tag:blogger.com,1999:blog-40539396804171954412024-02-07T08:50:24.056+05:30නුවර කුමාරිනුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.comBlogger272125tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-62700391450542880912021-11-07T16:20:00.003+05:302021-11-07T16:20:33.306+05:30300: මගහැරුනු අතැඟිලි <p> </p><p><br /></p><p><br /></p><p>මම මේ කියන්නේ නිකමට <br />රිදෙනවා පපුවේ එක පැත්තක් ඊයේ හිට <br />මතක් වෙනවා මැණික උඹව දැන් ඕසෙට <br />කියන්නත් බෑ යාලුවෝ බනිනවා යමරෙට <br /><br />මාළු පිණි මදිවෙලා කටට රහට <br />බැන්නම, මටත් ඒ කාලේ බැන්නට <br />කඩෙන්මයි කන්නේ මම, ආසාවට <br />බිරියානි එක්ක බත් දීපුවා එනවා මතකෙට <br /><br />වැඩක් නෑ කියා උඹ ගේ මුල්ලකට කලාට <br />වෙන ගෑනු එක්ක මම චැට් එකක් දැම්මාට <br />මටම තේරුනේ නෑ මගහැරුණු උඹව මට <br />දැන් ඉතින් පලක් නෑ , යන්න බෑ ආයේ මට <br /><br />විසේ නැති බිරිඳක්ව ඉන්ට කියලා කියා <br />මම හෙව්වේ විසේමයි ඒක දන්නව ඔයා <br />මටම දැන් මතක නෑ කොහෙන් අරඹමි කියා <br />මේ තරහ මගෙ නෙවෙයි වගේ ඉන්නෙමි නියා <br /></p>නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-59649896986102263152021-07-15T23:50:00.005+05:302021-07-15T23:50:50.700+05:30290: යට කඩේ උඩ ගෙදර <p><br /><br />ඔහොම කවි පන්තියක් තිබ්බා.. මට කවුද ලිවේ මතක නැහැ.<br /><br />ඒකනේ වැඩේ.. මගේ අර කඩේ අලුත් බඩු වගයක් ගෙනාව. මේ තියෙන්නේ පින්තුර </p><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbHzZvKUd_8IzjZQ8N8n-e5a4HgvRKex6uGau7KYggQa7vAqSO2StiFCYXv4olf1Z3Pzoj4fcSQ1XNNHy3PJVw9Zt4wbbUkK016_1gxKqfyqZIYcufe4vHrOVaDm49lTy1ahYsWsMYKF8/s586/201187162_187094696665259_2432409481773669771_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="586" data-original-width="586" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbHzZvKUd_8IzjZQ8N8n-e5a4HgvRKex6uGau7KYggQa7vAqSO2StiFCYXv4olf1Z3Pzoj4fcSQ1XNNHy3PJVw9Zt4wbbUkK016_1gxKqfyqZIYcufe4vHrOVaDm49lTy1ahYsWsMYKF8/s320/201187162_187094696665259_2432409481773669771_n.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNtsVUma1YfngpZpdK4FcJ9zd89Z6_djCX0Hr75xIhlu_V3EVUJ2bkAru8gf0lOyerPTFIsdoPYB7dstbVrU8YWW6Y8RT4je_vEdx8bVipNFj3AKQOSEr8W741imcSgmYhw4tK1LqJboY/s1416/Banner1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1416" data-original-width="1234" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNtsVUma1YfngpZpdK4FcJ9zd89Z6_djCX0Hr75xIhlu_V3EVUJ2bkAru8gf0lOyerPTFIsdoPYB7dstbVrU8YWW6Y8RT4je_vEdx8bVipNFj3AKQOSEr8W741imcSgmYhw4tK1LqJboY/s320/Banner1.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyjscBd8pQ5sOvuJ8Sd9ZbuB_TrCKK9L45yeiCVqcsmQgBMgofzP7LaVzsPmXbNjY5DFLUKuLlb56OSFh0NU-JjLD3ew-vGMfng1W3T8q5HuYi3zHDgRjhUzuOSAIf5t8aDqO-fqs_eUo/s2048/ITM-01-019_8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyjscBd8pQ5sOvuJ8Sd9ZbuB_TrCKK9L45yeiCVqcsmQgBMgofzP7LaVzsPmXbNjY5DFLUKuLlb56OSFh0NU-JjLD3ew-vGMfng1W3T8q5HuYi3zHDgRjhUzuOSAIf5t8aDqO-fqs_eUo/s320/ITM-01-019_8.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWeA2qIja0nJI2ROIqlYoQ5FpS1tKcv9ePUi57PAaypncswMoHh57yEW1peZm3WI5CA7Fzj4aOkH7vBb8D0u-t3fUJ1qOz__J0pL3u7h3ueHgsNeXI0JcsGmi4CdKEeD1JpwA38IJTP9k/s1440/ITM-01-036_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWeA2qIja0nJI2ROIqlYoQ5FpS1tKcv9ePUi57PAaypncswMoHh57yEW1peZm3WI5CA7Fzj4aOkH7vBb8D0u-t3fUJ1qOz__J0pL3u7h3ueHgsNeXI0JcsGmi4CdKEeD1JpwA38IJTP9k/s320/ITM-01-036_2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjftgA9LPu1vghqcFx_wVmRlZeHEsuy4oMh1aOdJS1bK4HYV-H-4X4fVXs4VPoVePKNKqwcQpl-eTLmrsIZQwQwbGjPGHjcueVHb73yZWhtAQr9rT7WtYIWInhdH8F9enb-ZdhdkOO0iXs/s1440/ITM-01-037_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjftgA9LPu1vghqcFx_wVmRlZeHEsuy4oMh1aOdJS1bK4HYV-H-4X4fVXs4VPoVePKNKqwcQpl-eTLmrsIZQwQwbGjPGHjcueVHb73yZWhtAQr9rT7WtYIWInhdH8F9enb-ZdhdkOO0iXs/s320/ITM-01-037_2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHBLuZcRSI2picVlLC_ducBeBdIV8EjbYdlRIE9-dazcjGqvA7ZS3KvqghLMjfba653VU2iAHhyyC9oz9oKynGHUDC25nl9GMaD-BM9ZEIfPD7q3ZCxEqCsRdv0_sN4LwHmEb9w9igcbM/s1440/ITM-01-042_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHBLuZcRSI2picVlLC_ducBeBdIV8EjbYdlRIE9-dazcjGqvA7ZS3KvqghLMjfba653VU2iAHhyyC9oz9oKynGHUDC25nl9GMaD-BM9ZEIfPD7q3ZCxEqCsRdv0_sN4LwHmEb9w9igcbM/s320/ITM-01-042_1.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcvaoP64eI03BRIOPRK_EqieXja8_dg35RdqH3_mTL-OxaI-MHYgwH3EMT5SHydrx7JtG1Bn0Tz8vrgh1rhpqhuOFmSq22Pbjx8QZs17X_FaeM4Ii0DimLMD2Hb4KwCAGlqusyOVkPNUw/s2048/ITM-01-049.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcvaoP64eI03BRIOPRK_EqieXja8_dg35RdqH3_mTL-OxaI-MHYgwH3EMT5SHydrx7JtG1Bn0Tz8vrgh1rhpqhuOFmSq22Pbjx8QZs17X_FaeM4Ii0DimLMD2Hb4KwCAGlqusyOVkPNUw/s320/ITM-01-049.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZ630qIsjk7n94GEXuzaL59Kz9vVCkwPgt9s7Vcn67PPBnQzBA-stbdiQEop29-uE0MC3N5uyV7aZbcivCrR7o9zGppvg3P_OgiGaaTA8YKkoW1eGynf4fJ5xYbWSLpcNjzkukQUuSj8/s2048/ITM-01-050.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1459" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZ630qIsjk7n94GEXuzaL59Kz9vVCkwPgt9s7Vcn67PPBnQzBA-stbdiQEop29-uE0MC3N5uyV7aZbcivCrR7o9zGppvg3P_OgiGaaTA8YKkoW1eGynf4fJ5xYbWSLpcNjzkukQUuSj8/s320/ITM-01-050.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPm2FPUXJVmonGdU4q3DcAWDAErtd49Gpq8caU0RKWE1Gjb01dQum5X7XmvEgtE4uZMP7ysxJYEpsE7vJz5NWquslj3HAYySWVggPvY4ZOaBRPr9iFmhCLa9KxJBxmzwKmj_ZcgFIA-EQ/s2048/banner_ballarina.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPm2FPUXJVmonGdU4q3DcAWDAErtd49Gpq8caU0RKWE1Gjb01dQum5X7XmvEgtE4uZMP7ysxJYEpsE7vJz5NWquslj3HAYySWVggPvY4ZOaBRPr9iFmhCLa9KxJBxmzwKmj_ZcgFIA-EQ/s320/banner_ballarina.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtb3GiJdHiMV4fc7SNUM64YgU0tXt4Ib_DFgFSvqOtWFRl9wy-mGzFtTQX_tVGbL8FOMVOAuwfIVDpNALXoTWyQ8P5u5o_JzIRUhyphenhyphen0OtRzXhIiVAsv2THED0MnyAspq_-OUxeE24kgkEE/s2000/banner_elephant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtb3GiJdHiMV4fc7SNUM64YgU0tXt4Ib_DFgFSvqOtWFRl9wy-mGzFtTQX_tVGbL8FOMVOAuwfIVDpNALXoTWyQ8P5u5o_JzIRUhyphenhyphen0OtRzXhIiVAsv2THED0MnyAspq_-OUxeE24kgkEE/s320/banner_elephant.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH_WDmG0YyXa17oQA8cI324wLidYAnqFnq8Bf50B0sxoDfWNexKfDfcqAVOHdS9VYtmD732CWMxjtct9eNa7VUxbxsrJzJWCu35YDFa_cskturyvFsa-Ns5ITJS3yGwnF92NI6a91u8JU/s2048/banner_tree.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2023" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH_WDmG0YyXa17oQA8cI324wLidYAnqFnq8Bf50B0sxoDfWNexKfDfcqAVOHdS9VYtmD732CWMxjtct9eNa7VUxbxsrJzJWCu35YDFa_cskturyvFsa-Ns5ITJS3yGwnF92NI6a91u8JU/s320/banner_tree.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /><br />මිට අමතරව මම ඔයාල කාටහරි ඕනේ නම් පින්තුරයක් එව්වහම, ඒක බලාගෙන පැන්සලෙන් ඇඳලා , මල් එහෙම වැඩකෑලි ටිකක් දාලාත් දෙනවා. වඩාත්ම හොඳ වෙන්නේ උපන්දිනයකට වගේ තෑග්ගක් විදියට. මොකද ඒ තෑග්ග සමකරන්න බෑනේ. මට පැහැදිලි පින්තුරයක් විතරයි ඕනේ.<br />මේ තියෙන්නේ එහෙම හදපු පින්තුර කීපයක් </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBVc2JcEv4c_QL07-AJqzDw0ZIC9C1WSoaInpczi9qYFLrcf7qm593SXPP5fhlyhzfGO-aFwcy-AweOoQaSJR4PplXNpe3zvO1HM9niJdM1kvsn2zMDPJQwlhWyzjxVgrKpEq_qWJmmI/s751/madhavi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="751" data-original-width="613" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKBVc2JcEv4c_QL07-AJqzDw0ZIC9C1WSoaInpczi9qYFLrcf7qm593SXPP5fhlyhzfGO-aFwcy-AweOoQaSJR4PplXNpe3zvO1HM9niJdM1kvsn2zMDPJQwlhWyzjxVgrKpEq_qWJmmI/s320/madhavi.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCq0-0xBg0-UzoraUqelyE0gaWYGsDcYgeSWrazjvJ3yL-_F5DSlTiZjx0mjUUoZQr0hJF1L0NE-L6FlqTpWUfiozBgTLiIihhout9xORzRwhNfOzzPJwupWYd01rz4Q1AYLCPOM4KPT8/s1440/ITM-01-041_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCq0-0xBg0-UzoraUqelyE0gaWYGsDcYgeSWrazjvJ3yL-_F5DSlTiZjx0mjUUoZQr0hJF1L0NE-L6FlqTpWUfiozBgTLiIihhout9xORzRwhNfOzzPJwupWYd01rz4Q1AYLCPOM4KPT8/s320/ITM-01-041_2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdfwSFzNv3uBpBF7ISut2gSonFPyxsCC_1B4gBM6lbVTEGoQ4ks_9XiZew6Lyh9KWovCn_3QYaDI_E0ndUH3xzd9MzyNGPBACpIic2eMQDYUOH3bHurLhyphenhyphen_NxHRrmMuAgj4VpB-F1kFkY/s2048/ITM-01-034_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdfwSFzNv3uBpBF7ISut2gSonFPyxsCC_1B4gBM6lbVTEGoQ4ks_9XiZew6Lyh9KWovCn_3QYaDI_E0ndUH3xzd9MzyNGPBACpIic2eMQDYUOH3bHurLhyphenhyphen_NxHRrmMuAgj4VpB-F1kFkY/s320/ITM-01-034_1.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJZWCm-4Hym_CgVWYEoLKTbkR2e2tvVRe8QOv21vMLOIO7OVHcrqTtUCRI_u_aEdnAB1k2mtEjcj-gWyC3mG7L7ytrVnIUvwIHgpZ8x9CdjyGInI9LIgp1UZXkALss6GxDu2UazwqvhM/s1440/ITM-01-035.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJZWCm-4Hym_CgVWYEoLKTbkR2e2tvVRe8QOv21vMLOIO7OVHcrqTtUCRI_u_aEdnAB1k2mtEjcj-gWyC3mG7L7ytrVnIUvwIHgpZ8x9CdjyGInI9LIgp1UZXkALss6GxDu2UazwqvhM/s320/ITM-01-035.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLcgagGoJgIM-y0_IO8GKqAMjhyphenhyphen6pW2N60gp-7nfNVt0nHy4SKVZ-0czZe33jA_eIYHIaxlOelC9V6J_O53THFLsncnA6Xc3dcpah5oRJRu9epUAlBLrgs-WWTS-xoOIYiJTUiLVnqzU0/s1440/ITM-01-040_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLcgagGoJgIM-y0_IO8GKqAMjhyphenhyphen6pW2N60gp-7nfNVt0nHy4SKVZ-0czZe33jA_eIYHIaxlOelC9V6J_O53THFLsncnA6Xc3dcpah5oRJRu9epUAlBLrgs-WWTS-xoOIYiJTUiLVnqzU0/s320/ITM-01-040_1.jpg" /></a></div><br /><p><br /><br />ඕඩරේ දැම්මොත් සතියක් යන්නේ නැහැ ගෙදරටම එවනව!</p><p> </p><p> </p><p>Thanks everyone! <br /></p>නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-70331048421580442492021-02-05T13:26:00.002+05:302021-02-05T15:51:03.592+05:30289: පුංචි පහේ ආරංචියක් <p>පොඩි කාලේ ඉඳලා මට තිබ්බ විනෝදාංශ අතරේ එක එක සුකුරුත්තම් හැදිල්ල ප්රධානයි. ඒ අතරේ වෙච්ච විනාශකාරී දේවල් නොතිබ්බ නෙවෙයි. </p><p> </p><p>වැඩියෙන්ම කෑවේ සල්ලි! ඊළඟට කාලේ..<br /><br /><br />අන්තිමේදී, මේ ළඟදී තීරණේ කළා , නිදිමරාගෙන පාන්දර දෙක තුන වෙනකල් කරපුවා තවත් කෙනෙක් එක්ක බෙදාගත්තොත් හොඳයි කියල. මෙන්න බොලේ හොඳ ප්රතිචාර ලැබුනානේ!<br /><br />ඒ හින්දා මම හිතුවා මේක ඉන්ස්ටග්රෑම් දාලා ටිකාරියක් විතර ලස්සනට කරන්ට ඕනේ කියල.</p><p></p><p>https://www.instagram.com/torirucreations/<br /></p><p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYYW_Xe1EIk74P4O8ZyU4ucqwsZUk6KQvMUKTREVv58ZjbctiS-6g_elyjCJmFMli2d96mAhi07ErpygTlSRpmy4ovnFdANqTphxF7kGcYCGzxRAcjLUuxH7hq1jaQo5252e1uN1zytcM/s960/135581774_108188594555870_3940283773909075930_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYYW_Xe1EIk74P4O8ZyU4ucqwsZUk6KQvMUKTREVv58ZjbctiS-6g_elyjCJmFMli2d96mAhi07ErpygTlSRpmy4ovnFdANqTphxF7kGcYCGzxRAcjLUuxH7hq1jaQo5252e1uN1zytcM/s320/135581774_108188594555870_3940283773909075930_o.jpg" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p>මේ දවස්වල ගජරාමෙට හදන්නේ මේ paper quilling කියන සාස්තරෙන් කරන සුකුරුත්තම් <br /><br /></p><ol style="text-align: left;"><li>බිත්තියේ එල්ලන, මේසය උඩ තියන නිර්මාණ </li><li>කරාඹු </li></ol><p style="text-align: left;"><br />තමයි වැඩිපුර හදන්නේ.<br /><br />මේ තියෙන්නේ ඒවායින් සමහර කොටසක්.<br /></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMKHmsRrVYD_C99e6DXP52JagQXKhUmKwLKaZ8zANVf7qKAwBzj1YkbLjEv3JGOwF4c5eYJJRVmqy5Oz2IprYPyTLE-Z_x2KptkXrfykRIBAUMgDGjT-0cFvYOg0Qv_094NDFFJN_hcI/s2048/IMG_9470.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMKHmsRrVYD_C99e6DXP52JagQXKhUmKwLKaZ8zANVf7qKAwBzj1YkbLjEv3JGOwF4c5eYJJRVmqy5Oz2IprYPyTLE-Z_x2KptkXrfykRIBAUMgDGjT-0cFvYOg0Qv_094NDFFJN_hcI/s320/IMG_9470.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU3aFv8PAiLN7nOZQ_B14NLAsSaN-Vb0JWxEtbRwnJwJrIqxuPUfFyhNmlvIuKJIl4l0sU40Dm8ua96xFHFSpFs8IIHL3kBLds-k0nhMmf866ZzIq720wCXQhOnAAUj9ohrq1hJVDaotk/s2048/IMG_9616.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU3aFv8PAiLN7nOZQ_B14NLAsSaN-Vb0JWxEtbRwnJwJrIqxuPUfFyhNmlvIuKJIl4l0sU40Dm8ua96xFHFSpFs8IIHL3kBLds-k0nhMmf866ZzIq720wCXQhOnAAUj9ohrq1hJVDaotk/s320/IMG_9616.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigAZg8Ic31Z8Cr8egK57ywR4OPfViCXG3DiyxGXJ1epPZI1zqsEbhN8LBr_y9-jh4WrM8V6Nej4QpJSnNa3YeOJjMsEwVNiOCyTdYIEUGjbCHYgk67Gg3rah6ANh_Ddde8lSWJHQwNjDw/s701/ITM-01-003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="701" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigAZg8Ic31Z8Cr8egK57ywR4OPfViCXG3DiyxGXJ1epPZI1zqsEbhN8LBr_y9-jh4WrM8V6Nej4QpJSnNa3YeOJjMsEwVNiOCyTdYIEUGjbCHYgk67Gg3rah6ANh_Ddde8lSWJHQwNjDw/s320/ITM-01-003.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirfXiBTM9WIG9N8ryZIwdsl96RPti5hVgXFHGTdyTS0iUzYSAsx2SZqbb9P3KpkhDFaiFV0DHzIAo0RZhyCOvMROyPM-xvCxMVJkEjWsWtUPhBWCksAgK34dvhE7Eel4AM4iHyNARuFPE/s701/ITM-01-009.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="701" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirfXiBTM9WIG9N8ryZIwdsl96RPti5hVgXFHGTdyTS0iUzYSAsx2SZqbb9P3KpkhDFaiFV0DHzIAo0RZhyCOvMROyPM-xvCxMVJkEjWsWtUPhBWCksAgK34dvhE7Eel4AM4iHyNARuFPE/s320/ITM-01-009.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ttqLzYiMulLqq0_0Tt5HIE91MAJt10K9uamRh6C4SPYWjcqXhAH60xYUNaMxfJ68jxmn9Tmnp8Z3fCaq4ZjFaM_Xu-HH9NZGoANWJQP0m5XJwZ4DPOdMG88eZVQ55dag3VL-ngRS4K8/s701/ITM-01-011.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="701" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ttqLzYiMulLqq0_0Tt5HIE91MAJt10K9uamRh6C4SPYWjcqXhAH60xYUNaMxfJ68jxmn9Tmnp8Z3fCaq4ZjFaM_Xu-HH9NZGoANWJQP0m5XJwZ4DPOdMG88eZVQ55dag3VL-ngRS4K8/s320/ITM-01-011.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOtiHiTzCFEGOPvc3O9JTTtAxP-vMGAgynMlvLe9VnlA_4Rj3mFYJCrF_vuPzomo32nX1JWoYYwDmOAW7-YdRS6A9BJ2yh02TIywM9M6Exs-YqZ5BGsFRYY9cnF8F8rJ3yv9c76SNmtn8/s526/ITM-01-013.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOtiHiTzCFEGOPvc3O9JTTtAxP-vMGAgynMlvLe9VnlA_4Rj3mFYJCrF_vuPzomo32nX1JWoYYwDmOAW7-YdRS6A9BJ2yh02TIywM9M6Exs-YqZ5BGsFRYY9cnF8F8rJ3yv9c76SNmtn8/s320/ITM-01-013.