින්දු ගැන දන්න එකම....... මාව රිද්දුවා

දිනේ මට මතක් උනේ එතකොටයි. ඒ ඔහුගේ උපන්දිනයයි!

හෙමිහිට ලියුමෙන් එලියට ගිහින් මම ඒ ලිපිය ලකුණු කළා. දෙවරක් විමසුවත් මම තුන්වරක් හිතන්නේ නැතුවම කුණු බක්කියේ පින්තුරය එබුවා. පාලු නිවසේ ආයෙමත් දොර අගුලු දමාගෙන මම යන්න ගියා.