303 : මිට්ට මියාගී

 

මේක ඇත්තටම මට මතක් වෙන වෙලාවට ලියන්න බැරි වෙන කතාවක්..

මම අපේ අය්යා ගැන එහෙම අනන්ත ලියලා ඇති. ඊ උන්නාන්සේ ගැන මම මතක හැටියට 

1. අට්ටාලේ සෙල්ලම් 

2. ජම්බු ගහකින් වැටීම 

3. කුරුමිණි ජව්සම 

වගේ ලියලා ඇති. උඋට නම්බුවක් තිබීනම් ඒ ටික පටෝරියන් කරන වෑයමේ තවත් අංගයක් විදියට අද මේ කතාව ලියන්නේ.

302: ලයිසන් අරගෙන - දන්ත ධාතුත් වැඳගෙන

මේ දවස්වල දන්ථ ධාතු වන්දනා කරන උත්සවයක් තියෙනවා කියල ඇහුන ගමන් මට මේ කතාව මතක් උනේ..

මට හරියටම මතක නෑ මගේ කැම්පස් කාලෙ කතා කොච්චරක් මෙතන ලියල තියෙනවද කියල. වැඩිය නම් වෙන්න බෑ, මොකද මම ඒ කාලෙ කතා කියන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්. කියන්න දේවල් නැතුව නෙවෙයි , ඒවා කියන්න ගිහින් ඇනගන්න බව දන්න හින්දා.

මේ සිදුවීම උනේ මම මං හිටපු නගරයේ තිබ්බ කැම්පස් එකට මුලින්ම තේරුනු කාලේ. ඒත් මම උපාධිය නම් ගත්තේ වෙන කැම්පස් එකකින්. ( ඒක දිග කතාවක්.. )

ඕන්න මම නමෝ විත්තියෙන් තේරුනා පේරාදෙණිය කැම්පස් එකට. මගේ අක්කා නගරයෙන් දුර බැහැරකට තමයි තේරුනේ. ඊටත් මම ආසාවෙන් තමයි හිටියෙ පේරාදෙණිය පරිසරයට. 

ඒත් හත්වලාමේ උනේ මාර අබග්ගයක්! මගේ ෆැකල්ටි එකේ ඕසෙට රැග් එක. කැම්පස් එකට මුලින්ම යන්න කලින් දවසෙ අපෙ අම්මා මාව ඒ ෆැකල්ටි එකේ අක්කා කෙනෙක්ගෙ ගෙදරකට ( අම්මගෙ යාළුවෙක් ඒ අක්කාගෙ අම්මා) එක්කගෙන ගියා. ඒ උත්තම අක්කා මාව පැත්තකට එක්කගෙන ගිහිං කිව්ව නේද

' අම්මෝ නංගි රැග් එක නම් තියෙනවා. ෆැකල්ටි එකේ අල වෙන්න නම් ලැබෙන්නෙ නෑ' 

කියල. 

මට ඕක හරියටම තේරුනේ නෑ මම හිතන්නෙ. ඒක ඒ අක්කටත් තේරෙන්න ඇති. ඒ හින්දා එයා මට රැග් එකට කට්ටිය කොටු කරගන්න බිල්ඩින් එක මඟෑරලා යන චූටි 'හොර පාරක්' කියල දුන්න. මාත් ඉතින් පලවෙනිම දවසෙ වීරයා වගේ ඔය පාරෙන් ගිහින් අදාල බිල්ඩින් එකෙන් ගැලවිලා ලස්සනට අපේ orientation තියෙන තැනට ගියා.

මිත්‍රවරුනි.. 

ඒ තමයි මං ඒ පාරෙන් ගිය පලවෙනි සහ අවසන් වතාව. ඒ වගේම අපේ සීනියර් සෙට් එක කේක් බෙදලා, බීම බෙදලා 'කන්න වස්තුවේ' කියපු පලවෙනි සහ අවසන් වතාව.

301: උජාරුවට - උජාරයිද?

 ගොඩක් කාලෙක ඉඳලා ලියන්න හිතාගෙන හිටපු දෙයක් උනත්, එක එක හේතු හින්දා පස්සට ගියා.

මම නිතරම සිංදු අහන්න කැමති කෙනෙක්. ඒකෙන් අදහස් වෙන්නෙ නෑ ලෝකේ හෝ ලංකාවේ නවතම සිංදු සහ ඒවායේ ප්‍රවණතාවයන් ගැන හසල දැනුමක් තියෙන කෙනෙක් කියලා. අනේ නෑ.. මං නවතම සිංදු ගැන දන්නවා තියා අළුත් ගායකයෙක්ගෙ නමක් කිව්වත් දන්නෙ නෑ.

ඒත් මම ( කලිනුත් කියලා ඇති) 60-70 සහ 80 දශකයේ සහ 90 දශකයේ වගේ ගීත වැඩිපුර අහන්න කැමති කෙනෙක්. ඒ සිංදු සමහර ඒවා මං ඉපදෙන්න හිතලවත් නැති ( කලින් ආත්මෙ මං බුලත් කොටන කාලෙ වගේ) කාලෙ කියපුවා. ඒත් ඒ ටේස්ට් එක මම ආසයි. ඒ වගේම හිංදි සිංදු ඒ අතරින් විශේෂයි. 

අපේ ගෙදර තිබ්බ පරිසරය අනුව මම වැඩුනේ ඒ පරණ හිංදි සිංදු එක්ක. කොටින්ම මට සමහර පරණ හිංදි චිත්‍රපටවල ඔක්කොම සිංදු කට පාඩම්. 

කාලයත් එක්ක මම මං අහන සිංදු වලින් වගේම බලන වැඩසටහන් අතරට ඔය හිංදි සිංදු ගැන යන 'භාරත ගී වින්දන' එකතු උනා. ඒක ඉදිරිපත් කරපු ඒ පුද්ගලයා පුදුමාකාර දැනුමක් තිබ්බ කෙනෙක්. එයා ඒ සිංදුව දාන්න කලින් ඒ ගැන මාරම විස්තරයක් කියනවා. ඒ ටික අහගෙන ඉන්න ආසයි. එයා ඒ විස්තර අතරේ නිතර කියන දෙයක් තිබ්බා

' මේ ගීතයේ තනුවට -මේ ගීතය- සිංහලෙන් කිව්වා -අහවල් ගායකයා- '

සෑ වෑව් මාරයි කියල !

ඔන්න ඔතනින් තමයි මගේ රසඤතාවයට මෙව්වා එකක් වෙන්නේ. ඔහු උත්කර්ෂවත් ලෙස කියන ඒ 'විලි ලැජ්ජා නැති' කොපි සිංදුව ඇහුවාම මට හිතෙනවා ඒ මොන ලැජ්ජා නැති හොරකමක්ද කියලා!

හිතපුරා - මල් පිපෙන වසන්තය ඇවිදින්

ආයෙත් ලියනවා...

කැමතිද කියවන්න?