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvn9OJEZjGEu98bYLTNZMlmyp7N6_ItaS_-qDWBtncuU4YZgwp5Lb0YP2ydZhqJGVQd8pfFc-SkKOML9gtUFbjsIRJ3j5a1BEiGqqErg36eD_3r-myLKAH4WezjnB9f86jl3vPbJKEb-0/s2048/ITM-01-015.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvn9OJEZjGEu98bYLTNZMlmyp7N6_ItaS_-qDWBtncuU4YZgwp5Lb0YP2ydZhqJGVQd8pfFc-SkKOML9gtUFbjsIRJ3j5a1BEiGqqErg36eD_3r-myLKAH4WezjnB9f86jl3vPbJKEb-0/s320/ITM-01-015.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5cJptqORnqzk8jDwHGXOfUA1rLQc-vIA79yPkaTDYtEO4p4QtPERiK0m7RJ03AZMaTfzZoY6KJmcHrZ1m0hb9o1g0C4ubDIZcyVU2aiIYKoWNR0LG_xDiO04UXVhLZLV8PZY1uBJKYps/s2048/ITM-01-016.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5cJptqORnqzk8jDwHGXOfUA1rLQc-vIA79yPkaTDYtEO4p4QtPERiK0m7RJ03AZMaTfzZoY6KJmcHrZ1m0hb9o1g0C4ubDIZcyVU2aiIYKoWNR0LG_xDiO04UXVhLZLV8PZY1uBJKYps/s320/ITM-01-016.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxd_hJ8fq-L-AqiqNLZMPD9ng45Y33zmWiqQCEeKLRLGP4t17IGJNzuinvlgJqx3cx5g6O_mCaha5LITccdy75dbFmkWSfMVyFwDCtvBtJd7M9VRM_m2VDkHLndeCR12IPjjxxBatWEI/s526/ITM-01-018.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxd_hJ8fq-L-AqiqNLZMPD9ng45Y33zmWiqQCEeKLRLGP4t17IGJNzuinvlgJqx3cx5g6O_mCaha5LITccdy75dbFmkWSfMVyFwDCtvBtJd7M9VRM_m2VDkHLndeCR12IPjjxxBatWEI/s320/ITM-01-018.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOrsoyXzgTIzy0vM45B9l3QHdj6wxyzY9JUoYCqaV3pdYo-bDa8Ggv8epkI1f9mHL-3PopEUMMXvJhP5L1-SexK3nO1XEqAw5wh9LMMKzbkzhDgfgi7E5Sy9MRSGEnR6to3ogU1dBZHbg/s1280/ITM-01-020+%25282%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="958" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOrsoyXzgTIzy0vM45B9l3QHdj6wxyzY9JUoYCqaV3pdYo-bDa8Ggv8epkI1f9mHL-3PopEUMMXvJhP5L1-SexK3nO1XEqAw5wh9LMMKzbkzhDgfgi7E5Sy9MRSGEnR6to3ogU1dBZHbg/s320/ITM-01-020+%25282%2529.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg69GyPobTthQj8ecg-NTsZjNB5pIwTMU0GR8ni9rfRgNfwbENuD92d-Tp50_EdLl0eLalKfciXFQ-r27xVbHBssnZEzNVxUI_pawk3VJjNBrjzwOVt55TlgTm0uzLcAQI-wiXbEMx-Vok/s600/ITM-01-023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="450" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg69GyPobTthQj8ecg-NTsZjNB5pIwTMU0GR8ni9rfRgNfwbENuD92d-Tp50_EdLl0eLalKfciXFQ-r27xVbHBssnZEzNVxUI_pawk3VJjNBrjzwOVt55TlgTm0uzLcAQI-wiXbEMx-Vok/s320/ITM-01-023.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC9EZZ9yORJPfmvOsZPsNBCashW9Yt61QMoYAEDvq1kfvpyhTWs_5bxtouKbFG5XRU3G9cWjH8KXL7ecx4VM5yer6Woent7NFMg7gFSh_YK2uGWjdwcGLYVPOr60Js7o2EEBuCYURuMyA/s2048/ITM-01-030.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC9EZZ9yORJPfmvOsZPsNBCashW9Yt61QMoYAEDvq1kfvpyhTWs_5bxtouKbFG5XRU3G9cWjH8KXL7ecx4VM5yer6Woent7NFMg7gFSh_YK2uGWjdwcGLYVPOr60Js7o2EEBuCYURuMyA/s320/ITM-01-030.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzPPj3bORevPMgC_6GSeQFD1uwYM10o2HhcgBrAxO-ZMUm9RpNgzeP_2ppcbuaBWDssrPNT_qWhL4Vxe6A8hdCFmViTWdIVkhTNRZHSPFr1AZydrWOR-FDdJZsbaAZBrzXbBBmGM7wnk/s2048/ITM-01-031_1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzPPj3bORevPMgC_6GSeQFD1uwYM10o2HhcgBrAxO-ZMUm9RpNgzeP_2ppcbuaBWDssrPNT_qWhL4Vxe6A8hdCFmViTWdIVkhTNRZHSPFr1AZydrWOR-FDdJZsbaAZBrzXbBBmGM7wnk/s320/ITM-01-031_1.jpg" /></a></div><br /><p style="text-align: left;"><br /> </p><p style="text-align: left;"> </p><p style="text-align: left;"> </p><p style="text-align: left;">ඊට අමතරව වයින් බෝතල් වලට කරන ගෘහ අලංකරණ නිර්මාණ, බිත්ති සැරසිලි එහෙමත් එකතු කරනවා. මේවා මේ වගේ ඇසුරුමක දාල ගෙදරටම ලැබෙන්න සලස්වනවා ලංකාවේ කොහේ හිටියත්!<br /></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"></p><p style="text-align: left;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRqG7S1i5PVyjz8H7IYtSpzAtmuZ2mn_ae1c9DybuaMy6MehBQj-krnQ6F1iucgKl7yuNLE1MGUCw0MFzVL2suSbnfa-UL6ePAMLbRzgplMYdW4ZXFG7wHiilPO3Iq689C7GbckH8PerA/s526/Pink_Packege.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="526" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRqG7S1i5PVyjz8H7IYtSpzAtmuZ2mn_ae1c9DybuaMy6MehBQj-krnQ6F1iucgKl7yuNLE1MGUCw0MFzVL2suSbnfa-UL6ePAMLbRzgplMYdW4ZXFG7wHiilPO3Iq689C7GbckH8PerA/s320/Pink_Packege.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpf2TL2xSJAnKqN4KGwVOQWIk5z-T58mto8HtjgXfcdR2IqSipl1_K2a-OVfVeNoqrS5J-aOSvct-8IljbexmiCdQkdlfMl35XbrmhfTOics_HnXo0L7yqOZgvNDnjPmQRE6vOITeGTwY/s2048/Red_Package.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpf2TL2xSJAnKqN4KGwVOQWIk5z-T58mto8HtjgXfcdR2IqSipl1_K2a-OVfVeNoqrS5J-aOSvct-8IljbexmiCdQkdlfMl35XbrmhfTOics_HnXo0L7yqOZgvNDnjPmQRE6vOITeGTwY/s320/Red_Package.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMFaU94RAs9XvbAnvrlMRD__zXSIF1b4-0FQK4BMwkirQ7a68zGrGmDyByB-UMrw9YukfPz7qtzh9z7rtacICT_18WOdgp_V1dySVtZd2tmRyVg53hClQj5GvoouAslorVYRzCVXSyslU/s2048/Yellow_Packege.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1153" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMFaU94RAs9XvbAnvrlMRD__zXSIF1b4-0FQK4BMwkirQ7a68zGrGmDyByB-UMrw9YukfPz7qtzh9z7rtacICT_18WOdgp_V1dySVtZd2tmRyVg53hClQj5GvoouAslorVYRzCVXSyslU/s320/Yellow_Packege.jpg" /></a></div><br /> <p></p><p style="text-align: left;">රෙදි මේඩ් තියන ඒවා නම් දවස් තුනක් ඇතුලත ලැබෙන්නත්, තමන්ට කැමති ජාතියේ මෝස්තරයක් දුන්නම එක හදලා දෙන්න සතියක් වගේ කාලයකුත් යනවා. මේ ඔක්කොම කරන්නේ බඩ රස්සාවක් එක්ක හින්දාත් හොබී එකක් විදියට කරන කටයුත්තක් නිසාත් හැමෝගෙන්ම ඉල්ලනවා මේ ඉන්ස්ටග්රෑම් එකට ගිහින් තමන්ගේ කැමති නිර්මාණයක් ඇනවුම් කරන්න කියල.<br /><br />සපෝට් එකක් විදියට පස්සෙන් පන්නන බට්න් එකත් ඔබන්ට හොඳේ!<br /><br />අදහස් ගල් සහ මල් ලබාදෙන්න. මේක මමමයි කරන්නේ, ඒ හින්දා අතරමැදියෝ නැතුව පහසු මුලකට ලැබෙන්න සලස්වනවා.<br /><br />හරි එහෙනම් ඈ !<br /></p><p style="text-align: left;"><br /></p><p style="text-align: left;">Thanks ALL<br /></p>නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-22784237938986264162020-02-06T15:35:00.000+05:302020-02-06T15:35:44.404+05:30288. මායා<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj861jw7toJXP79iI7TsC38EXJHXIPXl4N34puczwOS16fL4rA0p0tlNWYgIgHcbfdxSWK9AGtL4S7nZ10NTyB6N7ko0CRJ8LHrEo7J7zao1z3Z1-NuO9qCoJwIENjREa-zvNqMBsfuo9Y/s1600/72287d16f48f5a8ba26910d8a16aba58.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj861jw7toJXP79iI7TsC38EXJHXIPXl4N34puczwOS16fL4rA0p0tlNWYgIgHcbfdxSWK9AGtL4S7nZ10NTyB6N7ko0CRJ8LHrEo7J7zao1z3Z1-NuO9qCoJwIENjREa-zvNqMBsfuo9Y/s320/72287d16f48f5a8ba26910d8a16aba58.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div dir="auto">
සරතැස ගෙවා නිලඹර දිනකර වඩිත</div>
<div dir="auto">
අවපස නුබට දම් පැහැ සළුපිළි දමත</div>
<div dir="auto">
තුරුහිස සොවින් සිය පිඹිදුණු කුසුම මත</div>
<div dir="auto">
මුතුඉස පෙමින් කරමින කෝමල බරිත</div>
<div dir="auto">
<br /></div>
<div dir="auto">
ගිනිගත් සුසුම් පවනක මුසු වුන සේයා</div>
<div dir="auto">
පිලිගත් ළමැද උර තලයක විය මායා</div>
<div dir="auto">
පියවෙත් දෙනෙත් වඩනා රසවිල් වේයා</div>
<div dir="auto">
සිළුවෙත් දැනුණි සිසිලස නුඹ තුරුලේයා</div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-1223874340956443262019-12-27T19:21:00.001+05:302019-12-27T19:21:58.315+05:30287. නුවර වීදියේ || Side by side<br />
<br />
<br />
<img data-image-whitelisted="" data-surl="cid:16f479e8a7872bea5ed1" height="400" src="https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=459e990fe9&attid=0.1&permmsgid=msg-a:r8162539278821376794&view=fimg&sz=s0-l75-ft&attbid=ANGjdJ-PHBBZeiM8bTF7jmusydU3kFhnQRp9FenpAzDhZctmcsMv7Qy3Zd2w9DtVaweZQQIqivo-SQPJKulaWtD-0WBwWijBqN05gs5Xd9PkqUx3wnVZ6DEpcKC9JVg&disp=emb&realattid=16f479e8a7872bea5ed1" style="max-width: 100%;" width="175" /><br />
<br />
<br />
<div dir="auto">
මේ හිම මිදෙන හීතල</div>
<div dir="auto">
වීදියේ දිගට ඇති සුකුරුත්තම්වල</div>
<div dir="auto">
ඇති ඒ සොඳුරු සුවඳට,</div>
<div dir="auto">
අඩු එකම එක සුවඳකි...</div>
<div dir="auto">
ඒ ඔබය!</div>
<div dir="auto">
උණුහුම්ම පපුව හිමි,</div>
<div dir="auto">
ඒ ඔබය!!</div>
<div dir="auto">
<br /></div>
<div dir="auto">
</div>
<div dir="auto">
නුවර වීදියේ</div>
<div dir="auto">
නියෝන් පහනක නතරව,</div>
<div dir="auto">
තරුව නුඹ - බලා ඉනු - දුටිමි මම!</div>
<div dir="auto">
දළදා වීදියම</div>
<div dir="auto">
පෙම්බරයි පෙරදා සේම,</div>
<div dir="auto">
වැව රවුම මදනලට</div>
<div dir="auto">
තොල්පවා සිනාසෙයි - දනී ඔබ!</div>
<div dir="auto">
ඉතින් දැන් වෙලාවයි</div>
<div dir="auto">
එන්න යමු ඇවිදින්න</div>
<div dir="auto">
අපි එක්ක! </div>
<div dir="auto">
ආදරෙන්.....</div>
<div dir="auto">
<br /></div>
<div dir="auto">
<br /></div>
<div dir="auto">
<br /></div>
<div dir="auto">
NK</div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-24987794881279520462019-06-24T15:47:00.002+05:302019-12-27T19:22:14.970+05:30286. මිත්රයා.....හදිස්සියේ මතක්වෙච්ච දෙයක් හින්දා මම එක්තරා නමක් ගුගල් සර්ච් බාර් එකේ ගහලා බැලුව. අදාළ ඒවා එකක් සහ අදාළ නොවන ඉතිරි ඒවා අතරේ උඹේ පින්තුර එකම එකක් තිබ්බා. මම බලාපොරොත්තු උනා උඹේ එෆ්බි එකේ පින්තුරයක්.. ඒ උනාට ඒක තිබ්බේ නැහැ. අදාළ ලින්ක් එකට ගියාම උඹේ නමයි, ඒ සම්බන්දව පොඩි විස්තරයක් එක්ක, මුදල් රැස්කිරීමේ තොරතුරු තිබ්බා. ඔක්කොම බැලුවාම මේ ගැන ලියන්නම හිතුනා.<br />
<br />
මිත්රයා.....<br />
<br />
මම උඹව අමතන්නේ මිත්රයා කියලාද? මට එහෙම කියන්න බැහැ , මොකද අපි මිත්රයෝ වෙලා හිටිය කාලයක් මතක නැති නිසා. ඒ නිසා මට පටන් ගන්න හොඳ අපි මුලින්ම හම්බවුන දවසට වඩා මට උඹව 'නෝට්' උන දවසට. ඒ තමයි අපේ එක්තරා ලෙක්චර් එකක් වෙලාවේ, පරක්කුවෙලා එන්න සිද්ද උන නිසා අහම්බෙන් ඉස්සරහ පේලියේ ඉඳගන්න කරුමෙට සෙට් උන දවසෙම අපේ දේශකයා විසින් අහපු ප්රශ්නෙකට උඹ දීපු අමුතු උත්තරේ.<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
මට දැන් ප්රශ්නෙත්, උඹ දීපු උත්තරෙත් කියන මේ දෙකම මතක නැහැ. ඒ උනාට අර මොකද්ද කියන්නා වගේ, එකපාරටම අපේ බැච් එකේ උන් අතරේ උඹ ගැන එකපාරටම යහපත් ආකල්පයක් ගොඩනැගුනා කියලා හිතුනා. ඒක එකපාරටම උනේ! ඒ වගේමයි ඔක්කොටම එහෙම හිතුනා කියලා තේරුනේ එදාම හවස තිබ්බ රැස්වීමේදී අපි උඹව අපේ රෙප් විදියට පත්කරගන්න තරම් දුරදිග ගියා.<br />
<br />
එදා ඉඳලා උඹ අපේ බැච් රෙප් විදියට නොයෙකුත් කටු කෑවා. ස්වභාවයෙන්ම මෙලෝ වැඩකට නැති අපේ බැච් එකේ ඕනේ එපාකම් බලන එක උඹ කලේ සතුටෙන් වෙන්න ඕනේ. ඔහොම යනකොට කොහෙත් වගේ අපිත් කල්ලි ගැහුනා.<br />
<br />
උඹේ කල්ලියේ හිටියේ කොළඹ ජනප්රිය ඉස්කෝල වලින් ආපු එක පන්තියක වගේ උන්. එකම එක මුස්ලිම් කොල්ලෙක් හිටියා සෑහෙන දුප්පත්. හිටපු මුස්ලිම් කෙල්ල තමයි රෝසමල වගේ උන්න , මුහුණ හඳක් වගේ ලස්සන, පාට පාට හිජාබ් ඇඳගෙන එන කෙල්ල. ඊට අමතරව තව හැමදේටම මලපනින කොල්ලෙකුත්, කටකාර දෙමළ කොල්ලෝ දෙන්නෙකුත් , තව සිංහල කෙල්ලෙකුත් තමයි උඹේ අනුගාමිකයෝ. (උඹේ ඒ කල්ලියේ හිටපු දෙමළ කොල්ලෝ ගැන සාධාරණ සැකයක් තිබ්බා. ඒවා ලියන්නේ නැහැ මෙතන ) උන් උඹව ඇදහුවා මම හිතන්නේ. කලවන් මැල්ලුම වගේ හිටපු අපේ කල්ලි එහෙමටම ඇතුලත්වෙන එක ගේමක් නැති උනාට උඹේ කල්ලියට එන්න වෙන කාටවත් පුළුවන් උනේ නැහැ මම හිතන්නේ.<br />
<br />
ඉතින් අනිත් උන් ඔක්කොම අපිත් එක්ක හිතවත් උනා. උන්ට අපි උදව් කළා, ඒ නිසා අපේ කල්ලිය ටිකාක් ශක්තිමත්. ඔය අතරේ අපේ එක එක විෂයන් වලට කුප්පි දාන්න තත්වයක් උදා උනේ අපි සෑහෙන තරමකට විෂය දැනුම අතින් ලාබාල නිසාත් අපිට සින්නො හිටියෙත් නැති නිසා. උඹලගේ මහාප්රාන්න සෙට් එකටත් ඒවා අමාරු උනත් උඹලා කවදාවත් ඒ ගැන කතාකලේ නැහැ; හොරෙන් හොරෙන් ඒවාට අමතර පංති ගියා මිසක්. ඒ නිසා අපේ උන් ටික එකතුවෙලා කුප්පියක් සංවිධානය කලාම උඹලාගේ සෙට් එක ඒකට කුපිත වෙලා එහෙම කෑගැහුවේ 'කුප්පි කියල දෙයක් නැහැ...' කියලා.<br />
<br />
අපිට එකපාරටම හේතුව නොතේරුණත් පස්සේ දැනගත්තේ උඹලා සල්ලි දීලා ක්ලාස් ගිහින් ඉගෙනගත්ත දේවල් කුප්පියකින් නොමිලේ කියා දීම ලොකු වරදක් කියල. අන්න එතැනදී තමයි මගෙත් උඹෙත් යාළුකම කොමාවක් වෙන්නේ. මම උඹ ගැන තිබ්බ ආකල්පේ වෙනස් කරගන්නවා.<br />
<br />
මම විතරක් නෙවෙයි ගොඩක් දෙනෙක් උඹව 'අලයා' කියා නම් කරන්නත්, උඹලගේ සෙට් එක 'අල සෙට් එක' කියන්නත්, පස්සෙන් පහු උඹ 'මහා අලයා' වෙන්නෙත් ඒකෙන් පස්සේ.<br />
<br />
අපේ කුප්පි සහ අනෙකුත් වැඩ වලදී උඹලා කෙලින්ම ඊට වෙනත් මතයක් දරනවා. උඹ නොවෙයි, ගොඩක් වෙලාවට එතකොට එහෙම දේවල් වලදී කතාකරන්නේ අර පොද්ද ඇත්තම් මල පනින උඹේ එකෙක්. මුස්ලිම් දුප්පත් එකා හැමදාම ගේමෙන් වගේ ඉන්නේ. අපි ඉතින් ගොඩක් වැඩ වලදී ඒක බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි හිටියේ. ඒත් ලොකුවට ගැටුමක් උනෙත් නැහැ, උනේ නැහැ කියන්නත් බැහැ. එතකොට තමයි අපිට පෙනෙන්නට ගත්තේ අර රෝසමල පස්සේ උඹ වැටිලා කියලා.<br />
<br />
කෙල්ල උඹලා විතරක් ඉන්න තැන්වලදී හිජාබ් එක නැතුව ඉන්න බවත් අපිට ආරංචි උනත් අපේ කොල්ලොත් හිනාවෙලා උන්නා. මොකද ඒ මුස්ලිම් කෙල්ල උසස්පෙළ කරන කාලේ යන්තම් පපුව හරහට සළුවක් දාගෙන උන්නා මිසක් ඔලුගෙඩිය ඔහොම ඔතාගෙන ආපු කෙනෙක් නෙවෙයි කියලා කොළඹ ඉස්කෝලවල ඉගෙනගත්ත උන්ගෙන් අපි දැනගත්ත නිසා. හිටපු අනිත් මුස්ලිම් කොල්ලෝ ඒ ගැන හාරන්න ගියා කියලා මතකයකුත් නැහැ. ඒ කෙල්ලට අපි රෝසි කියලම කියමුකෝ. රෝසිත් උඹත් පෙම් පලහිලව්වක කියලා උඹලාගේ සෙට් එකේ කිසි කෙනෙක් පිළිගන්න ස්දානම් නැති උනාට අපි ඉන්නකොට උඹ රෝසිගේ කම්මුල අල්ල අල්ලා හිටපු බවත් අපි දැක්කේ, පිටිපස්සේ පේළිවල වෙන දේවල් ගැන මට මෙලෝ අවධානයක් නැති උනාට අහම්බෙන් පිටිපස්ස හැරුන දවසක.<br />
<br />
ඒ අස්සෙත් එක දවසකුඹ පාරේ තියෙන කොලපාට යකඩ වැටක් මැද්දෙන් නිතිවිරෝධිව පනින්න ගිහින් වැටට උඹේ අහවල් ප්රදේශය හිරිලා මොකද්දෝ වෙලාය කියලා, අපේ සෙට් එකේ උන්ම ගෙදරත් ගිහින් තිබ්බා සැපදුක් බලන්න. එතකොට තමයි අපි දැනගත්තේ උඹ යමක් කමක් තියෙන පවුලක එකම දරුවා කියලත්. අපිට ඉතින් ඒක අමුත්තක් උනෙත් නැහැ.<br />
<br />
ඔහොම යනකොටනේ අපි සෙමිනා එකක් සංවිධානය කලේ. ඒක කලේ අපි පිහිටුවාගත්ත සංවිධානයකින්. මම ඒකෙ ලොකු තනතුරක් දැරුවා.උඹලගේ 'අල' සෙට් එකේ එකෙක්වත් තනතුරක් දැරුවේ නැති උනාට අපි කලේ වැඩ එකින් එක වෙන වෙනම බෙදලා දුන්නා හැමෝටම. උඹට බාර උනේ ඉන්ඩස්ට්රි එකේ උන්ව අපේ ඉවෙන්ට් එකට ගෙන්වන එක. උඹ ඒක උඩින්ම බාරගත්තේ ඒ ඒ සමාගම් වලට යන්නත් , උන් එක්ක ජිරිස් බිරිස් ගාලා කතාකරන්නත් , කොටින්ම කියනවා නම් පොරක් වෙන්න හොඳ අවස්තාවක් ලැබුන නිසා.<br />
<br />
ඊට අමතරව අපි ගහපු සමරු කලාපෙට කට්ට්ය කොහොම කොහොමහරි දැන්වීම් අරගෙන අනුග්රාහකයෝ හොයාගත්තා. අපේ කැම්පස් එකේ තිබ්බ නමට අපිට සෑහෙන්න හොඳ ප්රතිචාරයක් ලැබිලා තිබ්බා. එකෙත් උඹේ අල සාමාජිකාවක් සෑහෙන දැන්වීම් ගෙනත් තිබ්බා.<br />
<br />
ඒ අතරේ අපේ එක සබ්ජෙක්ට් එකක් කරන බොහොම ලාබාල දේශකයෙක්ගේ කැමැත්තෙන්ම ආයෙමත් අපිට වෙනත් විශයක කුප්පියක් දාන්න කතාකලා. එහෙම උනේ ඒ පුද්ගලයා එක්ක අපි හිතවත් උන නිසා. අම්මෝ උඹලා ඒකට ලොකු ගේමක් ඇද්දා.<br />
<br />
'ලෙක්චර්ස් ලා කුප්පි දාන්නේ නැති ' බව උඹල දැනගෙන හිටියට අපි දැනගෙන හිටියේ නැහැ. උඹලට කුප්පු ඔතරම්ම ඇලජික් බව අපි දැනගෙන උන්නේ නැහැ. කොහොමහරි අපිත් ඒ නිධාන කතාව නොසොයාම වැඩේ කැන්සල් කළා මතකද?<br />
<br />
ඒ පුද්ගලයා හරි හොඳයි. ඔහු අපේ සෙමිනා එකේ ඇනිමේෂන් වැඩකට උදව් කරන්න ආවා. එතන වැඩෙත් බාරදිලි තිබ්බ කිහිප දෙනා අතරේ උඹලගේ අර මුස්ලිම් කොල්ලාත් හිටියා. ඒ වැඩේ පසුබිම් කථනය කලේ උඹේ රෝසමල, මතකද? ඒක දවසින් දවස ගොඩනැගෙනවා අපිත් ආසාවෙන් බලාගෙන උන්නා. කොහොමහරි වැඩේ ඉවර වෙනකොට අර කියපු දේශකවරයා අපේ මුහුණ නොබලන තරමට අපිත් එක්ක අමනාප වෙලා. හේතුවක් දන්නේ නැහැ.<br />
<br />
සෙමිනා එකට දින ලං වෙනකොට අපි අතරේ පොඩි පොඩි ගැටුම් ඇති උනත්, අපේ එදාට දවස් දෙක තුනකට කලින් ශාලාවේ පුහුණුවීම් කරනකොට, උඹට මතකද උඹ අමුතු කතාවක් කියාගෙන ආවා. මොකද මම තමයි එතන ස්තුති කතාව කරන්න තිබ්බේ. උඹ කිව්වා මට එහෙම ස්තුති කතාව කරන්න අයිතියක් නැතිය, වැඩියෙන්ම දැන්වීම් ගෙනාපු නිසා උඹේ සෙට් එකේ කෙල්ලට අවස්තාව දෙන්න කියල. මමත් අනිත් උනිත් කිව්වේ ඒක තනතුරේ වැඩක් මිසක් පුද්ගලික කැමැත්තක් නෙවෙයි කියල. කොහොමහරි අපි ඒකත් කළා.<br />
<br />
උඹලා අපිත් එක්ක තවත් ගැටුම් වැඩි උනා. මට නම් කිසිම අවුලක් නොමැති උනත් උඹලගේ අල සෙට් එකේ උන්නු උන්ට අපේ මුහුණ බලන්න අමාරුවක් ආවේ ඇයි කියන්න මට අදටත් ප්රශ්නයක්. මොකද වැඩක් කරන්න ගියාම මතගැටුම් ආවට පස්සේ ඒවා අමතක කරලා ඉන්න පුලුවනේ!<br />
<br />
උඹේ රෙප් කම ඒ අවුරුද්දෙන් පස්සේ වෙන එකෙක්ට ගියත්, මම හිතන්නේ උඹ හිතාගෙන හිටියේ උඹ තාමත් රෙප් කියලා වෙන්න ඇති. අපිට අලුතෙන් බැච් එකක් ආවා. ඩීන් උඹට එන්න කියල ඒ බැච් එක බලාගන්න කියලා කිව්වලු ( ඒකත් ඉතින් උඹම තමයි කිව්වේ) අනේ ඉතින් ඒ ළමයි ටිකේ සුට්ටන් නංගිලා , මල්ලිලා ටික උඹගේ කලිසම් වාටියේ එල්ලිලා එහෙට මෙහෙට යන්නේ මොකද කියල අපිට තේරුමක් නැහැ.<br />
<br />
අපේ උන් දැන් රැග් කරන්න දත කනවා. රැග් කියලා අපි භයානක දේවල් ටිකක් ලැස්ති කරගෙන හිටියේ. සිංදුවක් කියන්න, ජපන් බාසාවෙන් නිවුස් කියන්න, නිවුස් වලට අදාළ කෑලි රඟපාන්න වගේ දරුණු ගණයේ රැග් වලට අපි ලෑස්ති වෙලා ඉන්නකොට උන්ට හිටපු ගැලවුම්කාරයෝ තමයි උඹ සහ උඹේ අල සෙට් එක. මොකද එතන හිටියෙත් උඹලා වගේ කොළඹ ලොකුය කියන ඉස්කෝලවල ඉඳල හයේ හතරේ පහරවල් ගහලා සෑහෙන්න තද තද නංගිලා, මල්ලිලා! අපි වගේද?<br />
<br />
රැග් කරන්න ගිහිනුත් උඹලා එක්ක අපි ගැටුම්! අන්තිමේදී උඹලා පසුබැස්සා. ඒ තමයි අපි කොමන් රූම් එකේ උන්ට සින්දුවක් කියන්න වගේ 'රැග්' කරද්දී දොර ගාව උඹලා ටික පාර දෙපැත්තේ හිටගෙන හිටියා උන්ගේ ආරක්ෂාවට. අනේ හොඳයි! නැතිනම් උන්ව සින්දු ඉස්මොල්ලේ ගිහින් ඉස්පිරිතාලේ ගෙනියන්නවත් කවුරුත් හිටියේ නැහැ.<br />
<br />
ආ.. අමතක උනානේ.. ඊට කලින් අපේ සෙමෙස්ටර් රිසල්ට්ස් ආවහම උඹලගේ අල දෙන්නෙක් විතර පලවෙනි දහදෙනා අතරේ හිටියා. අපේ කුප්පි දාපු එකා උඩින්ම! උඹලා ආයෙමත් ක්ලාස් යනවා කියලා ආරංචි උනා. අපිට ඔව්වට සල්ලි තිබ්බෙත් නැහැ, කාලය තිබ්බෙත් නැහැ... <br />
<br />
රැග් එකෙන් පස්සේ අපේ උන් වෙල්කම් එකක් දුන්නා. අනේ ඉතින් ඒකත් සෑහෙන්න අමාරුවෙන් කලේ. උඹලා කිසිම උදව්වක් කලෙත් නැහැ. අපි ඉතින් පුළුවන් හැටියට කළා. උඹලාගේ අල සෙට් එකේ සාමාජිකත්වය අරගෙන හිටපුන් උන්ට ඊට පස්සේ ඇස්ප්රින් වලින් සමනය නොවන උණක් වගේ එකක් හැදුනා. තාමත් උන්ගේ ඒ ලෙඩේ මට තේරුම් ගන්න බැහැ , දැන් නම් හොඳ වෙලත් ඇති.<br />
<br />
ඔහොම කාලය ගත වුනා. ඒ කාලය ඇතුලත උඹෙත් රෝසිගේත් පෙම් පලහිලව්ව සෑහෙන තත්වෙකට ඇවිත්. රෝසි අවුස්සගත්තහම ඒ කෙල්ල මාර සද්ද කරන්නේ. අපේ උන් හිනාවෙනවා පඩිපෙලේ ඉඳන්! උඹ දන්නේ නැතුව ඇති. ඒ අස්සේ තවත් ජෝඩුවක් සෙට් වේගන ආවත්, උඹලා කිසි කෙනෙක් ඒ ගැන පිළිගත්තේ නැහැ. අපේ නම් හිටපු කපල් ඔක්කොම අපි බකට් කළා. සමහර වෙලාවට උඹලව බකට් කරයි කියලා බයටද දන්නෙත් නැහැ නේ! සෙට් වේගන ආපු ජෝඩුව කැඩුනත් උඹයි රෝසියි හිටියා අවුලක් නැතුව. <br />
<br />
මතකද සුනාමි ආවා? එතකොට උඹේ සෙට් එකේ තදියන් කාරයාගේ ගෙදරට කරදරයක් කියලා අපේ උන් ගියා එක පිම්මේ උදව් කරන්න හාල් පොල් එහෙමත් අරගෙන. මතකද දන්නේ නැහැ? ඒ කාලේ ඉතින් හැමදෙනාම එකා වගේනේ උදව් කරන්න.<br />
<br />
ඔන්න එකපාරක් අපේ එකෙක්ගේ හදවත් සැත්කමක් කරන්න ඕනේ උනා. අපි ඉක්මනින් ටිකට් ගහලා කැට හොල්ලන්න කොළඹ, නුවර, කැලණිය වගේ කැම්පස්වල ගියා. උඹලා එකෙක්වත් ආවා මතකයක් නැහැ. අන්තිමේදී අපේ ටිකට් ටික හොරෙන් කඩලා සෙකියුරිටි එකේ මිනිහෙක් ටිකට් පොත් පහක් අතුරුදහන් කරලා තිබ්බා. ඒකට කතාකරන්න ගියාම උඹ මතකට උම හිටගත්තේ ඒ සෙකියුරිටි මනුස්සයාගේ පැත්තේ.<br />
<br />
ඒ මොකක් උනත් අපි සැහෙන මුදලක් ඌට එකතු කරලා දුන්නා. ඌ බෙන්තර ගඟෙන් එහා එකෙක්. එක්තරා ශිෂ්ය සංගමයක ඌට සභාපතිකම ලැබුනා විතරයි උඹලා ඌව බාගත්තා. කොහොම කලාද කියන්න අදටත් අපි දන්නේ නැහැ. අන්තිමට ඒ බෙන්තරයා අපි ටිකව වෙනම ගෙනල්ලා උඹගේ යහපත්කම ගැන දේශනාවක් තියන්න ගත්තා. එතැනින් උගෙත් යාළුකමට අපි කොමාවක් දාගත්තා. අපි හැමවිටම සතුරෙක් විදියට උඹට පෙනුනේ ඇයි කියලා අපිට තේරුමක් නැහැ.<br />
<br />
එකපාරක් මට මතකයි අපේ එක්තරා පාඩමක් කරලා ඒකෙ ප්රායෝගික කොටස කරනකොට උඹේ සෙට් එකේ කෙල්ලෙක් ඇඩුවා මතකද? බලනකොට වෙනදාට කුප්පි දදා ගොඩයන අපේ උන් වැඩි දෙනෙක්ට ඒ පාඩම ලෙසටම තේරිලා, උන්ගේ ප්රයෝගික ක්රියාකාරකම හොඳයි. ඒ කෙල්ලට තේරිලා නැතුව මේ අඩන්නේ! කොහොමත් අපි ඕපන් කුප්පි දානවා, එයාට එන්න බාධාවක් නැහැ. උන්ට වෙනම කුප්පි උඹලා උඹලා දාගන්න බව අපිට රහසක් වෙලා තිබ්බේත් නැහැ ඉතින්, ඔහොම තමයි අලයෝ වැඩේ!<br />
<br />
කාලය ගතවුනා. ගැටුම්, අමනාපකම් මැද්දේ අවසානයේදී අපි උපාධියත් අරගෙන එක එක රැකියා වලට ගියා. උඹේ ඒ රෝසමල ඊට පස්සේ ගොඩක් පෝසත් මුස්ලිම් කොල්ලෙක් බැඳලා කියලා ආරංචි උනා. උඹත් බැන්දා කියලා ආරංචි උනා. අපි එක එක අංශයෙන් ඉදිරියට ගියා. කාලෙකට පස්සේ ආරංචි උනා උඹේ විවාහය දෙදරලා ගියා කියලා. මම හැබෑවටම ඒ ගැන කම්පා උනා. උඹ ටිකක් ඒකාධිපතියෙක්, ඒකත් හේතුවක් වෙන්න ඇති කියලා හිත හදාගත්තා. උඹ ගැන මම ඇත්තටම දුක් උනා. ඊට පස්සේ ආරංචි උනේ උඹ තව කෙනෙක්ව බැන්දා කියලා. ඒක හොඳයි, උඹට එතකොට වැඩි වයසක් නෑනේ. ඊට පස්සේ ආරංචි උනේ උඹේ ස්ථිර පදිංචියට වෙන රටකට ගියා කියලා. පවුලේ එකම ළමයා වෙච්ච උඹ එහෙම යන්න ඇත්තේ මොකක් හරි අරමුණකට වෙන්නත් ඇතිනේ. ඒ ගැන මධ්යස්ත සතුටක් දැනුනා. උඹට තිබ්බේ අවධානය පිලිබඳ බරපතල ප්රශ්නයක් බව අපි දැන් කතාවෙනකොට අපිට තේරුනා. දැන් අපි ජිවිතේ දිහා; ඒ කාලේ දේවල් දිහා බලන්නේ ඊට වෙනස් ඇහැකින් නිසා එක වෙන්කරලා අඳුනගන්න පුළුවන් නිසා වෙන්න ඇති.<br />
<br />
ඊට පස්සේ තමයි ආරංචියක් ආවේ උඹේ සෙට් එකේ අර පොඩ්ඩ ඇත්තම් තද වෙන ; අපි සුනාමි වලදී උදව් කරපු එකාගේ බිරිඳ හදිස්සියේ මැරිලා කියලා. උඹ දන්නේ නැහැ, අපි ඒකට දුක් උනා. ඒකත් සමනය වෙලා ගියාට පස්සේ තමයි උඹ ගැන ආරංචි උනේ. අදටත් මට ඒ ආරංචිය හීනයක් වගේ <br />
<br />
'මහ අලයාට බ්රේන් ටියුමර් එකක්ලු'<br />
<br />
ඔව්.. ඒ වෙනකොට උඹ හිටියේ අන්තිම අඩියේ. ප්රතිකාර වලින් ගොඩයන්න බැහැ කියලා උඹ ඇවිත් හිටියා ලංකාවට. උඹලගේ අල සෙට් එක පණිවිඩේ දීලා, පැයක් යන්න කලින් අපි බෙල්ලන්විල පන්සලේ උඹ වෙනුවෙන් බෝධිපුජාවක් කළා. ඔව්.. මට එදා ඇඩුනා. මම උඹගේ සෙට් එකේ උන්ගෙන් ඇහුවා බලන්න යන්න; උන් එපා කිව්වා. මට තේරුණා විදියට උන් කැමති උනේ නැහැ උඹේ අසරණ විලාසය අපිට පෙන්වන්න. කමක් නැහැ, මට හිතුනේ උඹේ හිත අපිව දැකීමෙන් වෙනස් වෙලා උඹට නරකක් උනොත් හොඳ නැහැ කියලා. ඉතින් අපි බලෙන් ගියේ නැහැ. උඹගේ සෙට් එක උඹ වෙනුවෙන්; උඹේ අවුරුදු 3ක් විතර වයස දුව සහ දැන් බිරිඳ වෙනුවෙන් අරමුදලක් එකතු කරනවා කිව්වා. ඒකට දාපු දැන්වීමක් තමයි මම එදා සර්ච් කරනකොට මම දැක්කේ. මම කතාකලා උඹගේ සෙට් එකේ ඔක්කොම එක්ක ; ඇහුන විදියට උඹගේ ජිවිතේ අවසානය ළඟාවෙලා.<br />
<br />
ඔව්.. ආරංචිය ආවේ ඊට සතියකට පස්සේ. උඹ මියගිහින්. <br />
<br />
ආරංචියට අපි ගියා උඹේ මළගෙදර. පළවෙනියට ආරංචිය ආපු දවසේ. අවසන් කටයුතු දවසේ ආයෙමත් ගියා. උඹේ රෝසමල නෙවෙයි උඹ ගාව අඩමින් හිටියේ. උඹේ බිරිඳ. ඈ බලාගත්ත අත බලාගෙන. උඹේ පොඩි දුව සතුටෙන් සෙල්ලම් කරමින් උන්නා. උඹේ අම්මා දරාගත්ත දුක හංගගෙන. උඹේ අල සෙට් එකෙන් කීප දෙනෙක් ඇවිත් හිටියා. මල්වඩමක් තිබ්බා 'ඔයාගේ රෝසමල' කියලා ලියලා එවපු. දැන් උඹේ බිරිඳට උඹ රෝසමල කියනවා ඇති කියලාත් හිතුනා. <br />
<br />
මිත්රයා.. <br />
ඔන්න ඕකයි ජිවිතේ. උඹ හොඳ මනුස්සයෙක්. හැබැයි තනිකර මුලාවෙන් හිටපු එකෙක්. උඹ හම්බකරගත්ත අවධානය උඹට ලැබෙන්න ඇති කියලා හිතනවා. උඹට ස්තුතියි, උඹ දිහා බලාගෙන මම නිතරම මගේ වැරදි හදාගන්නවා <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-66498623587904990842019-03-05T08:32:00.001+05:302019-03-05T08:32:47.015+05:30285. පවස ? | Fight for you<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQRd8M_03kdmrwiRuy8z6fLJQc4-jcg_qhqgIsTFWhUbmQrDOVzxvcvwN5tFzLYNLi6JlvPdsNoLS0ri42adcBPcJmKLigRxWSwBxVz0uz9rwCO3SBZWqCMV_yjhRMb3-fLbughqt0sg/s1600/SpicyPinkHyracotherium-size_restricted.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQRd8M_03kdmrwiRuy8z6fLJQc4-jcg_qhqgIsTFWhUbmQrDOVzxvcvwN5tFzLYNLi6JlvPdsNoLS0ri42adcBPcJmKLigRxWSwBxVz0uz9rwCO3SBZWqCMV_yjhRMb3-fLbughqt0sg/s320/SpicyPinkHyracotherium-size_restricted.gif" width="284" /></a></div>
<br />
අත පොවන මානය <br />අල්ව - අල්වා සොයමි,<br />සුවඳ පපුවක උණුහුම <br />නොලැබ කෙලෙසක ගෙවමි?<br /><br />විරසක වෙලා තොල්පෙති <br />තෙරප - තෙරපා පෙලමි,<br />රවමි ; ගොරවමි ; පිඹිමි <br />නුඹ දකින විට නිවෙමි!<br />
<br />
<br />
<br />නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-65533195944669433362019-01-02T11:04:00.000+05:302019-01-02T11:04:27.865+05:30284. අධිරාජ..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2SbW5Y82xUmiCN1hg3_aVUf-fxrccfAiMdF7ykRIhXi15dEzAw9ow86YDFlTvEkCZFStDWBSgnOwIfJdmcyf4Km9_LP4TifhhMsxGEZ2iQ-cF4NsjzVBbn1TZKqEzxSYupoQCrcBfY7E/s1600/FE24F907-9F61-423E-8374-0F4895E53E58.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2SbW5Y82xUmiCN1hg3_aVUf-fxrccfAiMdF7ykRIhXi15dEzAw9ow86YDFlTvEkCZFStDWBSgnOwIfJdmcyf4Km9_LP4TifhhMsxGEZ2iQ-cF4NsjzVBbn1TZKqEzxSYupoQCrcBfY7E/s320/FE24F907-9F61-423E-8374-0F4895E53E58.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
පෙර එක බවෙක</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
බඹදත් රජෙකු සමයෙක..</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
සාලිය පවා නොදන්නා</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
මංමුලා කන්දක - එක්තරා පැලක</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
බැත පිසෙන සුවදට</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
පිල්කඩ පසෙක උණුහුමට</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
උඹ එදත් ඉන්නැති - මෙලෙස!</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
සලීම් ඔබ කොහිද </div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
ඈ නොවෙද පිදුවේ ඔබ පෙම් පියුම,</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
සාලිය ඔබට මතකද</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
අතැර ආවෙ කිරීඨය නොවෙද?</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
ඒ වගෙද,!</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
රටක කිරුළු නොදරන</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
හදවතේ දිග්විජය අධිරජ</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
බැත බුදී අද</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
මගේ පිල්කඩ</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
එදා වගෙම අද!</div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<br class="Apple-interchange-newline" style="-webkit-text-size-adjust: auto;" />නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-6972862360750042472018-11-29T19:40:00.002+05:302018-11-29T19:40:56.740+05:30283. මෙතරම්ම ??<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfdaKgHPlYD7-d7iGRpLeFrASDWy6DKSP1mEJGZV6jPokafZ1NmRCumAiikzi5Wq2tN8KKSC1UBoRTsSA02gdSP2S11XNSkVb9iA8tQnZftEgjy04GhZNyxLskZXguAnh42aN-zO9ppcg/s1600/283.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="259" data-original-width="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfdaKgHPlYD7-d7iGRpLeFrASDWy6DKSP1mEJGZV6jPokafZ1NmRCumAiikzi5Wq2tN8KKSC1UBoRTsSA02gdSP2S11XNSkVb9iA8tQnZftEgjy04GhZNyxLskZXguAnh42aN-zO9ppcg/s1600/283.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
මෙතරම්ම උණුහුමක් <br />කිසිකලෙක දැනී නැත...<br />මෙතරම්ම මියුරුවට <br />සියොත් ගී ඇසී නැත....<br />මෙතරම්ම සිනහවක් <br />දෙතොල තුල රැඳී නැත...<br />මෙතරම්ම ප්රේමයක් <br />මිහිමතට උරුම නැත...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-38315662056060502412018-10-18T07:49:00.000+05:302018-10-22T13:49:57.180+05:30282. තරණ|| Sailing again <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Ho2cSLAT75fslG9ut0I3IbHaLIqBXiLhfoB0fRmRb1JUF7ECw52Wni_YL9-r1hAIVYdrmHhg-INCyetaGHwHXYhP3L-4Wwd9JeYUVbTRdLLgT1tJmnD9wnsoPBbdUSO9Dr2G_9QQqnI/s1600/Abstract_sea_view_with_little_sailing_boat-1453400056l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1096" data-original-width="1344" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1Ho2cSLAT75fslG9ut0I3IbHaLIqBXiLhfoB0fRmRb1JUF7ECw52Wni_YL9-r1hAIVYdrmHhg-INCyetaGHwHXYhP3L-4Wwd9JeYUVbTRdLLgT1tJmnD9wnsoPBbdUSO9Dr2G_9QQqnI/s320/Abstract_sea_view_with_little_sailing_boat-1453400056l.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">ක්ෂිතිජ ඉම මත රැඳුනු නැවුබඳ - නිසල මුහුදක ලකුණු දනවයි </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">වෙරළ අසබඩ පෙලෙන ජලකඳ - සසල රැලි හා පෙරලි කරවයි </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">ජලජ මිහිමත මැවුණු කතරද - විරල මිරිඟුව කැරලි අවුලයි </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">ධවල පිරුවට මතින උන්වද - කිරුළ පසෙකින ගිලී ඇවිලෙයි </span><br />
<br style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;" />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">සිහින සතකින පසුව එළැඹෙන - මුරුගසන් වරුසාව උසුලා </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">බැවින සසොබන පලස වියමන - පිරියමෙන් ලියකමින් උදුලා </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">සිතින ඇවිලුණු නුවරු බලමින - මදහසින් පිරියම විපුල්ලා </span><br />
<span style="background-color: #fdfdfd; font-family: , "helveticaneue"; font-size: 16px;">පිරුන සඳ දිසි අහස අරගෙන - බබලමින් කුමරිය නිදැල්ලා </span>නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-48170509021052480292016-05-30T15:28:00.001+05:302018-10-22T13:47:36.675+05:30281. අතින්වත් අත <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOnYah-Z40ivyECjq53PZByWEqVA7iYBp9w6-z_sklzztcQiTVGhwlhHmPM2UESyZhU-08f6tV-SG8IlWZbzRCROXK4f3C6NbAUPE-RdkTkV2ptvK0qJaQGWAKT3bWpSrFxgUfZCMzoEM/s1600/02fdfde47655f8ce3ba219cd9dcd1b08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOnYah-Z40ivyECjq53PZByWEqVA7iYBp9w6-z_sklzztcQiTVGhwlhHmPM2UESyZhU-08f6tV-SG8IlWZbzRCROXK4f3C6NbAUPE-RdkTkV2ptvK0qJaQGWAKT3bWpSrFxgUfZCMzoEM/s320/02fdfde47655f8ce3ba219cd9dcd1b08.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ඉතා පටු මාවතකි </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
අප දෙදෙන පියමනින,</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ඔබේ පියවර ඇසෙයි </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
මගේ හිතටත් වැඩිය.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
මගේ අත වදී යයි,</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ඔබේ අත , ඔබ තබයි.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ඇසෙන නෑසෙන හඬින් </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ගීතයක් ඔබ ගයයි.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
පිසින මද නල පවා </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
හුස්ම අල්වා සිටියි.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
මාවතේ කෙළවරක </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
නවතින්න ඔබ කියයි.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
සවන්පෙති අද්දරින් </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
උණු හුස්ම ගලා යන,</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
විටෙක මා කිළිපොලා </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
සලිතවෙයි - මම සොයයි </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
ඉදින් ඔබ මා සොයයි </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">
මගේ හිත පිරිමදියි....</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;">
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-40975325633648318822016-05-23T22:44:00.001+05:302018-10-22T13:47:26.140+05:30280. රහසක්...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxxJzkktfbM17bh5j8sch7uttYe6dV44pE0NxFYf7dMW6YHOnOHccvGx7FY3cEeU5NyuNQnFMO13ZZCNQ-RRULJvif_9TYFPWRducvFzowu0ydgwoL0FzZXfJiHt1w9i8fNnKwm262QK8/s1600/sri-lanka-accommodation-h46.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="97" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxxJzkktfbM17bh5j8sch7uttYe6dV44pE0NxFYf7dMW6YHOnOHccvGx7FY3cEeU5NyuNQnFMO13ZZCNQ-RRULJvif_9TYFPWRducvFzowu0ydgwoL0FzZXfJiHt1w9i8fNnKwm262QK8/s320/sri-lanka-accommodation-h46.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ඒක ගෙදරක්. සුදුපාට බිත්ති ,ඕලන්ද ආරුක්කු තියෙන විසාල ගෙදරක්. මම හිටියේ පළවෙනි මහලේ ආලින්දයට පිවිසෙන දොරටුවත් එක්කම තියෙන කොරිඩෝවේ මැද්දට වෙන්න. කොරිඩෝව පේනමානයේ තියෙන ඔක්කොම ආරුක්කු බලාගෙන හිටියේ එකම පැත්තක්. ඒ පැත්ත වසාගෙන තිබ්බේ රූස්ස ගස්.<br />
<br />
මෙතරම් වනාන්තරයක් මැද්දේ කිරිපාටට මෙහෙම මන්දිරයක් තියාගන්න පුළුවන් කියන එක මම ඒ වෙලාවේ ආයෙමත් කිරල බැලුවේ නැහැ. කොටිම්ම එහෙම කරන්න වෙලාවක් තිබ්බේ නැහැ.<br />
<br />
මම හිටියේ කැළඹීල්ලෙන්. මගේ අත්වල ඇඟිලිගැට 'ටුක් ටුක්' හඬින් මම කැඩුවත් ඒ කැළඹීල්ල අඩුවක් උනේ නැහැ. මම ඉතින් කොරිඩෝවේ දොර පැත්තට සක්මනක් පටන් ගත්ත.<br />
<br />
'දඩස් බිඩිස්... දඩස් බිඩිස්.....දඩස් බිඩිස්... දඩස් බිඩිස්.....දඩස් බිඩිස්... දඩස් බිඩිස්.....දඩස් බිඩිස්... දඩස් බිඩිස්.....'<br />
<br />
පඩිපෙළ දිගේ ඒ සද්දේ මට හොඳට පුරුදුයි.. ඔව් ඒ උන් තමයි... තවත් හිතන්න දෙයක් නැහැ. මම කලේ ආරුක්කු ජනේල් පේලියේ මැද්දේ තියෙන ජනේලෙ පඩිය මතට මගේ දකුණු අතේ අල්ල තියලා ලොකු ගැම්මක් අරගෙන පහලට පැනපු එකයි. හුස්ම අල්ලාගෙන කලත්, 'දඩිස්' සද්දයක් මිසක් හුස්ම පහතට වැටෙන්න දඟලන හිත ඇතුලෙන් වෙන කිසිම සද්දයක් ආවේ නැහැ.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
මම හිටියේ තෙත පස් තියෙන , පලින් පල තණකොළ වල සලකුණු ඉතුරු කරපු බිමක. මම පැන්නේ ලොකු උසකින් කියල දැනුනත් මම ආයෙමත් තත්පරයක්වත් හිතුවේ නැහැ ඒ ගැන.<br />
<br />
වටේම තියෙන්නේ තද ඝන වනාන්තරේ. ලොකු අතුපතර අතුරින් අහසක් නොපෙනන තරම්. තෙත බරිත සීතලක් එක්කම මගේ හිත ආයෙමත් 'ලබ් - ඩබ්' ගගා සෙලවෙන්න ගත්තා.<br />
<br />
තත්පරයෙන් දාහෙන් පංගුවක් වත් අපතේ අරින්න බැහැ. මම තෙත පස්වල මගේ අඩි සටහන් තියන ගමන් ඇතුලට, ඇතුලට දුවන්න ගත්ත. ඇතුලට කිව්වේ වනන්තරේ ඇතුලට නෙවෙයි, කුමක්දෝ දෙයක් ඇතුලට.<br />
<br />
ලොකු හුස්මවල් තුනක් ගන්නකොට මම සෑහෙන වේගෙන් දුවගෙන ඇවිත්, පේන මානේ තිබ්බේ ලොකු, තෙතබරිත ගල් පර්වත. ඒවා මට පෙනුනේ සුවිසල් යෝධයින් වගේ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixzQ9HhRkTd_lQkak-SRXC_BAy9kbl2RJ-enHwhqIl7K0ezVeQOfehBecrrbCfDJjJJxMhHQNoGViWnWHbtplG12V_IOZ12VnuHgt64OYpw4-9oMumlo11Wri4uFl11u8t3TV8p0bEyVA/s1600/Stock-Photo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixzQ9HhRkTd_lQkak-SRXC_BAy9kbl2RJ-enHwhqIl7K0ezVeQOfehBecrrbCfDJjJJxMhHQNoGViWnWHbtplG12V_IOZ12VnuHgt64OYpw4-9oMumlo11Wri4uFl11u8t3TV8p0bEyVA/s320/Stock-Photo.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
'සර සර'<br />
<br />
ආයෙමත් සද්දේ. උන් එනවා... ආයෙමත් මම දුවන්න පටන් ගත්තා.<br />
<br />
ඒ පාර තිබ්බේ දිරායමින් තිබ්බ කොලරොඩු ගොඩවල් තියෙන , ගස් මුල් වලින් ආරුක්කු හදපු බෑවුමක්. බෑවුම කොතරම්ම තිව්රද කියනවා නම් මගේ කකුලේ වැදුණු පොඩි ගල්කැටයක් බෑවුම දිගේ පහලට විසි උනේ 'ටොක ටොක' ගාමින් මුල්වල වදිමින්.<br />
<br />
'ස්රස්.. සරස්... සරස්'<br />
<br />
ඔව්.. උන් එනවා ළඟම. හිතන්න දෙයක් නැහැ. මම හුස්ම අල්ලනේ නැතුවම බෑවුම දිගේ පහලට දුවන්න ගත්තා. මගේ වෙලාවට එකම මුලක්වත් මගේ කකුලේ පැටලුනේ නැහැ. මම දාගෙන හිටියේ මොන ජාතියේ සපත්තුද මන්ද, මට වේදනාවක් නම් දැනුනේ නැති තරම්.<br />
<br />
ඒවා බලන්න වෙලාවක් නැහැ. දුවන්න ඕනේ. නැත්තම් අහුවෙයි.<br />
<br />
බෑවුම ඉවර කරලා බලනකොට ඒක ඉවර වෙලා තිබ්බේ අලකොල යායකින්. පේනතෙක් මානයේ තිබ්බෙම ලොකුවට හැදිච්ච ලොකුම ලොකු අලකොල. ඒවා හුළඟට ලෙලදෙමින් තිබ්බේ මාව පිළිගන්න වගෙයි. මැද්දෙන් යන්න හිතෙන්නේ නැහැ. එරෙන්න පුළුවන්. කොහොමත් ඒ අලකොල ගස් මට වඩා සෑහෙන්න උසයි. මම දකුණු පැත්ත බැලුව.<br />
<br />
ඒ පැත්තෙන් තිබ්බා කළුගල් වලින් හදපු තාප්පයක්. ඒක ලොකු බැම්මක් වගේ එකක්. මම නියරක් වගේ තිබ්බ කොටසින් නැගලා බැම්මට ගොඩවුනා. බැම්ම පාමුල තෙතබරිත බවින් පෙනුනේ එතනින් පටන්ගන්න විල්ලුවක් වගේ කොටසක් පේනතෙක් මානයේ තියෙන බවයි.<br />
<br />
'සර සරස්.. ස්රස්'<br />
<br />
ඔව් ඒ උන් තමයි.<br />
<br />
වෙන දෙයක් උනාවේ. පණට ආදරයක් තියෙනවා නම් වෙන මගක් ඇත්තේ නැහැ. මම තවත් හිතන්නේ නැතුවම ගල් බැම්මෙන් පිම්මක් පැන්නා අලකොල ගාලට.<br />
<br />
'ජබොහ් ජඃ ජඃ '<br />
<br />
තෙත පස් ඇතුලට මගේ කකුල් බැහැල ගියත් මට ලොකුවට සීතලක් දැනුනේ නැහැ. මම අලකොල දෙබෑ කරමින් ඉස්සරහට දුවන්න පටන් ගත්තා. මට පිටිපස්සෙන් අලකොල පොඩිවේගන එන සද්දේ ඇහෙනකොට මට තේරෙනවා උන් ළඟමයි ඉන්නේ... මම තවත් වේගෙන් දුවනවා. වංගු හදමින් දුවනවා.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayJPTZijiYPy26pq3bwRnKBHu60pYLjKTFAZzo4DmDzFC1qyqnMiJoUfGDByXlUbdctjbaM5fGF-0fFLXH60ygO-i0uoP_Zrh9eS0lYwc_Y4Oz4RSlCei5WVv_KcyHlcvODTHu4vIq5Q/s1600/394b73404cddffc1e0abbccaf444b90a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayJPTZijiYPy26pq3bwRnKBHu60pYLjKTFAZzo4DmDzFC1qyqnMiJoUfGDByXlUbdctjbaM5fGF-0fFLXH60ygO-i0uoP_Zrh9eS0lYwc_Y4Oz4RSlCei5WVv_KcyHlcvODTHu4vIq5Q/s320/394b73404cddffc1e0abbccaf444b90a.jpg" width="217" /></a></div>
<br />
<br />
අලකොල වනන්තරේ ඉවර උනේ ලොකු මිටියාවතකින්. මම මිටියාවත දිගේ දුවනකොට මට පෙනුනේ බහින්න ආසන්න ඉර විසින් ලස්සන දම්පාටක් හැමතැනම ඉහිරවලා තියෙන බවත්, ඒ ඔස්සේ පක්ෂීන් රටාවකට ගමනක් යන බවත්.<br />
<br />
මොකද්දෝ මත් ගතියක් දැනුනා.<br />
<br />
ආපහු අඩි සද්ද.... ආපු හැරෙන්න බැහැ දැන්... කරන්න වෙන යමක් ඇත්තේ නැහැ. මම මගේ උපරිම වේගෙන් දුවගෙන දුවගෙන ගියා. බෑවුමක් එක්කම මම දැක්කේ හාත්පස වෙලාගෙන තිබ්බ මෘදු මිදුම් පටලය මම එනකොටම දෙපැත්තට වෙන එකත්, ඒ අතරින් යන්තමට දිලිසෙන යමක් පෙනෙන අයුරුත්.. මම මගේ අත්දෙක විහුදුවා එය ගන්නට සැරසුණා......<br />
<br />
'කෝ මට අත හොලවන්න බැහැනේ.... අනේ අය්යෝ... මගේ අත !! අනේ තව ටිකක්!!! ටිකාක්!!!! ආඃ.. මොකද්ද මේ සද්දයක් ඇහෙන්නේ....'<br />
<br />
<br />
<span style="color: red; font-size: x-large;">ට්රආආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">ආ</span><span style="color: red; font-size: x-large;">න්.........</span><br />
<br />
මර ලතෝනියක් නතර උනා වගේ උනා. මම බැලුව ඔලුව උස්සල. ඩොමේට්රියේ පේන මානෙක කිසිම කෙනෙක් නැහැ. මගේ ඔලුව ගාව තිබ්බ එලාම් එක උඩ අත තියාගෙන, මගේ දිහා නරුම බැල්මක් දාගෙන හිටියේ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි, මිට ඩොමේට්රි දෙකකට එහා පාඩම් කරන්නම කියල නතර වෙලා හිටපු උත්තරා අක්කා.<br />
<br />
මුණට අබ දැම්මා නම් 'පට පට' ගගා පිපිරෙනවා. මම හෙව්වේ මගේ අත... කෝ ඉතින් අත මටම යට වෙලානේ...<br />
<br />
"පාඩම් කරන තැනට ඇහෙනවා ඔයාගේ එලාම් එක"<br />
<br />
එහෙම කියාගෙන උත්තරා අක්කා විලක්කුව ගත්ත යකදුරා වගේ ආයෙමත් හැරුනා. මම අර මොකද්ද කාපු මොකාද වගේ.<br />
<br />
'මෙයා නම් ..කියයි.. හුහ්... කොහොම නැගිටින්නද, දුවන්න තිබ්බේ කැලෑවේ ! ඒ මදිවට තව ඩින්ගෙන් අහු වෙනවා'<br />
<br />
<br />
<br />
<i>ප.ලි. </i><br />
<i><br /></i>
<i>මේ හීනය එකම විදියට , පොඩි පොඩි වෙනස්කම් ටිකක් එක්ක මට අවුරුදු ගානක් තිස්සේ පේනවා. එකම විදියට මම දුවනවා. එකම තැන් වලින් පනිනවා. සමහර තැන් වලින් පනින්න ගිහින් මම ඇඳෙන් බිමට වැටිලා තියෙනවා. ( ආයෙමත් නැගල නිදාගන්න එක වෙනම කතාවක්!) හැමදාම උන් පන්නනවා. සමහර දවස් වලට වැඩට යන්න ඇහැරගන්න විදියක් නැහැ උන් පන්නනකොට දුවන්න තියෙන නිසා. </i><br />
<i><br /></i>
<i>මේක රහසක් වෙන්න ඇති...</i><br />
<br />
<br />
<br />
<b><i>පිදුම: මට නොපෙනී මගෙත් එක්ක දුවපු අනිත් එක්කෙනාට. මේ වෙනකල් මම හිතුවේ ඒ දිව්වේ තනියෙමයි කියල. </i></b><br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-50417743197057381312016-05-23T14:35:00.000+05:302018-10-22T13:35:46.813+05:30 279. රම්ප කොලයක් <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYOVBqJ-Dc3MtxPdxjZiBfkMR4-xIaHrIvN3gZ6a1YiZEJYPsaFtxvImSqHfnP6xqGS_qcCdWfl_NHq5xeV1BotRlVIx2SfX0w5RcNEBbf-kdnxucwmrwUHFRQ8z9bMvkZ__nGlSf-8ds/s1600/sad_lady.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYOVBqJ-Dc3MtxPdxjZiBfkMR4-xIaHrIvN3gZ6a1YiZEJYPsaFtxvImSqHfnP6xqGS_qcCdWfl_NHq5xeV1BotRlVIx2SfX0w5RcNEBbf-kdnxucwmrwUHFRQ8z9bMvkZ__nGlSf-8ds/s320/sad_lady.jpg" width="283" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<i>මම හිතුව විදියමයි</i><br />
<i>වෙන දෙයක් උනේ නෑමයි</i><br />
<i>ඉතින් වෙන මොනවා වෙන්නෙයි,</i><br />
<i>මම රම්පෙ කොලයක් ගානයි.....</i><br />
<br />
අඩුව ඇති විටකදී<br />
අමතන සෑම තැනකදී<br />
අහිතක් නැතුව හිතදී<br />
කිව්වා නේද උඹට මුලදී?<br />
<br />
දැන් ඉතින් ඇති ඔය මල්<br />
කඩපු තරමත් රෑ දවල්<br />
ඇදපු වතුරත් , බඳුනේ දැල්<br />
දෙකම බලහං පෙනෙයි තරු මල්<br />
<br />
ගිය දේ දැන් ඉතිං ගියාවේ<br />
ආයෙම රැවටෙන්න උනාවේ<br />
දැන් වත් කල්පනාවේ<br />
යෝදියේ රට්ටුන් හිනාවේ<br />
<br />
<br />
<i>ප.ලි. මේක යාලුවෙක් වෙනුවෙන් ලිව්වේ මිට අවුරුදු ගණනාවකට කලින්. </i><br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-61500968802118818382016-05-20T16:46:00.002+05:302018-10-22T13:37:47.714+05:30278. සෙල්ලම්(ද) බඩු - The Sellam Badu<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDMq5IJ9wYWGvaZiVPyw1oMfL9Sbw_F-UaRyEZ9zVHcq5wjo3qrkAuXDrSP384GCV6j0lRzbznmxRcgHTZxQqssYpqQo00IfvIusgGFmrCo75OIRzA8MisC4dArtnbjatWXFTp5wLRfkc/s1600/oil_painting_toys_doll.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDMq5IJ9wYWGvaZiVPyw1oMfL9Sbw_F-UaRyEZ9zVHcq5wjo3qrkAuXDrSP384GCV6j0lRzbznmxRcgHTZxQqssYpqQo00IfvIusgGFmrCo75OIRzA8MisC4dArtnbjatWXFTp5wLRfkc/s320/oil_painting_toys_doll.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
සෙල්ලම් බඩු ගැන කියන්න මම වැඩි කැමැත්තක් නැහැ. ඒ උනාට කියන්න වෙනවා. හේතුව තමයි සුන්දර ඉල්ලීමක්, අහක දාන්නම බැරි ජාතියේ.<br />
<br />
සෙල්ලම් බඩු කියන්නේ පුංචි කාලේ මාව කියෝපු එකම කට්ටිය වගේ දෙයක් මට කියන්න ඕනේ. නමුත් මගෙත් එක්ක හිටපු සෙල්ලම් බඩු වලටත් මට වගේම ප්රශ්න තොගයක් තිබ්බ. ඒ අතරින් වැඩියෙන්ම තිබ්බ ප්රශ්නේ තමයි එකිනෙකා තේරුම් ගැනීම. මොකද මම සෙල්ලම් බඩු එක්ක තියාගෙන හිටපු සම්බන්ධය හැටියට එයාලට වචන වලින් මම සපයපු තොරතුරු අතිශය සීමිතයි. ඉතින් මාව තේරුම් ගන්න එක එයාලට ලොකු ප්රශ්නයක් වෙලා තියෙන්න ඇති කියන එක මම තේරුම් ගත්තේ මම 'කච පච' ගගා කියෝනකොට මට හිටපු සෙල්ලම් බඩු දක්වන ප්රතිචාර ගැන බලනකොටයි.<br />
<br />
පොඩි කාලේ මට ඇත්තටම හොඳ සෙල්ලම් බඩු එකතුවක් තිබ්බ. ගර්ලිෂ් නොවුන නිසාම ලැබෙන සෙල්ලම් බඩු අතරින් මගේ හිත ගියේම අක්කට වෙනස් රුචියක් තියෙන සෙල්ලම් බඩු වලට වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ උනාට කාටවත් තේරුම් ගන්න බැරි ගුප්ත, ගැඹුරු බැඳීමක් මට බෝනික්කෝ එක්ක තිබුනා.<br />
<br />
මගේ <a href="https://upekshad.blogspot.com/2014/09/blog-post.html">බෝනික්කෝ කතාවේ උන්නු බෝනික්කා</a>, මගේ නහරවැල් දිගේ ගලායන සම්බන්ධයක් ඇති කෙනෙක් කියලා, ඒ කතාවේදී මම කිව්වා වගේ අපේ අම්මාට වැටහුනේ නැත්තේ ඒ නිසාම වෙන්න ඇති. ඒ කියන්නේ බාහිර ස්වරුපයෙන් මුදු මොලොක් ගතිගුණ මනිනවා කියන මිම්මට අහුවෙලා මම අදත් ( මේ වෙනකොටත්) කියතෙන් කැපිලා ගියපු ළමාකාලයක් විතරක් නෙවෙයි, වැඩිහිටි වියකුත් තියෙනවා කියන්නේ හිනාවට කාරණාවක් උනේ නැති උනාට, මට ඒ ගැන හිතනකොට හිනත් යනවා තමයි. ඒකත් සමහරුන්ට පේන්නේ ගල් හිතක සලකුණක් විදියට.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
මට තිබ්බ සෙල්ලම් බඩු වල ලිස්ට් එකක් දාල සර්පයෙක් අරින්න බැරි, අද මේ වෙනකොට මතක තියෙන ලැයිස්තුව සර්පයෙකුට මදි නිසා මිසක් මගේ අකමැත්තක් නැහැ. අපේ අප්පච්චිට පිංසිද්ද වෙන්න අපි ගතකලේ ඒ වගේ ළමාකලයක් උනත් සෙල්ලම් බඩු සහ ඒවා ගැන අවංක විදියටම මට තියෙන්නේ එක විදියක මනෝ විකාර අත්දැකීම් සහ හැඟීම්.<br />
<br />
අපිට හිටියා බෝනික්කෝ දුසිම් බාගයක්. එකෙක් අඩියක් විතර කිව්වට මට නම් හිතෙන්නේ ( ඒ කාලේ මගේ මිමි වලින් අඩියක් කියන්නේ අඟල් දහයකටත් වඩා අඩුයි) උන් අඩි බාගයක් විතර ඇති. හය දෙනාම එකම වගේ කොන්ඩේ තඹපාට වෙච්ච, රෝසකම්මුල් තිබ්බ අය උනත් එයාල වෙන් වෙන්ව අඳුනගන්න අපිට පුළුවන් උනා මොකක් හරි ක්රමේකින්. උන් හය දෙනා මමයි අපේ අක්කයි කියන දෙයක් අහගෙන අපි කොන්දොස්තර ( මම තමයි ටිකට් කඩන්නේ) වෙන බස් එකේ සද්දයක් නැතුව ගමනාන්ත වලට ගියා විතරක් නෙවෙයි, ඒ දවස්වල මැෂින් එක යන්තම් පාගගන්න පුළුවන්කම තිබ්බ මම විසින් මහපු මෙෂමන්ට් අවුල් ගියපු හිරම හිර ගවුම් විතරක් නෙවෙයි, යට ඇඳුම් පවා දවස ගානේ මාරු කරා මට මතකයි.<br />
<br />
ඒ එක බෝනික්කෙක්ටවත් පුළුවන්කම ලැබුනේ නැහැ මගේ හිත කියවන්න. ඉතින් ඒ බෝනික්කෝ මැද්දේ උනත් මට තනියක් දැනුනා.<br />
<br />
මේ අතරතුරේ මගේ හිත ගියේ මගේ සෙල්ලම් ලී අස්සයට. සුදුපාට පසුබිමේ තිබ්බ කලුපාට, අළුපාට පුල්ලි වල මම ඒ දවස්වල එක එක රටා මවනකොට හෙල්ලෙන්නේ නැතුව ලි අස්සයා ඉන්නවා, මගේ මොස්තරේ මට හොයන්න ලේසි වෙන්න. ඉතින් මාව තේරුම් අරගෙන නැද්ද? ඒ ඔක්කොටමත් වඩා මම උගේ ඇසුර අගය කලේ, මට ඕනේ වේගෙන් යන්න , මම කියන ඕනෙම වෙලාවක ලෑස්ති වෙලා පිටට නගින පමාවෙන් බඳු වේගෙන් මාව අරගෙන යන්න ඌ ඉවෙන් වගේ දැනගෙන හිටිය. තාමත් මට ඒ හැඟීම ගන්න පුළුවන්... මේ දැන් උනත්!<br />
<br />
ඒක එතරම් කාලයක් උනේ නැහැ. මොකද්දෝ කියන්න බැරි දුකක් තිබ්බ දවසක මම දැනගත්ත ඌ තවදුරටත් මගේ සාලේ නැහැ කියල. පරණ බඩු තිබ්බ කාමරේ ඉඳල මම ඌ එක්ක මගේ සෙල්ලම කරනකොට තමයි මට කවදත් වගේ මගේ සිහිය නැති උනේ. ඊට පස්සේ උගේ ඉරණම විසඳිලා තිබ්බ මම ඉස්කෝලේ ගියපු පමාවට. එහෙම කලේ ඇයි කියල තියා කවුද එහෙම කලේ කියලත් මම දැනගත්තේ ඊට දශක කීපයකට පස්සේ. ඒ වෙනකොට මගේ තුවාලය මට මතක නැතුවයි තිබ්බේ. තාමත් මම ඒ තුවාලයට බෙහෙත් දානවා.<br />
<br />
<br />
ඊට පස්සේ මතක තියෙන තරමක් මට හිටියේ වලස්සු. උන් හරිම නිශ්ශබ්ද සවන්දෙන්නෝ ජාතියක්. පළවෙනියටම මට ලැබුන වලහා ( මම හිතුවේ ඌ වලහෙක් කියල. ඒ උනාට ඌ වලහෙක් නෙවෙයි කියල මම දැනගත්තේ බොහොම මෑතකදී) ගෙනාවේ අපේ අප්පච්චි. නැවෙන් ගෙනාපු බඩු තොගේ අදටත් මට නම් කරන්න පුළුවන් ගානට මතකයි. ලී පෙට්ටි අතරින් මතුවෙන ගෙදරට අයිති නොවන සියල්ලම ඒ අසලම හිටගෙන උන්නු අයගේ මකර කටින් බේරුනේ බොහොම කලාතුරකින්. මට මේ කෙරුවාව ඇතිකළේ ලොකු වෙහෙසක්. මට මතකයි මම එතනම තිබ්බ කාපට් අතරේ ගුලි වෙලා නිදාගත්තා. ඒ හොරට. ඒ අස්සේ ෆ්රිජ් එකේ උඩ දොරට ගහල තිබ්බ සීල් එක කඩන සද්දෙට මම හොරා වගේ ඇස්දෙක යන්තමට ඇරලා බැලුව. උඩ දොර අරිනකොටම සුදුපාට පුළුන් ගුලියක් වගේ එකකුත්, ඒකෙ රතුපාට මොනවා හරිත් මම දැක්කට, ඇස්දෙක බාගෙට වහගෙන හින්ද මුකුත් පෙනුනේ නැහැ.<br />
<br />
'අන්............... නේ............'<br />
<br />
ඒ අපේ අක්කගේ ප්රතිචාරය. හෙමින් එලියට ගත්ත සුදුපාට පුළුන් බෝලය දකිද්දී මගේ හිත මොකද්දෝ පාලුවකින් වෙලිලා ගියා මතකයි. මම හෙමිට ඇස්දෙක පියා ගත්තා. ඊට විනාඩියකට විතර පස්සේ මගේ වකුටුවෙච්ච වම අතේ ඇතුල් පැත්තට වෙන්න ඉතාම මෘදු බූල් පහසක් දැනුනා.<br />
<br />
'පව් අනේ.. නින්දත් ගිහිං'<br />
<br />
අපේ අක්කා අතින් සුදුපාට බූල් පිරුණු වළහා ලැබුනේ එහෙමයි. ඒ උනාට මට ඌ ගැන ලොකු බැඳීමක් ඇත්තේ නැහැ. මටම පුදුමයි ඒ ගැන.<br />
<br />
ඒ හින්දමද මන්ද ගොඩක් දෙනා මාව වැරදියට කියවන්නේ.. ඒ අතරේ හරියට කියවන කෙනෙක් ලැබුනම දැනෙන්නේ කොහොමද කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නැහැනේ!<br />
<br />
කාලත් එක්ක සෙල්ලම් බඩු කියන ජාති කැබිනට් අස්සට යන්න පටන් ගත්ත. අපි පොඩි කාලේ සෙල්ලම් බඩු කැඩුවා කියල නම් මතකයක් නැහැ. අය්යා නම් මට මතකයි අඩි තුනක් විතර හිටපු අපේ අක්කගේ කතා කරන බෝනික්කට මරණිය සැත්කමක් කළා මිසක් උගේ නම් කිසිම සෙල්ලම් බඩුවක් මස් කලේ නැහැ. ඒ හින්ද අදටත් ඒවා කැබිනට්ටු අස්සේ ඉන්නවා. අර මම කියාපු චුටි බෝනික්කෝ එක්ක මගේ මොකද්දෝ සම්බන්ධයක් තියෙනවා, ඒ හින්දමද මන්ද උන් ටික දෙනාගේ ඇඳුම් කිළුටු වෙලා තිබ්බත් මම කැබිනට් එක ගාවට ගිහිල්ල බලනකොට කිළුටු ඇඳුම් එක්කම මගෙත් එක්ක 'හිකි හිකි' ගගා හිනාවෙනවා කියල හිතෙනවා.<br />
<br />
දැන් ඉතින් ප්රසිද්ධියේ සෙල්ලම් බඩු එක්ක සෙල්ලම් කරන්න බැරි තරම් වෙලාදෝ කියල හිතුනත් මට මාව අමතක වෙන වෙලාවල් තියෙනවා. ඒ වෙලාවට යන්තමට හරි සිහියක් ආපු ගමන් මම කරන්නේ අක්කගේ පොඩි එකෙක් හරි දඩමීමා කරගන්න එකයි. එතකොට උන්ගේ ගිණුමට බැරවෙන්න මම මගේ සෙල්ලම් බඩු ආසාව කවර් කරනවා.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6OAOKge7gnRcq1YoRovdcDmw2IkjZYVpOuV1kxtGi9gQAHrOxWA8bNrrwpYNlaF8WohG9z4XWncg1eVu-kMKAhaKadmg6TlVYuGqq7CdKZKTnysWkYf8Ma1rg76AbFUe0HAnN4m3fVDo/s1600/DSC_0368.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6OAOKge7gnRcq1YoRovdcDmw2IkjZYVpOuV1kxtGi9gQAHrOxWA8bNrrwpYNlaF8WohG9z4XWncg1eVu-kMKAhaKadmg6TlVYuGqq7CdKZKTnysWkYf8Ma1rg76AbFUe0HAnN4m3fVDo/s320/DSC_0368.JPG" width="179" /></a></div>
<br />
<br />
මේ තියෙන්නේ පොඩි එකෙක්ගේ ගිණුමකට මම එහෙම ගත්ත සෙල්ලම් බඩුවක්. මේ කුරුමිණියා වයින් කරලා තිබ්බහම සරල රේඛිය නොවෙන ගමනක් ගිහින් ටිකකින් පිනුම් ගහනවා. ඇත්තම කියනවා නම් මම ඕක ඊ බේ එකෙන් ගන්නකොට දැනගෙන හිටියෙත් නැහැ පිනුම් ගහන කතාව. ඉතින් ගෙනල්ල ඉවර වෙලා පලවෙනි වතාවට වයින් කලාම, ගිණුමේ අයිතිකාරකට වඩා උඩ පැන්නේ මමනේ!<br />
<br />
මේ සෙල්ලම් බඩුව මොකද්දෝ හේතුවකට මම අයිතිකරගෙන ඉන්නේ. කොටිම්ම භාණ්ඩය ගෙනාපු ගිණුම් අයිතිකාරයාගෙන් හොරෙන් උස්සලා, පොඩි එකාගේ ඇස් වලටත් වැලි ගහල තමයි මේක මම ආරක්ෂා කරන්නේ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht3PeRaKM8OhOOzxIscrwoU1hCrvg49BMI5T_qZLBCbC1jFxLuqFQ6rqNQier-q2kTCI3Fir6Kx1yZxq2-pVEhWU4JHUzCJL1eNhzp_QFb8jO68YLd1uW0eCtuKj31d-4ho2w4ncM_yQE/s1600/DSC_0369.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht3PeRaKM8OhOOzxIscrwoU1hCrvg49BMI5T_qZLBCbC1jFxLuqFQ6rqNQier-q2kTCI3Fir6Kx1yZxq2-pVEhWU4JHUzCJL1eNhzp_QFb8jO68YLd1uW0eCtuKj31d-4ho2w4ncM_yQE/s320/DSC_0369.JPG" width="179" /></a></div>
<br />
මේ ඉන්නෙත් අහම්බෙන් මගේ හිත ගත්ත ජාතියේ එකෙක්. මොකද්දෝ හේතුවකට මම මෙයාව මගේ කාමරේ එල්ලගෙන ඉන්නවා. ටික කාලෙකට කලින් මගෙන් සින්දු එහෙම ඉගෙන ගත්ත මෙයා මට හැමදාම සතුට බෙදනවා කියල මමම හිතාගෙන හිටියා. ඉතින් ගෙදරින් පිට කොහේ ගියත් මම මෙයාව අරගෙන යන්න පුරුදු වෙලා හිටියා. සමහර දවස් වලට ඉස්කෝලේ අරගෙන යනවා. කැම්පස් කාලේ මගෙත් එක්ක කැම්පස් ගියාට එයා පස්සේ තමන්ගේම කැමැත්තෙන් කාමරේ එල්ලිලා ඉන්න කැමති උනා.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs0bqdhVXtEdIj8vUjy35BMDP3NOBRGgOwZs2aTIo8MbvljCUOehgpl-MFnIKFPuAqLptw2erePFaz-Q7dyTgmrTT4j_ql9AeteuwyL54WZWvFblOtCdbaFx_Ov-2J-ro5jdVqYDt5vWE/s1600/DSC_0370.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs0bqdhVXtEdIj8vUjy35BMDP3NOBRGgOwZs2aTIo8MbvljCUOehgpl-MFnIKFPuAqLptw2erePFaz-Q7dyTgmrTT4j_ql9AeteuwyL54WZWvFblOtCdbaFx_Ov-2J-ro5jdVqYDt5vWE/s320/DSC_0370.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
මෙයා.... මෙයා තමයි..... මම පෙන්නන තරු පේන්නේ අනිත් අයට නිසා මට තරු පෙන්නන්නේ මෙයා තමයි. තරු පිරිච්ච අහසක් තියෙන දවසක උනත්, මම මෙයාගේ තරු බලන්න ආසයි. පිටට තට්ටුවක් දාල ඩ්රෝවර් එකේ පැත්තකින් තිබ්බහම මට කැමති පාට වලින් තරු බලන්න විතරයි මම මෙයාව ආශ්රය කරන්නේ.<br />
<br />
<br />
මේ මොනවා කිව්වත් මම තව සෙල්ලම්බඩු හොයන එක නතර කරලා නැහැ. -----------<br />
<br />
තවත් දෙයක්... සෙල්ලම් බඩු කියන්නේ ඇත්තටම පොඩි අයට තියෙන දේවල් විතරක් නෙවෙයි. අනිත් එක ඒවා පුංචි දේවල් වල සිට මහා ලොකු ප්රමානයන්ගෙනුත් එනවා. ඒ කියන්නේ මම සෙල්ලමට මිනි ෆිගර් ගන්නකොට, තවත් සමහරු කාර් වගේ දේවල් සෙල්ලමට එකතු කරනවා. ඉතින් මට මිනි ෆිගර් එකක් කැඩුනම, පිපිරුනාම , වැදුනම එන දුක, කම්පනය ප්රමාණයම සෙල්ලමට කාර් එකතු කරන කෙනාට දැනෙනවා.<br />
<br />
වෙනස තියෙන්නේ මම හිත රිදුනොත් ඉක්මනට ඒක ද්රව්යමය දෙයකට හරෝනවා.<br />
<br />
එක දවසක් මම ගාල්ලේ ගියා. යනකොට ගියේ හයිවේ එකේ උනාට මුහුද බලන්න තිබ්බ පෙරේතකමට එනකොට ආවේ ගාලු පාරේ. ගාලු පාරේ රියපැදවිම කියන්නේ මට එපාම කරපු දෙයක්. ඒ අස්සේ චුරු චුරු වැස්සක් කඩාගෙන වැටෙමින් තිබ්බා. මගේ ඉස්සරහට ආවේ හෝන් එක උඩ ඉඳගත්ත රියදුරෙක් පදවපු කොළඹ-ගාල්ල බස් එකක්. ඊට පිටිපස්සේ ලොකු බඩු ලොරියක්. එකපාරටම විදුලියක් වැදුනා වගේ කොහෙන්දෝ ඒ දෙක අතරින් මතු උනේ වේගෙන් එන තෙසක් රියක්! හිතන්න තියා හුස්මක් ගන්නවත් වෙලාවක් නැහැ, ඇත්තටම මගේ අතින් සුක්කානම ඉවතට කැපුනෙම නැති තරම්.<br />
<br />
'දඩාන්'<br />
<br />
හෙනයක් වගේ මහා සද්දයක් ඇහිගෙන මුළු කාරයම දෙදරවාගෙන තෙසක් රිය මාව පහුකරගෙන ගියා. මම තිරිංගය උඩ හිටගත්තා කිව්වා නම් තමයි නිවැරදි. දකුණු උරහිසින් උඩින් පිටිපස බලපු මම දැක්කේ තෙසක්රිය වට දෙකක් බිම පෙරලිලා තවත් අඩි ගානක් පොලව දියේ ඇදිලා යන විදිය... කවදාවත් ඒ වෙනකොට මගේ අතින් වාහනේ හැප්පිලා තිබ්බෙත් නැහැ. මට මාව අමතක උනා. මම බැලුවේ පිටිපස්සේ ආසනේ විතරයි. එතන මුකුත් ප්රශ්නයක් නැහැ.<br />
<br />
සේරෙප්පුත් නැතුව මම දුවගෙන ගියේ තෙසක් රියේ දරුවෙක්වත් ඇතිදැයි හිත විලාප ගහද්දි.<br />
<br />
'මොකද්ද මේ කලේ?? පොඩ්ඩක් බලාගෙන එන්න එපැයි !!'<br />
<br />
මට ඇහුනේ එච්චරයි! මම මගේ පපුවට අත තියාගත්තා මතකයි.<br />
<br />
පෙරලුනු රිය ඇතුලේ හිටියේ කෙලින්වත් ඉන්න බැරිවෙන්න අනුමත වෙච්ච ලාබාල කොල්ලන් පොදියක්. උන් පාර පුරාම විසිරිලා හිටියා. හැමෝටම හොඳටම තුවාලයි. මගේ හුස්ම හරියට වැටෙන්න ගත්තේ තුවාල කාරයෝ අතරේ දරුවෙක් හරි කාන්තාවක් හරි හිටපු නැති නිසයි. ඊට ගොඩ වෙලාවට පස්සේ තමයි මම මගේ කාරය ළඟට ආවේ. එතකොට තමයි දන්නේ, මට අහිමි වෙලා තිබ්බේ රියදුරු අසුන පැත්තේ පැති කණ්නාඩිය විතරයි කියල. වාහනේ බොනට් එකක් මම බලාපොරොත්තු උනේ නැතත්, ඒක හිරීමක් වත් නැතුව තිබ්බ.<br />
<br />
අදටත් මට වැටහෙන්න නැහැ ඒ වෙලාවේ මට වාහනේ ගැන දුක හිතුනේ නැත්තේ ඇයි කියල. තාමත් මම හොයනවා.<br />
<br />
<br />
නමුත්, මගේ කැම්පස් ජිවිතේ පුහුණුවීම් කාලේදී හම්බවුනු සොච්චම් පඩි එකහමාරක් එකතු කරලා ගත්ත බේසික් දුරකතනයක්, එකපාරක් මැක්ස්මාරා එකේ ෆිටෝන් කාමරේ අමතක කරලා ආව. එලියට ඇවිත් විනාඩියක් ගියේ නැහැ, ගිහින් බලනකොට නැහැ. මගේ වෙලාවට දුරකථනය තිබ්බේ සයිලන්ට් මෝඩ් එකේ, ඒ මොහොතේ මම පුළුවන් හැම තැනකම හෙව්වා. සේවක සේවිකාවන් එයාලගේ දුරකතනයෙන් අමතමින් හෙව්වා. නාදවෙනවා උනත් හොයාගන්න බැරි උනා. මම කලේ ඉවරයක් නැතුව අමතපු එක. අක්කගේ දුරකතනයෙන් SMS එකක් පවා දැම්මා. නමුත් හම්බුනේ නැහැ. සතියක් යනකල් මම ඒ ගැනමයි කියෙව්වේ. මොකද්දෝ නොදන්නා හේතුවකට අදටත් මම ඒ දුරකථනය නැති කරගත්ත එක ගැන දුකයි.<br />
<br />
සෙල්ලම් බඩු කිව්වහමත් මට හිතෙන්නේ ඒ වගේ. නොදන්නා හේතුවකට අපි ඒවාට බැඳෙනවා. වාහන වලට නම් මගේ බැඳීම බොහොම ලිහිල්. ද්රව්යමය නොවෙන දේවල් වලට තමයි වැඩිපුර මම උඩපනින්නේ. ඒක දන්නා කීපදෙනෙක් ඉන්නවා කියල මම හිතනවා. <br />
<br />
ඒ උනාට තාමත් සමහර සෙල්ලම් බඩු පොඩි එකෙක් කඩනවා දැක්කහම මට යක්ෂයා ආරුඪ වෙනවා...<br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-66213894247708548192016-05-10T10:57:00.000+05:302018-10-22T13:31:32.060+05:30277. ඔයා මගේ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK0kxV2ODXwmF-anj-l_rYvW6hIFvCFML2hph5Nzez-F-Pb2JB7btozYxIVFIKUIKtkeS7Fyp3thSHHPyzly8HD3dVnyppHuuLgidfSfLKtpCntVaY_dq75JoZvzFn1pOISThb359M4_c/s1600/Conceptual-Photography-Ideas-40.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK0kxV2ODXwmF-anj-l_rYvW6hIFvCFML2hph5Nzez-F-Pb2JB7btozYxIVFIKUIKtkeS7Fyp3thSHHPyzly8HD3dVnyppHuuLgidfSfLKtpCntVaY_dq75JoZvzFn1pOISThb359M4_c/s320/Conceptual-Photography-Ideas-40.jpg" width="216" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
ඔබේ අත ,<br />
කොට්ට වැනි - උණුහුමට<br />
<br />
ඔබේ උර,<br />
පෙරවනය - මත සුවඳ<br />
<br />
ඔබේ සිත,<br />
මගෙ නොවන - මා සිටින<br />
<br />
<b><i>මගේ නෙත,</i></b><br />
<b><i>දුර සිටින - ඔබ දකින </i></b><br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-57786151641298126352016-05-06T12:50:00.000+05:302018-10-22T13:27:36.885+05:30276. වැස්සකට <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmgvo7gZGCVKxXVLi2NaJzutP7RCO9xG2Qu_6ABpSDIqVeO8CJ4WMzA2rPXnXHRgN0dy_sB9aQnYyJUjyT594v1XQUtwKB1Ih1p9ItMh9XeeOno6sWwf6E_IoVYGWMBd_xEHurLm984ns/s1600/image-20160504_180145.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmgvo7gZGCVKxXVLi2NaJzutP7RCO9xG2Qu_6ABpSDIqVeO8CJ4WMzA2rPXnXHRgN0dy_sB9aQnYyJUjyT594v1XQUtwKB1Ih1p9ItMh9XeeOno6sWwf6E_IoVYGWMBd_xEHurLm984ns/s320/image-20160504_180145.jpg" width="179" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj1lU3ghHGxfYrIkf-zMFXjK7buvW10Vt3L1sKN2RJ0ic7XB5AApic42e6E_v2h3PYnDjNbx6jmOGVO8wihjRTEG-k_hyphenhyphenEx2OFFl4DI1U47QaWd5qfkr47kzUgycQ0O9l224jZNSJhmZk/s1600/image-20160504_181238.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj1lU3ghHGxfYrIkf-zMFXjK7buvW10Vt3L1sKN2RJ0ic7XB5AApic42e6E_v2h3PYnDjNbx6jmOGVO8wihjRTEG-k_hyphenhyphenEx2OFFl4DI1U47QaWd5qfkr47kzUgycQ0O9l224jZNSJhmZk/s320/image-20160504_181238.jpg" width="179" /></a></div>
<br />
<br />
විසල් අහසට දරා ඉනු බැරි - වැහි බින්දු පොදි බිම වැටි<br />
උපුල් සිහිනෙක රැඳුනු සිරි ඇති - පෙඟුණු නල හමනා හැටි<br />
තැවුල් නොමදෙන සිනා කැන් ඇත - අතුපතර අතුරින් හිටි<br />
සියල් ගිම් බිඳ හරිනු රිසිලෙස - අහස්කුස මා මත වැටි.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i>පින්තුර: කොහෙන්වත් හොරකම් කලේ නැහැ මේ පාර. මේක පෙරේදා හවස ගත්තේ.</i><br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-80960453374743129672016-05-04T10:10:00.001+05:302018-10-22T13:23:32.306+05:30275. ලිලිපුට් <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL-BSTS_NKw4JX2pGF3TwrZmckUFqop8eEupCYcFPGij7vrZ3m_Md9gjGGHNnmyfbM4ZLSjI7gVlgz2dSzEzfxRZjXABrhk-H30zxCmUQLP4Q2TAMmRmQFmR8z0YoiePC5nbfs9AfQD5E/s1600/tumblr_mzan9rp5gz1s66blco1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL-BSTS_NKw4JX2pGF3TwrZmckUFqop8eEupCYcFPGij7vrZ3m_Md9gjGGHNnmyfbM4ZLSjI7gVlgz2dSzEzfxRZjXABrhk-H30zxCmUQLP4Q2TAMmRmQFmR8z0YoiePC5nbfs9AfQD5E/s320/tumblr_mzan9rp5gz1s66blco1_500.jpg" width="207" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
මට හිතුනෙ මම<br />
පොඩිවෙයි කියල,<br />
නුඹ විසල් වනවිට<br />
චප්පම වෙයි කියල...<br />
<br />
බලනකොට නුඹ<br />
ගලිවරයෙක් වෙලා,<br />
අඟුටුමිටි මම,<br />
හෙවනට වෙලා<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-79891292547731098292016-05-02T17:48:00.000+05:302018-10-22T13:20:18.889+05:30274. නරුමයෙකුට හසුව<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJaIkGNeQgwK_SjDBenDSUssTV-VA646Wxy1hixLhYdaeBG4LXa1obZG3033xJU744SikTw5GuE-H_YvAxNcyfuVSkzu6vxARToeGI82eSX3z7IKjDsQx_7ijlrOEZu6weKJGXRZNWRUY/s1600/200b248adb19e95dbdfe886d4f466188.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJaIkGNeQgwK_SjDBenDSUssTV-VA646Wxy1hixLhYdaeBG4LXa1obZG3033xJU744SikTw5GuE-H_YvAxNcyfuVSkzu6vxARToeGI82eSX3z7IKjDsQx_7ijlrOEZu6weKJGXRZNWRUY/s1600/200b248adb19e95dbdfe886d4f466188.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
සීතලේ මම..<br />
උණුහුමට නුඹ..<br />
හැරී මා දෙස<br />
බලයි හී ඇස....<br />
<br />
වෙලෙයි හිත වට<br />
මතක දියසුළි,<br />
ගිලී මියැදෙනු<br />
නොහී ලයපැලි<br />
<br />
ඉදින් නුඹ යයි<br />
ඔලොගු පොරවා,<br />
මගේ හදවත<br />
මගෙන් ගලවා.....<br />
<br />
<br />
<i>පලි : මේක ලිව්වේ හදිස්සියේ. රසයෙන් අඩු උනා කියල ගණන් ගන්න එපා </i><br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-19016796520608775922016-04-29T12:35:00.001+05:302017-04-17T15:13:11.462+05:30273. හොක්කි බල්ලාගේ යුක්තිය <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtRrfmof3QnXj6j3Kw_ux99WVSxqk0NPLMkNe6tiqeTzZt98bgslG-UAdH4kA-RXExdWYerkVoGLn4X_q_BAwPMI6Yi7S05bAdOim1WGqRanwbfOuEK69jNZiv1YwhAOqteo2txxP7kBo/s1600/286619381_da9ba564f4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtRrfmof3QnXj6j3Kw_ux99WVSxqk0NPLMkNe6tiqeTzZt98bgslG-UAdH4kA-RXExdWYerkVoGLn4X_q_BAwPMI6Yi7S05bAdOim1WGqRanwbfOuEK69jNZiv1YwhAOqteo2txxP7kBo/s320/286619381_da9ba564f4.jpg" width="267" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
ඉදින් ඕ<br />
ගැලවී ගියාහුය.<br />
<br />
'හොක්කි බල්ලෙකු' නිසාවෙන්<br />
මට පරදින්ට සිදුවිය.<br />
<br />
මලින් බැඳී මාලාද,<br />
සවන් ගත් අම තෙපුලින්ද ,<br />
ඈ පිදු මා<br />
පෙලා - උන්<br />
සතුටින්ම නික්මුනෝය.<br />
<br />
ඇසේ මට, සිනා හඬ<br />
වේදිකා තිරය පසුපසට.<br />
කවර යුක්තියද ,<br />
'හොක්කි බල්ලන්ට?'<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
~~~ නරි බෑනා ~~~~</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-12247777627591391412016-04-27T14:01:00.002+05:302017-04-17T15:13:11.457+05:30272. කවි කොලේ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsuHzLOo0ekca_7XLrd8tRLKaocvWOt5qSFMeT2xFbr3LSvBTd3Hauo8atpN6QU2TTMx4CT02kco6m0ShTu1S8sF-JXGeCvKTSObb08jyyrLMwCeSGeaZXIP385JNLrMC98Q2AB5TLdHw/s1600/d596477614029f04552a51ef24ddc87f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsuHzLOo0ekca_7XLrd8tRLKaocvWOt5qSFMeT2xFbr3LSvBTd3Hauo8atpN6QU2TTMx4CT02kco6m0ShTu1S8sF-JXGeCvKTSObb08jyyrLMwCeSGeaZXIP385JNLrMC98Q2AB5TLdHw/s320/d596477614029f04552a51ef24ddc87f.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
අපි ලියමු<br />
එකම කොලයේ දෙපැත්තක,<br />
<br />
ඔබ එක පෙළක් ලියනවිට<br />
මම තව පෙළක් ලියමි - පිළිතුරට<br />
<br />
තහනම්ය සපුරාම<br />
පිළිතුර කියවීම ,<br />
<br />
උත්තරය හිතාගෙන<br />
ප්රතිපිළිතුරු සැපයීම,<br />
<br />
කාබන් වෙනුවට<br />
ඔබේ රුධිරය සැපයීම!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-14649214547159945642016-04-26T12:03:00.004+05:302017-04-05T08:44:25.598+05:30271. ස්වප්නෙහි හමුවෙමු මැරයෝ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<i>"චුටි නංගි....."</i><br />
<i>අඳුර කපාගෙන අක්කගේ වචන මට ඇහෙන්නේ ඇඳේ එක එක අතට පෙරලෙන අතරේ. </i><br />
<i><br /></i>
<i>"හ්ම්ම්..."</i><br />
<i>"නින්ද යන්නේ නැහැ හලෝ"</i><br />
<i>"හ්ම්ම්..."</i><br />
<i>මමත් හුස්මක් හෙළුව. </i><br />
<i><br /></i>
<i>මට අඳුරේ උනත් අක්කගේ ඇඳේ ඉඳන් ආපු හුස්මේ සද්දෙත් ඇහුනේ ඒ වෙනකොට කෑලි කපන අඳුර වගේම, අල්පෙනිත්තක් උනත් බිමට වැටෙන නිහඬතාවය රජකරන වෙලාව හින්ද. </i><br />
<i><br /></i>
<i>මට වෙලාව පෙනුනේ නැහැ. කොටිම්ම මට වෙලාව ගැන නිච්චියක් තිබ්බෙත් නැහැ. නින්දට ආවේ හරියට ඒකට සැරසිලා නොවන හින්දද මන්ද නිදිමතක් තිබ්බෙම නැහැ.</i><br />
<i><br /></i>
<i>ඒ හැමදේකටම වඩා හිත ඔද්දල් වෙලා තිබ්බ නිසා වෙන්න ඇති දෙන්නම ඇඳට ආවෙත් කකුල් අද්ද අද්දා, ගෙදර හැටියට 'නීතිවිරෝධී' විදියට. ඒ වෙනකොට නීතිවිරෝධී කියන වචනෙත් අපි දෙන්නට පෙනුනෙම අපිත් එක්ක අරෝවක් තියෙන වචනයක් වගේ.</i><br />
<i><br /></i>
<i>පපුව පැලෙන දුකක් දැනෙනකොට, නින්දක් දැනෙයිද කෙනෙක්ට? ඊටත් වයසක නොවෙන හිතකට??</i><br />
<i><br /></i>
<i>"පව් හලෝ..."</i><br />
<i><br /></i>
<i>"හ්ම්ම්..."</i><br />
<i><br /></i>
<i>මගේ උගුරත් පැටලෙන්න වගේ ආව හින්දා මම කතාකලේම නැහැ. හුමිටි තිබ්බ විතරයි.</i><br />
<i><br /></i>
<i>'විකාර... ඌ මැරයෙක්... මිනිමරුවෙක්... ඌට එහෙම වෙච්ච එකමයි හොඳ. ඒ වගේ උන් හින්දා තමයි හොඳ මිනිස්සුන්ට ජිවත් වෙන්නත් බැරි' </i><br />
<i><br /></i>
<i>මගේ ඇතුලේ හිටපු එකෙක් මගේ කන්දෙක දෙදරන්න කෑගහුවම ඇතුලෙන් ආපු දෝන්කාරය අන්තිමට 'කුඋං' ගාමින් ඉවර උනා. ආයෙමත් අඳුරේ ගිලුණු නිහඬ රාත්රිය. එකම කාමරේ අල්ලපු ඇඳේ නින්දක් නැතුව නොසන්සුමට ඉන්නා අක්කා ආයෙමත් සුසුමක් හෙළනවා ඇහුනා.</i><br />
<i><br /></i>
<i>"කමක් නැහැ හලෝ. ඇත්ත එකක් නෙවෙයි වෙන්න ඇති. එහෙම උනත් සත්යා හොඳ එකෙක් නෙවෙයිනේ. දැන් නිදාගම්මු"</i><br />
<i></i><br />
<a name='more'></a><i><br /></i>
<i>මම එහෙම කියල ආයෙමත් පොරවනය ඇතුලේ ගුලිගැහුනා. මටම හිනාවක් ආවේ මොකද මන්ද.</i><br />
<i><br /></i>
<i>"අපි දෙන්නටම පිස්සු හලෝ... හිහ් "</i><br />
<i><br /></i>
<i>අඳුරේ උනත් අපි දෙන්නම පොඩ්ඩක් විතර 'කිචි බිචියට' හිනා උනා. එහෙම කියලා බලෙන් වගේ ඇස්දෙක පියාගත්තා.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo__R5B7ev78JaS1RoYVJ7KSaIO8mYvBS9OU1FZTM6jKs_qBEgQSrTFn5dso-Ylh1WNUgH0a4D6zLprNIzGq0b5IA1YoEYW6FimnQqpBIBqieQeKDJYU3zNCvi9e6UeQJTa8ShnSiJJxQ/s1600/sathya-maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo__R5B7ev78JaS1RoYVJ7KSaIO8mYvBS9OU1FZTM6jKs_qBEgQSrTFn5dso-Ylh1WNUgH0a4D6zLprNIzGq0b5IA1YoEYW6FimnQqpBIBqieQeKDJYU3zNCvi9e6UeQJTa8ShnSiJJxQ/s320/sathya-maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
ඒ තමයි එක්තරා සිනමාකරුවෙකු විසින් අප දෙදෙනාගේ ලස්සන හීන පේන දවසක් නිදිවර්ජිත රාත්රියක් කරන්න තැත සාර්ථක වුනු දවස. අප දෙදෙනා එලෙස වේදනාවට පත්කරලා ඔහු නම් ලස්සනට නිදාගෙන ඉන්න ඇති නේද?<br />
<br />
ඒ ඔක්කොටම වගකියන්න ඕනේ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි, සත්යා තමයි!<br />
<br />
මැරයෙක්, චන්ඩියෙක්, මිනිමරුවෙක් ගැන සිනමාකරුවන් කොතෙකුත් කතාන්දර ගොතන්නට ඇති. ඔවුන්ට වීරත්වයක් දෙමින්, පළාතේ සිටින සුන්දරම යුවතියකගේ ප්රේමය ඔහුට ලැබෙන්නට සලස්වන්නට ඇති. ඒ සියල්ලම සත්යයෙන් බොහෝ ඈත බව නම් සැබෑවකි. එවන් මැර වීරයින් කවදත් මා තුල ඇතිකළේ ජුගුබ්සාජනක හැඟීමක් මිස වීරත්වයක් නොවේ. එවන් සිනමාකෘති නිෂ්පාදනයෙන් සමාජමය වශයෙන් සිදුවන හානිය ගැන කොතෙකුත් මම කල්පනාකොට ඇත්තෙමි.<br />
<br />
ඒ සියල්ලම තිබෙද්දී , සත්යා?<br />
<br />
කෙටියෙන් පැවසුවහොත් සත්යා යනු කිසිසේත්ම වැදගත්කමක් හෝ විස්වාසවන්තකමක් බාහිරෙන් පෙනෙන්නට නැති රස්තියාදුකාර තරුණයෙක්. ගමේ සිට නගරයට සංක්රමණය වන සත්යා අනපේක්ෂිත ලෙස විලංගුවේ වැටෙන්නේ නොකළ වරදකට. සත්යයේ ප්රතිමිර්තියක් නොවන සත්යා මේ අතරේ අහම්බෙන් සිය 'නැවතුම් කාමරය' අයත් ගොඩනැගිල්ලේ සිටින සුන්දර, ගායිකාවක් වන්නට හීනදකින යුවතියකට හිත වැටෙනවා.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRrQVXNswDfap3rY9AZC9Bbc0f2B-QGBmw-9uke7txVKd1sJICpkA250lX2gYRfsUhcpbbSoUk0uWC0QjyU-WpWryiOpRkr7esz9lPyV2u4s7Muqj1A96gpEz3Igr3zjWrKCFo8t9ttKM/s1600/satya2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRrQVXNswDfap3rY9AZC9Bbc0f2B-QGBmw-9uke7txVKd1sJICpkA250lX2gYRfsUhcpbbSoUk0uWC0QjyU-WpWryiOpRkr7esz9lPyV2u4s7Muqj1A96gpEz3Igr3zjWrKCFo8t9ttKM/s320/satya2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
බාහිරෙන් බැලුවාම නම් මෙය ඉතා සුලබ කතාවක් උනත් නිර්මාණකරණයේදී එම කාලවකවානුව අනුව දැවැන්ත පිම්මක් ලෙස හඳුන්වන්නට පුළුවන්. සත්යා යනු මැරයෙක්, කුලී මිනිමරුවෙක් බවට අමුවෙන්ම දැක දැකත් අප සත්යාට ප්රේම කරන්නට පටන්ගන්නේ කවර හේතුවක් නිසාදැයි මට තවමත් වැටහෙන්නේ නැහැ. ඔහුගේ පෙම්වතිය පවා ඔහුගේ සත්ය ප්රතිරූපය දැනගන්නේ නැහැ.<br />
<br />
දේශපාලනය තුල, දේශපාලකයින් තුලින් බිහිවෙන මිනීමරුවන් ඔවුනොවුන්ගේ බල අගරලයේදී සත්යා වැන්නවුන් හරහා ඉටුකරගන්නා කාර්යභාරයත්, බිකු ලෙස සිය ජිවිතයම ඔවුන්ගේ ග්රහණයට දීමෙන් සිරගේදරත්, සිය නිවසත් යනු එකක් ලෙස ගෙවාදමන මිනිසුනුත් අතර අප වික්ෂිප්තභාවයෙන් බලාසිටින්නෙමු. බිකු යනු මම දුටු අපුර්ව චරිතයක් වීමත් එම චරිතයේ තාත්වික රංගනයේදී මනෝජ් වජ්භයි විසින් පලකරන ප්රතිභාව නිසාත් මේ යුධපිටිය මට දැනුනේ එදිනෙදා ජිවන අරගලයක් ලෙස මිස අවනීතිය - අසාධාරණය ලෙස නොවේ. ඒ කවර විශ්මයක්ද.<br />
<br />
කැපීම්, කෙටීම්, මිනීමැරීම් යනු සාප්පුවෙන් මිලට ගන්නා සෙල්ලම් බඩුවක් තරමට සාමාන්ය කාර්යයක් ලෙස අප මෝහනයට ලක්කර මේ මැර කල්ලිය කෙරෙහි කිසිදු පාපී සිතුවිල්ලක් අපතුල ඉතිරි නොවන ලෙසටම නිශේධ කරනු විශ්මයජනකය. මනමොහනිය සංගීතය එයට රුකුල් සපයමින් ඉතා මියුරු ලෙස අප කතාව තුල ගිල්වා තබාගනී. නර්තන ජවනිකා , අංග රචනය, කළා අධ්යක්ෂණය ඉතා ප්රශංසනීය ලෙස තේමාව හා එක්ව ගමන්ගෙන තිබේ.<br />
<br />
මේ සියල්ලට වඩා සත්යා චරිතයේ සිටි J.D. චක්රවර්ති විසින් පිළිබිඹු කරන ලද දක්ෂතාවය සහ ආකර්ෂණය සිනමාපටය පුරාම බුවල්ලකු සේ අක්මුල් විහිදවාගොස් තිබුනා යයි කීම අතිශෝක්තියක් නොවේ. කොටින්ම කිවහොත් කඩවසම්, රවුල් කොටයක්වත් නැති සැලොලොයිඩ් සිහින කුමරා වෙතින් පලනොවන දැවැන්ත පෞර්ෂයක් සහ ආකර්ෂණයක් ඔහු තුල තිබීම පුදුමසහගතය.<br />
<br />
සිනමාපටයන්හි සුලබ කාරණයක් වන 'වයිස් ක්රැක්' කිසිවක් නොමැතිව, 'පබ්ලික් ස්පිකින්' වාරයන් නොමැතිව පවා සත්යා ගැන අප තුල දැවැන්ත ප්රතිරූපයක් මැවෙන්නේ ඔවුගේ මිනීමරු ජිවිතේ අමතක කරවමිනි. පුදුමයකි....<br />
<br />
නිතිය හා සාමය ආරක්ෂා කරන්නට දිවුරන අවංක පොලිස් නිලධාරින් සිනමාපටයට කඩාවදින්නේ මේ අතරතුරේය. ඔවුන් 'නිතිය හා සාමය' වෙනුවෙන් පාතාලය අතුගා දමන්නට ක්රියාකරති. සත්යා ඔවුන්ගේ ඉලක්කයක් වන්නේ එලෙසයි. නරඹන්නන් ලෙස අප සියලුදෙනාම සත්යාගේ පැත්තේ සිටියේ කුමන කාරණාවකටදැයි මම අදටත් මගෙන් ප්රශ්න නගමි. සත්යාගේ 'සුදු' කියා පැත්තක් ගත නොහැකිය. නමුදු රවුල්කොට අතරින් ඉතා කලාතුරකින් පෑදෙන සුන්දර සිහනාවක් මිස ඔහුගේ ගතයුත්තක් නැතිව තිබියදී, පොලිසිය ඔහු හඹා එනවිට අප සියලු දෙනා ඔහුගේ ගැලවීම පතන්නෙමු.<br />
<br />
අවසන් ජවනිකාව සැබවින්ම ත්රාසජනකය. එහිදී වීරයා බිමදමන්නට පොලුපහර සියයකුත්, වෙඩිඋණ්ඩ සියයකුත් අවැසි වන්නේ නැත. අපේ වීරයා 'සැබෑ ආසියාතික වීරයෙක්' ලෙස සිනමාපටය අවසන් වන්නේ නැත.<br />
<br />
මෙම සිනමාපටය ඉහල වශයෙන් ඇගයීමට ලක්වුණු අතර ප්රධාන නළුවා මෙන්ම සහාය නළුවන්ගේ රංගනයන්ද විවිධ සිනමා උළෙලවල් වලදී ඉහලින් ඇගයීමට ලක්වුනා.<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px;">ධාවන කාලය: 171 min</span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px;">අධ්යක්ෂණය: </span><span style="color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="line-height: 22.4px;">රාම් ගෝපාල් වර්මා </span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px;">නිෂ්පාදනය: </span><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: sans-serif; font-size: 12.6px; line-height: 16.38px;">Ram Gopal Varma / </span><span style="background-color: #f9f9f9; font-family: sans-serif; font-size: 12.6px; line-height: 16.38px;">P. Som Shekar/ </span><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Bharat_Shah" style="background: none rgb(249, 249, 249); color: #0b0080; font-family: sans-serif; font-size: 12.6px; line-height: 16.38px; text-decoration: none;" title="Bharat Shah">Bharat Shah</a><br />
<span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px;">තිරගතවූ වසර : 1998</span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 22.4px;"><span style="color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">භාෂාව: හින්දි /මරාටි </span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0_AkmEqqHjcj2xT1GkZCNsiaoSymcKcQqGSfGjuNRWLs3OhPFnV3UYqY0DFY-7zZnzLj5nGYR7pKDXbibCwC2kL1DuZaB35DHhgGcwQA_VrEKrnWEkzTY7e-_pDqL6CpFYBCY9I-RS7Q/s1600/Satya.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0_AkmEqqHjcj2xT1GkZCNsiaoSymcKcQqGSfGjuNRWLs3OhPFnV3UYqY0DFY-7zZnzLj5nGYR7pKDXbibCwC2kL1DuZaB35DHhgGcwQA_VrEKrnWEkzTY7e-_pDqL6CpFYBCY9I-RS7Q/s320/Satya.jpg" width="223" /></a></div>
<br />
<i><br /></i>
<i>සත්යා යනු එවැනි අත්දැකීමක් මගේ සිත තුල ඇතිකළ සිනමාපටයකි. සදාකල්ම ඒ කම්පනය එලෙසම තිබෙනු ඇත. සිනමාපටය නරඹනවිට 'උර්මිලා' හැරුණුවිට කිසිවෙකුත් මම කලින් හඳුනන මුහුණු ලෙස දැක තිබුනේද නැත. </i><br />
<i>මම මේ ෆිල්ම් එක බැලුවේ හුඟාක් පොඩි කාලේ, රුපවාහිනි එකේ යද්දී. එදා රෑ වෙනකල් හුස්මක් කටක් නැතුව මේක බලලා අක්කටයි මටයි රෑ තිස්සේ නිදා ගියේ නැහැ. වෙනදාට හින්දි 'ටින් ටොන්' කතා බලලා වීරයා දිනපු කතා වලින් සතුටින් නින්දට ගිය අපි දෙන්නට එදා නිදා ගියේ නැත්තේ 'ඒ මාරයා' හින්දා වෙන්න ඇති.</i><br />
<i><br /></i>
<i>ඒක සුන්දර කම්පනයක්. මම ඒ නළුවට අදත් පුදුම ආසයි. නළුවෙක් උනාම තියෙන්න ඕනේ ලක්ෂණ ඔක්කොම ඔහු තුල මම දැක්කා. සහාය නළුවන්ගේ පවා තිබුනේ පුදුම ප්රතිභාවක්. රහස කොතනද නම් මට වැටහෙන්නේ නැහැ, නමුත් මේ නිර්මාණයේ සාර්ථකභාවය මේ තේමාවේ අනෙක් ෆිල්ම් වලට වඩා නම් ගොඩක් වැඩියි කියලයි මගේ අදහස. </i><br />
<i><br /></i>
<i>සංගීතය මනරම්. මම සාමාන්යයෙන් ෆිල්ම් එකක සින්දු වෙනමයි, ෆිල්ම් එක වෙනමයි රසවිඳින්නේ. ඒ කියන්නේ ලස්සන සින්දු තිබ්බා කියල ෆිල්ම් එකවත්, ෆිල්ම් එක ලස්සන නිසා සින්දුත් ලස්සනයි කියලා හිත හදාගන්නේ නැහැ. නමුත් මේ ෆිල්ම් එකේ ඒ දෙකම එක සමානව මිශ්ර වෙලා තිබා. ඒ කියන්නේ සාමාන්ය මුඩුක්කු ජිවිතේ ඉන්න කවුරු උනත් සින්දුවේදී කිට්-බිට් ගහගෙන ඇමරිකාවේ තැනක නටන්නේ නැහැ. අනිත් එක ප්රධාන නළුවා වැඩදාල නටන්න ඕනේ කියන තියරියේ නැහැ. කොතරම් මරං පෙන්නන ෆිල්ම් එකක් උනත් නළුවාගේ පෙම්වතියව දුෂණය කරන්න හදන්නේ නැහැ. </i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i>බලන්න වටිනා ෆිල්ම් එකක්.</i><br />
<i><br /></i>
<i>මේ තියෙන්නේ මම ආසම සින්දුව ඒකෙ. ('ස්වප්නෙහි හමුවෙමු මැරයෝ ' ගීතය)</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/4gAE-OPT7WA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/4gAE-OPT7WA?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i>මේ තියෙන්නේ මම විඳින ගීත වලින් කීපයක් </i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/DLDvB8HU4Nw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/DLDvB8HU4Nw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ZsvCXeU1bUI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ZsvCXeU1bUI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i>බලල තියන </i><i>අ</i><i>ය මගේ අහදස් වලට වෙනස් අදහසක් තියෙනවා නම් කියන්න. නොබලපු අයට බලන්න කියල ආරාධනා කරනවා. මේ තියෙන්නේ විකිපීඩියා ලින්ක් එක </i><br />
<br />
<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Satya_(film)">https://en.wikipedia.org/wiki/Satya_(film)</a><br />
<br />
<a href="https://expresselevatortohell.com/2014/07/14/satya-1998-review/">මේ තියෙන්නේ</a> මේ සිනමාපයට ගැන කලින් ලියපු විචාරයක්<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-36471282973149778922016-04-20T16:12:00.001+05:302017-04-05T08:44:25.610+05:30270. එදා මල් වරුසාවමයි<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/e6/1b/48/e61b4860eebb761244818ff2e27990bc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/e6/1b/48/e61b4860eebb761244818ff2e27990bc.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
ප්රේමය කෙතරම් සුන්දරද කිවහොත් විරහ වේදනාව පවා රසවත් සුන්දර විඳීමක් බව ඕනෑම අයෙකු පිලිගන්නවා නොඅනුමානයි. බොහෝවිට ප්රේමය ප්රස්තුතයක් වශයෙන් ගනිමින් කළා නිර්මාණ බිහිවන්නේත්, ඒවායේ එකිනෙකට වෙනස් රසයන් උත්පාදනය කරගැනීමට හැකිවන්නේත් ප්රේමය එතරම්ම පරාසයක් තුල රසයන් ජනිත කිරීමේ හැකියාවක් ඇති නිසා බව නොකියයුතුමනාය.<br />
<br />
ප්රේමයේ ඇති සුන්දර අසුන්දර භාවය ගීතය තුල භාවිතයේදී යොදා නොගත් රචකයෙක් වේනම් එය නිකිණි සොයනවා වැනි විය යුතුය. එසේ වන්නේ ප්රේමය වනාහි යොවුන් සෘන්ගාරාත්මක ප්රේමය ඉක්මවා ගිය දාරක ප්රේමය දක්වා අක්මුල් කේශනාලිකා සහිතවූ අතිශය ගැඹුරු සහ සියුම් භාවරුපයන්ගෙන් සමන්විත නිලයක් බැවිනි.<br />
<br />
දාරක ප්රේමය බොහෝවිට රැඳෙන්නේ මව-දුදරුවන් අතරේ බැවින්, 'පියසෙනෙහසට කවි ගී ලිය උනා මදියි' කියා යමෙක් පවසද්දී , මට දැනෙනෙන්නේ එය එතරම්ම සුමට වක්රයක් නොවන බවයි. ඊට වඩා අවිෂය වූ ප්රේමයේ භාවයන් තිබිය නොහැකිද?<br />
<br />
ප්රේමය අස්වද්දන කෙතක් බඳු විවාහයේදී අයෙක් සැමියාත්, අනෙකා බිරිඳත් ලෙස උපදිති. ගීත රචකයින් මෙම සුසංයෝගය නොයෙකුත් කෝණයන්ගෙන් බැලුවද ඒ සෑම විටකදීම ප්රේමයේ තවත් පැතිකඩක් පිළිබිඹු වීම වලක්වාලිය නොහැකිය. නමුදු ඒ අතුරින් වියත් රචකයින් පමණක් මෙම වලගොඩැලි සහිත මාර්ගය තරණයේදී රසිකයින් තුල සියුම් රසවින්දනයක්ද , එසේ නොවන්නන් අතුරින් ඉතා කටොර ගමනක අවසානයේදී රසිකයින් තුල ප්රාථමික වින්දනයක්ද ශේෂ කරනු දක්නට ලැබෙන කාරණයකි.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
මේ සියල්ල අතරේ සැමියාගේ භූමිකාවත්, බිරිඳගේ භූමිකාවත් රඟදක්වන යුවතිපතීන් තුල කවරාකාර හැලහැප්පීම් සහ සොඳුරු මොහොතවල් ඇතිදැයි කිසිවෙකුට අවිෂය වූ තරමකි. ගැඹුරු වුවත් අතිශය සුන්දර විල්තෙරක ඉවුරේ සිටියද විලට බට අයවලුන් දුලබ නම්?<br />
<br />
සැබෑවකි... සිය බිරිඳගේ සොඳුරු බවත් , නොවෙනස් ආදරබර බවත් 'ළඟින් ඉඳන් මට සළකන මගේ බිසව්' ලෙස අයෙක් දකිද්දී , 'මුතුකැට වැස්සක් වගේ වේනම් සොඳුරුයි මේ දීගේ' යයි දෙස්දෙවොල් තබන සැමියන් සිටින බවද නොරහසකි.<br />
<br />
නමුදු, අවිෂය වන්නෙම විෂය වියයුතු කාරණාවම නොවේද?<br />
<br />
බිරින්දෑවරුන්ට සැමියන්, ගීත රචනයේදී අවමයෙන් අවිෂය වන්නේ කිම ?<br />
<br />
ලංකාවේ පැරණි චිත්රපට කර්මාන්තයෙන් දායදවුනු බිරින්දෑවරුන් විසින් සිය සැමියන් උදෙසා ගැයෙන ගීත අතලොස්ස හැරුණුවිට , සැමියන් පිළිබඳව බිරින්දෑවරුන් නිහඩ වීමට ඇත්තේ කවර බලපෑමක්ද? ඒ සියල්ල අතරේ හමුවෙන් ගීත අතලොස්ස අතැඟිලි අතරට හිරකරගන්නට තරම් ප්රමාණවත් වීම නම් සැබෑවක්මයි.<br />
<br />
විවාහ කෙතට වන් සැමියා කෙරෙන් කෙත්බිම සරුසාර කෙරෙන්නට අවැසි 'බන්ඩි පොහොර' නොවැටෙන්නේ මන්දැයි වටහාගත නොහැකි ගැටලුවකට බිරින්දෑවරුන් පත්වීම, කාලයාගේ අවෑමෙන් කුකුලාගේ කරමලය සුදක් වනවාසේ හේතුවක් හා සබැඳෙන්නට වන්නේ අහේතුවමද ?<br />
<br />
සුන්දර මධුචන්ද්ර ඇරයුම් විෂයන්හිදී සැමියා දක්වන තරම් විවෘත භාවයකින් බිරිඳ සිය සිතැඟි පලනොකරන බැවින්දෝ සැමියන් විසින් බිරියන්ට ඔවුන්ගේ සිතැඟි රහස් පවසද්දී , බිරියන් විසින් මුකුලිතව සිටිනු රචක ප්රතිභාවන්ට කරනා නිගරුවක් ලෙසයි වැටහෙන්නේ.<br />
<br />
නමුදු, එය එකිනෙකා කෙරෙහි වූ ප්රෙමයේම කොටසක් නොවේද?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u8NOzxS_NE0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/u8NOzxS_NE0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<i>මුදු මුහුණේ සුව දැනුනේ </i><br />
<i>පිය ළඳුනේ මට විතරද </i><br />
<i>ඔබ සුසුමේ සුව දැනුනේ </i><br />
<i>හිමි සඳුනේ මට විතරද </i><br />
<i><br /></i>
<i>ඉඟ නෙරියේ රැලි බින්දේ </i><br />
<i>පිය ළඳුනේ මම විතරද </i><br />
<i>ඉඟ නෙරියේ රැලි හැදුවේ </i><br />
<i>හිමිසඳුනේ </i><br />
<i>මගේ විතරද </i><br />
<i><br /></i>
<i>පුළුලුකුලේ සිරියහනේ </i><br />
<i>නිදිවැරුවේ මම විතරද </i><br />
<i>උරතලයේ හිස රන්දා </i><br />
<i>සුව වින්දේ මම විතරද </i><br />
<span style="color: #0b5394;"><i><br /></i>
<i><br /></i>
</span><br />
<span style="color: purple;">රසයන් සියල්ල එකව ගත්කලද, වර්ණයන් සියල්ල එක්ව ගත්කලද විස්තර කල නොහැක්කා සේ.. ප්රේමයේ වර්ණය, රසය කැලතෙන්නේ මේ හැලහැප්පීම් නිසාවෙනි. </span><br />
<span style="color: purple;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/deN5uV4InX0/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/deN5uV4InX0?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<i><span style="color: purple;">සඳලේඛා සඳගිරි හිසින් ලැගුම් ගනී මගේ ලෝකේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">රූ ජායා සෙවනැලි දිදා පෙමින් ළඟින් හිඳියි මගේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">දිනෙක කිව මා දකින සිහිනේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">ඉඹසඳ කීවා මනෝ රම්ය ගීතේ - අපි දෙන්නා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;"><br /></span></i>
<i><span style="color: purple;">විමානයෙන් ආ සඳසේ සඳුන් කැලෙන් එහා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">ගෙන සිතක් රන් තැටියෙන් නොදී ගතින් එදා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">හතර අතේ මල් වැහැලා සිතට කතා කළා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">සිතින් ඉතින් එදා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;"><br /></span></i>
<i><span style="color: purple;">කුමරියක් වූ දවසේ කතා පොතෙන් සිතේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">විලේ ගිහින් මල් නෙළුවේ ඔබයි නමින් මගේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">පාර දිගේ මල් මල් වැහැලා සුවඳ කතා කළා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">රජෙක් ඇවිත් කියා </span></i><br />
<i><span style="color: purple;"><br /></span></i>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<span style="color: purple;">කුටුම්භය තුලදී අබිසෙස් ලබන කුමාරියක් විසින් සිය සහකරුවා අනායාසයෙන්ම 'රජෙක්' බවට පත්කරන්නිය. එය ඇගේ විජිතයයි. ඒ විජිතයේ ඇති කාන්තාර, උස් කඳු-පල්ලම් සියල්ල තරණයේදී ඔහුගෙන් රජෙකුගේ පෙරදැක්මක් ලැබෙනවා නම් කොතරම් සුන්දර වේද?</span><br />
<span style="color: purple;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/j1e7cr4MbTk/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/j1e7cr4MbTk?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<span style="color: purple;"><br /></span>
<i><span style="color: purple;">සිතල සිතුවිලි උණුසුම් සුසුමෙන් </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">සුවපත්කල ලබැඳේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">ජිවන කතරට සිහිලැල් පිණිබිඳු ඉසිමින් </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">පෙරමන් කී නිරිඳේ </span></i><br />
<i><span style="color: purple;"><br /></span></i>
<i><span style="color: purple;">මුවරද විසිරෙන මිහිරිම සෙනේහයෙන් </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">මා හද සුවඳින් පිරූ හැටි </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">ගිනියම් සැඩහිරු දෝතින් මුවාකරන් </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">සුවබර සෙවනැලි හැදු හැටි </span></i><br />
<i><span style="color: purple;"><br /></span></i>
<i><span style="color: purple;">නොසිතු මොහොතක නොමියෙන විලාසයෙන් </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">ඉරණම ඔබ ළඟ රැඳුනු හැටි </span></i><br />
<i><span style="color: purple;">වැලපෙන පැලකට මල්කැන් දෝතදරන් </span></i><br />
<br />
<i><span style="color: purple;">හෙට ගැන උරුමය ගෙනා හැටි </span></i><br />
<div>
<span style="color: #0c343d;"><br /></span></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
කාලයා සමග වෙනස් වෙන දේ හා වෙනස් නොවෙන දේ අතර ඇත්තේ කවරාකාර නිර්ණායකයකයක්ද ? එවන් මොහොතක බිරිඳක විසින් සිය සැමියාට කර්කශ වදන් වලින් දමගසනවාට වඩා මේ සිතුවිල්ල කෙතරම් සුන්දර අදහසක් ජනිත කරයිද?<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/lEcSwj6Mhus/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/lEcSwj6Mhus?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<i>මේ වහින්නේ </i><br />
<i>එදා මල් වරුසාවමයි </i><br />
<i>මහළු නොවනා පෙම්වතුන්ගේ </i><br />
<i>සොඳුරු මල් වරුසාවමයි </i><br />
<i><br /></i>
<i>ජිවිතේ දෝතින් දරා අපි </i><br />
<i>එදා පෙම් බස් මිමිණුවේ </i><br />
<i>සිරිපොදේ සීතලෙන් අවදිව </i><br />
<i>ජිවිතේමයි හිනැහුණේ</i><br />
<br />
<i>එදා මල් වරුසාවමයි මේ </i><br />
<i>මුවාවක් ඇයි සොයන්නේ </i><br />
<i>එක වහලයට එකතු වූ දා</i><br />
<i>එක කුඩේ ඇයි මදි උනේ </i><br />
<br />
<br />
විටෙක, එලෙස ගීත පබදුම කෙම්බිම කාන්තාරයක් වන්නට සැමියන් වෙතින් පෙළනා බිරින්දෑවරු දැකීමෙන් රචකයා ගොළු වුවාදැයි සැකයක්ද ඉපදීම වලක්වනු බැරිය.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/28egml5h_Uo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/28egml5h_Uo?feature=player_embedded" width="320"></iframe><br />
<br />
<i><br /></i><i>පෙම් ලොවදී දුටු ඔහුමද මේ </i><br />
<i>ඔහුටද මා අන්ධ උනේ </i><br />
<i>යව්වනයේ දුටු ඔහුමද මේ </i><br />
<i>ඔහුටද ම අන්ධ උනේ </i><br />
<i><br /></i>
<i>මිදියුෂ යයි රැවටී හලාහල </i><br />
<i>විෂ බිව්වේ ඇයි මා </i><br />
<i>පෙම් දැල මැද පැටලී සුසුම්ලා </i><br />
<i>මුලා උනේ ඇයි මා </i><br />
<i><br /></i>
<i>මිරිඟුව දැක හිනැහී පිපාසෙට </i><br />
<i>දිය සෙව්වේ ඇයි මා </i><br />
<i>නෙතුසර පහර වැදී විකල්වී </i><br />
<i>දිවිපිදුවේ ඇයි මා </i><br />
<br />
<br />
එලෙස කඳුළු පැන් බොන බිරිඳක විසින් අවසන සිය සැමියාට ඒ කඳුළු පැන් කලස යහන පාමුල තබා පිටවන මොහොතේ හිතතුල බුර බුරා නගින සිතුවිලි ක්රෝධයක් ලෙස නොදකිමින් පරිස්සම් වන්නට තවත් රචිකාවක් සමර්ථ වන්නේ එය සත්යයෙන් පරිබාහිරව සිදුවූවක් නොවන බවට සාක්ෂි ඉතිරි කරමිනි.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/_Ox-0hTm_AA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/_Ox-0hTm_AA?feature=player_embedded" width="320"></iframe><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i><i>ආයුබෝවන් පෙම්බරාණෙනි </i><br />
<i>ඔබට සුබ දවසක් </i><br />
<i>දුකක් නොරැඳෙන හෙටක් වෙනුවන් සුසම් සුබපැතුමක් </i><br />
<i>ඔබට සුබ දවසක් </i><br />
<i><br /></i>
<i>පැනින් නහවා ඇඟිලි ගෙලවට රනින් තැලි පළඳා </i><br />
<i>සසර ඉම තෙක් එක්ව ඉන්නට ආදරෙන් කොඳුරා </i><br />
<i>අතින් අත බැඳුනා </i><br />
<i><br /></i>
<i>හාදු තැවරු රෝස කම්මුල් රළු අතින් පිසවා </i><br />
<i>දෙතොල ඉකිලන සුසුම් කැඳවන රුදුරු බස් බනවා </i><br />
<i>නෙතු කඳුළු පුරවා </i><br />
<i><br /></i>
<i>ඔබෙන් රිදවුනු නෙතින් ගිලුහුණු සුසුම් පැන් කලසක් </i><br />
<i>කඳුළු පැන් කලසක් </i><br />
<i>යහන පාමුල විසුරුවා යමි ඔබට සුබ දවසක් </i><br />
<i>ඔබට සුබ දවසක් </i><br />
<br />
සැමවිටම විවාහයේදී පීඩිත වන්නේ බිරිඳ පමණක්ද? එසේ නැතිනම් සැමියන්ගේ හඬට රචකයින් බිහිරිව ගොස්ද?<br />
<br />
සිය සැමියාගේ අකල් වියෝවට ළයපැලී මියයාගත නොහැකිව හඬන බිරිඳකට තිබිය හැක්කේ කවර පිහිටක්ද? 'විසේ නැග්ග නාකිත් පිල්කඩ ගාව' සිටින ඇගේ දුක කියන්නට සැමියෙක් නොමැති ඇගේ හඬ අසන්නට ඔහු හිදීද අසලක?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Lsei5lhLEAw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Lsei5lhLEAw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<i>රාත්රිය වී නිහඬව නිසලව ඉන්නම් </i><br />
<i>බියද දැනේ දුකද දැනේ </i><br />
<i>රුදුරු උනේ ඇයි හිමිසඳුනේ </i><br />
<i><br /></i>
<i>පත පැමිණි සුරපුරවර </i><br />
<i>වෙලා ගැනුණි ඝන කළුවර </i><br />
<i>දෑස පුරා දුටු සිනා කවට කෙළි </i><br />
<i>කඳුළු කතාවක කෙලවර </i><br />
<i>අසන් හිමියනේ කාට කියන්නද මේ දුක </i><br />
<i>ඔබ හැර </i><br />
<i><br /></i>
<i>කළා සොලස පිරි පුරහඳ </i><br />
<i>අතැර ගොසිනි සිය පියබඳ </i><br />
<i>එදා දෙඩූ මුදු වදන් අසන්නට </i><br />
<i>බලාසිටි සිත පිළිසිඳ </i><br />
<i>අසන් හිමියනේ කාට කියන්නද මේ දුක </i><br />
<i>ඔබ හැර</i><br />
<div>
<br /></div>
<br />
එවන් වියෝවක් දැනෙන්නේ බිරින්දෑවරුන්ට නොවේද? පෙම්වතියන් ලෙස සිටිනා කලෙට දැනෙනා වියෝවට වඩා සැමියෙකු ලෙස සිට ඇතිවන වියෝව කොතරම් තිව්රද?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/W1Syv0zp8dU/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/W1Syv0zp8dU?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<i>පිතු සෙහෙහෙ පිදු පියෙකු නොමැති ලොව </i><br />
<i>දුදරුවන් හිනැහී ඇතිදෝ </i><br />
<i>උන්ගේ සිත රැඳී තනිය මකන්නට </i><br />
<i>මවුනට කවදා හැකිවේදෝ </i><br />
<i><br /></i>
<i>හිරු මඬලක්සේ කිරණ බෙදාදී </i><br />
<i>නුගසේවනක් සේ සිසිල ලබාදී </i><br />
<i>ජිවිතයේ බර උරින් දරා </i><br />
<i>පියවරුමයි ලොව </i><br />
<i>මහ සයුරක් වී පොලව නිවාලන්නේ </i><br />
<i><br /></i>
<i>මෙත් මුදිතා ගුණ සිතෙහි දරා </i><br />
<i>පෙරුම් පුරා එන සසර පුරා </i><br />
<i>අම්මාවරු මතු බුදුවන්නේ </i><br />
<i>පියවරුමයි ලොව බුදුවන මවුනට </i><br />
<i>ඒ විවරණ දෙන්නේ </i><br />
<br />
එවන් සැමියන් ගැන බිරින්දෑවරු ගී නොකියන්නේ මන්ද?<br />
<br />
සම්මත බැවින් සිය බිරිඳ වෙනුවෙන් සිය ශ්රමය, කාලය කැපකරන සැමියන් කුටුම්භය තුලදී බිරින්දෑවරුන් විසින් පසසන්නට රචකයින්ට වදන් නොමැතිව ගොළුවිද ? කුල සිරිතට අනුව යමින් කරකාර බැඳී සැමියන් වෙනුවෙන් එපමණක්ද පිදිය නොහැක්කේ?<br />
<br />
'කූඩු කැඩී තැන තැන ගිය පුංචි කිරිල්ලියන්'ට සරණ වෙමින් මිහිමත දෙවියන් වූ හිමියන් හිඟ නොවුවද, ඔවුන් වෙනුවෙන් කරන පබැඳුම් මෙතරම් හිඟ වන්නේ කවර හේතුවක් නිසාද යන්න තෝරා බේරා ගත නොහී.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/iUPBfZZcRXc/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/iUPBfZZcRXc?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<i>උපන්දා පටන් පිය සෙනෙහස අහිමි </i><br />
<i>මගේම දරුවන්හට පිය වූ සකි සඳුනි </i><br />
<i>ජාතිත් පතාගෙන සසරේ ආ ලෙසිනි </i><br />
<i>මතුත් මෙහෙම හමුවෙමු නොබැඳි පෙමිනි </i><br />
<i><br /></i>
<i>සසර දිගයි ඒ ගමනේ යන කලට </i><br />
<i>පාර වැරදුනේ පුරුවේ කල පවට </i><br />
<i>නන්නාදුනනන් මට මග පෙන්වූ පිනට </i><br />
<i>බුදුන් දකින පින් අත්වේවා නුඹට </i><br />
<i><br /></i>
<i>උඹේ තියෙන ආදර ලෙන්ගතු කමට </i><br />
<i>මගේ හිතත් බැඳුනා සත්තයි නුඹට </i><br />
<i>පිදු සුවඳ සියපත් පාදන ලොවක </i><br />
<i>පමා වෙලා අප මුණගැසුනේ කුමට </i><br />
<div>
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
මෙවන් වපසරියක් තුල, අවිෂය නොවී හිඳිමින් රචකයා හා නොගැටී සිටින්නට සැමියන් කවර වරදකට දඬුවම් ලබනේදැයි සොයාබැලිය යුතු කාලයයි. ප්රේමය ඔවුන් තුල කරවටක් ගිලෙන තරම් දෝර ගලන බව නිසැකයෙන්ම කිවහැකි නමුදු එවන් ගැඹුරු දියපතුලේ ඇති වටනා මාණික්ය සැමවිටම අයත්වන්නේ පිහිනුමේ සහ කිමිදුමේ කිරුළුපලන් රචකයින් බව මගේ හැඟීමයි.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
බිරින්දනී.... මේ ඔබේ කාලයයි. මේ එදා මල් වරුසාවමයි. මහලු නොවනා පෙම්වතුන්ගේ සොඳුරු මල්වරුසාවමයි! ඔවුන්ගෙන් ලද , රස රහස් පදබඳින මොහොතයි.</div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
සැමියනි... මේ ඔබේ ගිතාවලියයි </div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i>ප.ලි. </i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i>සැමියන් ගැන ලියවුනු ගීත ප්රමාණය ඉතා අල්ප බවත්, එයින් බොහොමයක් පියගුණ ගීත වලින් පෙරා ගත්විට නොගිනියහැකි තරම් අල්ප බවත් මට පෙනුනා. බිරින්දෑවරුන් ගැන සොඳුරු කවි, ගී පද බැඳේද්දී සැමියන්ගේ කලාපය පාලුවට ගිය කෙතක් වගේ. අස්වද්දන්න කැමති කවුරුහරි ඉන්නවා නම් කියල මට හිතුන නිසා මම ඒ ගැන ලිව්වේ. මට මගහැරුණු ගීත තියෙන්නට පුළුවන්. එහෙම උනොත් මේකට එකතු කරන්න කියල ආරාධනා කරනවා. මේක පුරුෂාධිපත්ය හෝ ස්ත්රී අධිපත්තිවය කියා ලඝු කොට කතාකරන්න එපා. ඒ තර්ක ප්රාතමිකයි. හේතුව හොයාගන්න අමාරු උනත් මට හිතෙන්නේ ප්රේමය බොහොම ගැඹුරින් ලියන්න පුළුවන්කම තියෙන්නේ කුටුම්භය ඇතුලෙදි කියායි. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති පරිනත රචකයින් හැරුණුකොට උදවිය මේ කලාපයට අඩියක්වත් තියන්නේ නැත්තේ. </i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i>මම මේ කියන්නේ පදරචනය අංශයෙන්. දැන් නම් රුපරචනය මගින් ගීතයේ අර්ථය බලු නොවටින උනත් ඔසවා තබන්න ලැබිලා තියෙන නිසා මගේ සම්පුර්ණ අවධානය තියෙන්නේ පදරචනය කෙරෙහි බව මතක තියාගන්න. ඉතාම ලාමක සිංදුවකට පපුව දාල යන සැමියෙක් දාල යන බිරිඳකගේ වීඩියෝවක් තියෙන ගීතයක් මම මේ කියන කාර්ය ඉටුකරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ඒ වගේ ගීත ඇතුලත් කරන්න එපා.</i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<b><i>මට මගහැරුණු ගීත තියෙනවා නම් අමුණන්න අමතක කරන්න එපා.</i></b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="color: #4c1130;"><b><i>ප.ප.ලි.</i></b></span><br />
<span style="color: #4c1130;"><b><i>මෙම වර්ණයෙන් ඇති කොටස සම්පුර්ණ ලිපිය පලවී පැය කීපයකට පසුව මතක් වූ නිසා එක්කාසු කලෙමි. සැමියන් බිරියන් කියන ගීත ගැන කියද්දී රූකාන්ත-චන්ද්රලේඛා අමතක වන්නේ මා වැනි අවසිහිකාරියන්ට පමණක් විය හැකිය, සමාවන්න </i></b></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-38857956749286353582016-04-19T17:16:00.001+05:302017-04-17T15:13:11.467+05:30269. ගැහැණු - පිරිමි <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg24yAxH6xWyO42Lfv1-xFutPNniIuJT5ZKyoc1GMQceWTFye0cbUayRjvQIMAhKAAjCv_5KGDvRHNg4JrybRyJRwXfx1F3OR8HtjCgUWlWSMvCe1WvHtQtt82n_aodEUztbrDPj_zsORI/s1600/1385004464681774.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg24yAxH6xWyO42Lfv1-xFutPNniIuJT5ZKyoc1GMQceWTFye0cbUayRjvQIMAhKAAjCv_5KGDvRHNg4JrybRyJRwXfx1F3OR8HtjCgUWlWSMvCe1WvHtQtt82n_aodEUztbrDPj_zsORI/s320/1385004464681774.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ගැහැණුය, පිරිමිය,<br />
මල්ය , පලතුරුය...<br />
සත්තුය, නගරය.....<br />
<div>
<div>
හැමකක්ම කොටුය.</div>
<div>
එකසේම බියකරුය.</div>
<div>
<br />
කොයි මොහොතක වුව ,</div>
<div>
එකම වචනෙට </div>
<div>
ලකුණු කැපිය හැකිය.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
අවසන ලකුණුය<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">ප.ලි.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">නොතේරුණාට කමක් නැත. ඒවා හැමදාම එලෙසය.</span><br />
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-70227039164798738452016-04-18T17:37:00.001+05:302017-04-05T08:44:25.632+05:30268. යාළු<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPXghv5-hJRYdlqK7uulnujq6VY-f1e69szarYqMt8Cehyw45lYHI3eQRhlPIF8ZxQQtKnogOcWU_z20N_BsCBP-hX2XLQrOCaBAYK34T8TIHHPaedNNBojzMpdQGTToGajet5zhUIZIA/s1600/1066_7e47afa162c7c46e765d0881625b597d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPXghv5-hJRYdlqK7uulnujq6VY-f1e69szarYqMt8Cehyw45lYHI3eQRhlPIF8ZxQQtKnogOcWU_z20N_BsCBP-hX2XLQrOCaBAYK34T8TIHHPaedNNBojzMpdQGTToGajet5zhUIZIA/s320/1066_7e47afa162c7c46e765d0881625b597d.jpg" width="241" /></a></div>
<br />
<br />
ඒක පැතිරෙන්න පටන් ගත්තේ හුළගෙන් බෝවෙන ලෙඩක් වගේ. <br />
<br />
උතුරු පැත්තෙන් හමාගෙන ආපු හුළඟට වසන් වෙන්න කියල ඊසානට හැරුනම බටහිරින් ආපු හුළඟට අහුවෙලා අපි ඔක්කොම හිත හදාගත්ත.<br />
<br />
ඔන්නොහෙ ලෙඩ වෙලාම බලනව කියල ඒකායන අරමුණකට නැති , සම්මුතියකට ආවා වගේ අපිත් ලෙඩේට ගොදුරුවෙන්න පටන්ගත්ත.<br />
<br />
මුලිම්ම උනේ මට අලුත් යාලුවෙක් හම්බ උන එක. ඒක මුලිම්ම උන දේ නොවුනත් මම හිතන්නේ එතැනයි මුලින්ම වෙන්න ඕනේ දේ සිද්ද උනේ කියල.<br />
<br />
එයා හිටියේ පැසිපන්දු පිටියේ ලොකු පඩිපෙල් වලින් දෙවැනි පඩිපෙලේ මැද්දට වෙන්න වාඩිවෙලා. ටෙනිස් රැකට් එකත් කරක - කරක මම එතැන පහුකරනකොට හොඳටම හවස් වෙලා තිබ්බේ. මම කොහොමත් කාත් එක්කවත් ඇයිහොඳය්යක් තිබ්බ කෙනෙක් නෙවෙයි.<br />
<br />
"ඔයා 'බී' පංතියේ නේද?"<br />
<br />
එයා එහෙම කිව්වේ 'බී' කියන වචනේ අමුතු උරුවට සද්ද කරමින්, ඒ කියන්නේ වෙනමම තියෙන පංතියක් වගෙයි. එතකොට තමයි මම එයාව යන්තමට මතකෙට ආවේ. අපේ ශ්රේණියේ එහෙම ළමයෙක් ඉන්න බව මතක් උනෙත් ඒ මොහොතෙමයි.<br />
<br />
"ඔව්... ඔයා බාස්කට්බෝල් ගහනවද?"<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
එයා ඔලුව ඉහලට, පහළට වන්න ගමන් කකා හිටපු රටකජු මල්ල මගේ දිහාට දික්කලා. අපි දෙන්නම කළුවර අහසෙන් බිමට වැටෙනවා බල බල ගොඩක් වෙලා රටකජු කෑවා.<br />
<br />
ඇත්තටම උනේ එහෙම කන්න පටන් ගත්ත එක.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***********************************</div>
<br />
" එන්න සෙල්ලම් කරමු"<br />
<br />
ලක්මිණි එහෙම කියාගෙන මගේ පැත්තට පැසිපන්දුව විසිකලා.<br />
<br />
මමත් පුරුදුකාරියක් වගේ ඒක අතට අරගෙන බෝලය බිම බවුන්ස් කරමින් දුවන්නට උනා. කොහේ හිතන්නද, ලක්මිණි ඒ පොඩ්ඩට මගේ අතින් බොලේ ඩැහැගෙන දුවගෙන් ගිහින් ඉලක්කෙටම විසි කරනකොට, ඉලාස්ටික් වලින් බැඳපු පැසිපන්දුව තමන් වෙතට ඇදගන්නවා වගේ යකඩ කම්බි රාමුව පන්දුව බදාගත්ත.<br />
<br />
"ලකී.... එහෙම ඔට්ටු නැහැ හරිද.. මටත් චාන්ස් එකක් දෙන්න ඕනේ"<br />
<br />
මම ඇස්දෙක කරකවලා 'ලකී' දිහා හිනාවෙමින් කිව්වේ නොමනාපයක් මවාගෙන. ලකී අත්දෙක ඉනට ගහගෙන පිටියේ මැද්දේ හිනාවීගෙන බලාගෙන හිටිය. මට දැනුනේ විදුලියක් වගේ හැඟීමක්. ඒක ආවේ යටි බඩේ මැද්දෙන් වගේ.<br />
<br />
අපි දෙන්නා මොහොතකට එකිනෙකා දිහා බලාගෙන.<br />
<br />
"මේනු ? මෙතන මොකද කරන්නේ?"<br />
<br />
එකපාරටම මම සද්දේ ආපු දිහාවට හැරුනේ ගැස්සිලා වගේ. පපුව ඇතුලෙන් ලොකු දුම් ගුලියක් වගේ එළියට පැන්න. 'මනෝ'!! මට ලකී දිහා බැලුනේ උත්තරයක් හිතාගන්න බරුවම නෙවෙයි.<br />
<br />
'ඒ කියන්නේ මනෝ අපි දෙන්න දිහා බලාගෙන ඉඳල?' ලකීගේ ඇස්දෙකේ දීප්තිය මට පෙනුනේ ප්රදිපාගාරෙකින් එන එළියක් වගේ.<br />
<br />
"... මම ඇහුවේ ඔයාගෙන්... කාගෙන්වත් නෙවෙයි."<br />
<br />
ආයෙමත් අර කටහඬ මගේ පිටිපස්සෙන් ඇහුන. ලකී බිම බලාගෙන ආයෙමත් හැරුන. මම පැසිපන්දුව අතට අරගෙන හෙමින් හෙමින් ආයෙමත් පන්දු දමන කාමරය පැත්තට ඇදුනේ 'දඩ බඩ' ගාන හිතක් එක්ක.<br />
<br />
"මමයි යතුර ඉල්ල්ගත්තේ"<br />
<br />
මම හෙමිහිට එහෙම කියන ගමන් පන්දුව කාමරේ ඇතුලට තල්ලු කරලා ඉබ්බා තදකලා. මගේ හිත පොපියනවා. මනෝහරි පඩිපෙළ බැහැල ඇවිත් පැසිපන්දු පිටිය හරහා ඇවිදගෙන යනවා , කණුවකට මුවා වෙලා ලකී බලාගෙන ඉන්නවා මම දැක්ක.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***********************************</div>
<br />
අපි කවිත් ලියන්න පටන්ගත්ත. ඒ කිසි කවියකට හරිහමන් තේරුමක් තිබ්බේ නැහැ. ඔක්කොගෙම තිබ්බේ 'මායාව' 'යතාර්ථය' 'තිමිරපට' වගේ වචන. ඇත්තටම මම ඒවගේ තේරුමක් දැනගෙන හිටියෙත් නැහැ. ඒ උනාට මගේ කවි ලකී ලස්සනයි කිව්වා. ඒවාට උත්තරත් ලියල හවස මගේ ප්රක්ටිස් ඉවර වෙලා එනකොට පොත් අස්සේ ලියුම් විදියට තැන්පත් කරලා තිබ්බ හින්ද මගේ සවස සුන්දර උනා.<br />
<br />
ලකීගේ අතකුරු ලස්සනයි කියල මට හිතුන. මම ආසම ඒ අතකුරු වල 'ත'යන්න, 'ක'යන්න, 'න'යන්න ලියන විදියට. දවසක් මම කිව්වා ඒ අකුරු ලියන විදිය මට ඇත්තටම බලන්න ඕනේ කියල. මොකද අපි දෙන්නා හිටියේ එකිනෙකා නොපෙනෙන 'ඊ' සහ 'බී ' පංතිවල . ඉතින් හවසක අපි දෙන්නම සයන්ස් ලැබ් එක පිටිපස්සේ තියෙන වතුරමල ගාවදි මුණගැහුන.<br />
<br />
ඒක වැහිබර දවසක් උනේ නැතුවට මට දැනුනේම හිරිකඩක් වගේ එකක් අපි වටේ කැරකුනා කියලයි.<br />
<br />
එයා 'ක'යන්න කියනකොට මම ඇස්දෙක එලියට පනින තරම් උනන්දුවෙන් බලාගෙන හිටිය. 'ත'යන්න ලියනකොට මගේ දිහා බලල විදුලියක් වගේ බැල්මක් දැම්ම. මගේ හිත පසාරුකරගෙන යන ඒ බැල්ම!<br />
<br />
මේ ලෙඩේට පින්න කියන්නේ අසාධ්ය තත්වයක් කියල මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ. ඉතින් පින්න හින්ද මට පපුවේ අමාරුවක් වගේ එකක් ආව.<br />
<br />
"මනෝ මාරයි නේද? මට දකිනකොටත් පිස්සු වගේ"<br />
"ඉතින් ඔයාට නම් ලේසියි. එයා ඔයත් එක්කම බාස්කට් බෝල් ගහන හින්ද හැමදාම දකින්න පුළුවන්. මට? ඔයාව හම්බෙන්නේ අඩුවෙන්"<br />
<br />
මම හෙමිහිට සුසුම්ලෑව. මට දුකක් දැනුනේ නැති උනත් මම සුසුමක් හෙළුව.<br />
<br />
"ඉතින් ඔයා තව කවි ලියන්න. මම කියවන්නම්"<br />
"ලේසි නැහැ කවි ලියන එක"<br />
<br />
ලකී මගේ දිහාම බලාගෙන හිටිය. මගේ කොණ්ඩ කරලක් ලක්මිණි ඉඳගෙන හිටපු පැත්තට වෙන්න එයාගේ පිටිපස්සෙන් බිම ගාවෙමින් තිබ්බ. ලකී හෙමිට මගේ කොණ්ඩ කරල අල්ලනකොට මට දැනුනේ ඒකට පණක් තියෙනවා වගේ.<br />
<br />
"......එපා... කවුරුහරි එයි"<br />
<br />
ආයෙමත් මගේ බඩ ඇතුලෙන් විදුලියකුත්, පපුවෙන් රිදුමකුත් ආව. ලෙඩේ පැතිරෙනවා වෙන්න ඕනේ බඩේ මැද්දේ හරියෙන් වෙන්න ඕනේ. ලෙඩෙක් උනත් අබ්බගාතයෙක් වෙන්න ඕනෙකමක් මට තිබ්බේ නැහැ. මට ලකී ගැන ආවේ පොඩි ඉරිසියාවක්.<br />
<br />
'එයාට නම් මොකද? මම නැත්තම් මනෝ.... එහෙම කියන්නත් බැහැ.. මනෝහරි අක්කා එයාට ලංවෙන්න බැරි තරම්. ආ.. එහෙම කියන්නේ කොහොමද.. දැන් අර ටීචර්ගේ දුවෙක් වෙලත් , ඒ මදිවට මුස්ලිම් වෙලත් සියාමා රාමදාස මැඩම්ට වහවැටිලා ඉන්නේ?'<br />
<br />
"මට පරක්කු වෙනවා"<br />
<br />
ලකී 'න'යන්න නොලියාම ගියාට මගේ අමනාපයක් නොතිබ්බේ ඇයිද කියන්න මට වැටහුනේ නැහැ. ඒ උනාට මට එදා නින්දක් නම් අහලකට වත් ආවේ නැහැ<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
**************************</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFFiyvCsy1pD_dBEmy5Ayz__5FtR_X2wBS5_n6g4UqgHiAGPwPqZdZ1yfVFZPF5AF5hAQabSPg8nFC2utGAEIaYcJ2zey_ecG1x1b-p2oFjL11JwO_4nb9glAzRA4fbzu6l51lpVo40L4/s1600/1195_6c84fb487582bfe50f3b743e59ae6410.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFFiyvCsy1pD_dBEmy5Ayz__5FtR_X2wBS5_n6g4UqgHiAGPwPqZdZ1yfVFZPF5AF5hAQabSPg8nFC2utGAEIaYcJ2zey_ecG1x1b-p2oFjL11JwO_4nb9glAzRA4fbzu6l51lpVo40L4/s320/1195_6c84fb487582bfe50f3b743e59ae6410.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ශ්රෙණියේ හැමෝම අපිට උදව් කළා. එහෙම නොකර උන් බකට් අදින්නේ නැතුව හිටියේ රෝගවාහකයින් සහ ආසාදිතයින් ප්රමාණය සංක්යාවෙන් අඩු උනාට බෝවෙන්න තියෙන ඉඩකඩ වැඩි හින්ද වෙන්නත් පුළුවන්.<br />
<br />
බෝවිච්ච අය හැමදාම පංතිවල පුවත් මැව්වා. මටත් ලකීටත් කොලමක් තිබ්බේ නැත්තේ මනෝහරි එක්ක ඇඳුනු ගොඩක් දෙනෙක් තමන් ගැන තීරු ලිපි පළකරගන්න පෝලිමේ හිටිය නිසා වෙන්න ඇති. බාගවෙලාවට කොලමක් නැතිවීමත් එක්තරා විදියට ප්රසිද්ධියක්. මනෝහරිගේ ලැයිස්තුව එන්න එන්නම වැඩිඋන හින්දා මතකේ තියාගන්නෙක ලේසි උනේ නැහැ.<br />
<br />
ඊට වඩා පහසුවෙන් සියාමාගෙ , රාමදාස මැඩම් ගැන තිබ්බ ආරංචි කනට වැටෙනකොට <span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px;">ලක්මිණි </span>ඉඳල හිටලා අපේ පන්තිය පැත්තේ රවුමක් දාගෙන යන්න පටන් ගත්ත. ඒක හරිම සුන්දර වැඩක් උනාට මගේ අල්ලපු ඩෙස්ක් ඒකෙ කෙල්ලට ගෙනාවේ කිචියක්.<br />
<br />
"අන්න ලකී"<br />
<br />
මම පාඩමේ හිත යෝදොගෙන ඉන්නකොට රාමදාස මැඩම්ගෙන් විසිවෙන විද්යාව සටහන වරද්දන්නෙ නැතුව පිටපත් කරනවා. එකපාරටම මැඩම්ගේ 'කියෝන සටහන' වරදිනවා. සියාමා ඇවිදගෙන යනවා අපිට පේනකොට මැඩම් ඉක්මනට සාරි පොතෙන් මුණ වහගන්නේ තරහින් කළුවෙලා කියල අපිට පෙනෙන හින්දමද මන්ද.<br />
<br />
ලියුම් එන්න එන්නම දිග වැඩි උනා. පොඩ්ඩක් හරි සුවඳක් ඇතිය කියල ඒ ලියුම් නහය ළඟට කරපු හැම වතාවෙම මම ආයෙමත් බිමට වැටුන.<br />
<br />
එක දවසක්දා කළුපාට ශෝටක් ගහගත්ත , කැරලි කොණ්ඩයක් තියෙන , ක්රීඩා සපත්තු දාගත්ත සපත්තුවකට මාව කකුල් මාට්ටුවක් වැටුන. අනු නවයෙන් හොම්බ බේරුනේ. ඒ උනාට කකුල් දෙකම බරු ගියා. කකුල් දෙකේ තුවාලේ පිටට පෙනුනේ නැහැ. ඇස්වල ලේසර් කිරණ වලින් පිච්චිලා බරු ගියපු කකුල්දෙක මම ඊට පස්සේ හැමදාම වැහෙන්න බොටම් ඇඳගෙන පුහුණුවීම් වලට ආව. ඒ උනාට වැඩක් උනේ නැහැ. ලේසර් කිරන වල පිළිස්සුම් නහර දිගේ ගිහින් තිබ්බ.<br />
<br />
"මේනු ... ඇයි උත්තර එවන්නේ නැත්තේ? මම ලියුම් කීයක් දුන්නද?"<br />
<br />
දවල් විවේකයට පඩිපෙළ නගිනකොට මගේ පන්තිය ළඟ ගාව හිටපු ලකීට මම ඇස්දෙක ලොකු කලේ 'මෙතන බැහැ' කියන්න වගේ. ඒ උනාට මම එදා හවස වතුර මල ළඟට නොගිහින් ගෙදර ගියා.<br />
<br />
"මෙන්න... ලකී දෙන්න කිව්වා"<br />
<br />
ඊට සතියකට පස්සේ බස්හෝල්ට් එකේ හිටගෙන උන්නු මගේ ගාවට ආපු ලකීගේ යෙහෙලියක් දුඹුරු කඩදාසි උරයක් මගේ අතේ තියල මගේ දිහා හිනා වේවි බලන් හිටිය. මට හිතුන ඒ කවරේ එකීගේ මුණටම ගහන්න. ඒ උනාට මම ඒක අරගත්ත.<br />
<br />
රතුපාට හදවත් තිබ්බ කාඩ්පත මම එදාම හවස නිල්පාට, කොලපාට දැල්ලක් එන්න කියල කාමරේ ජනේලෙන් දල්වලා එලියට දැම්ම. නිදහසේ එළියක් දිදී දැල්විලා උදේ බලනකොට අළුත් හේදිලා.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
**********************</div>
<br />
මුහුණු පොතට එබිමක් කරපු කාලයක් මතක නැහැ. කැම්පස් ගියාට පස්සේ රස්සාවකට මිසක් වෙන දේකට ඔලුවට වැඩකලේත් නැහැ. වෙන උන්ට නම් යාළුවො උතුරලා. මට ඉන්නේ අතේ ඇඟිලි ගානක් යාළුවො ලිස්ට් එකේ.<br />
<br />
හොඳම වැඩේ තමයි ඉස්කෝලේ යාළුවො බුරුතු පිටින් එකතු කරගන්න එක! වැඩේ ඉක්මන් සහ ලේසියි!!<br />
<br />
එකපාරටම මාව හිර උනා වගේ.<br />
<br />
ආරංචි උනා තමයි. ඒ උනාට.... කෝකටත්..... ඔව්.... දොස්තර කෙනෙක් තමයි. කොන්ඩේත් වවලා වගෙයි තමයි. සාරියක්? ඔව් ගැලපෙන්නේ නැහැ කියල හිතුනට.. නොගැලපෙන්නෙත් නැහැ වගේ නේ... හ්ම්ම්ම් කෝ මැරිටල් ස්ටේටස් දාල නැහැ. සිංගල් ද?<br />
<br />
ඈත ඉඳන් ලකී දිහා බලාගෙන හිටපු දවසුත්, එහෙම බලාගෙන ඉන්නවා අහුවෙලා ඉක්මනට මාරුවෙච්ච දවසුත් වගේම.... යටි බඩ එකපාරටම දැවිල්ල අල්ලන දවසුත් ඒ මොහොතේ මතක් වෙන්න ගතවුනේ අකුණුසරයක් ගහනවා තරම් වෙලාවක්.<br />
<br />
යාළුවෙන්න කියල හිතාගෙන බොත්තම් ඔබන ක්රමය තියෙන්නේ අන්තර්ජාලයේ විතරයි. ඒත් තාමත් නියමිත බොත්තම සොයමින් පවතින බවත් ඇත්තක් !<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3_FeN5mjVAyolvtsxSSJI4jYUvZbS26fVK-N6T-fr67jWtWNf6O5DwamNf7KFJnoM8grj-pgRio5CFfYDO5CF6grq3UQxyADgpySyr117itgLWNAD1Sf_ZeZsBNn_N1NmzIkQ0mJ6NXs/s1600/Start-Writing-a-Diary-Like-Book-Step-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3_FeN5mjVAyolvtsxSSJI4jYUvZbS26fVK-N6T-fr67jWtWNf6O5DwamNf7KFJnoM8grj-pgRio5CFfYDO5CF6grq3UQxyADgpySyr117itgLWNAD1Sf_ZeZsBNn_N1NmzIkQ0mJ6NXs/s320/Start-Writing-a-Diary-Like-Book-Step-6.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com53tag:blogger.com,1999:blog-4053939680417195441.post-42450521087004011282016-04-11T21:30:00.000+05:302017-04-17T15:13:11.469+05:30267. සම්මත සෘතු <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPD07GZ3hzB7sj2XXN09AXDpCa5ES5O9DCf68qwKa6TSHkd6keHLRfCc3m3IUx5TsH95S31xFtN9KzYVufEAuLfx71vYu05dETKwR_iMj-ZpTt5NVbhubt6LoBZZPOJOMnhchhdaikbe8/s1600/modern-paintings.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPD07GZ3hzB7sj2XXN09AXDpCa5ES5O9DCf68qwKa6TSHkd6keHLRfCc3m3IUx5TsH95S31xFtN9KzYVufEAuLfx71vYu05dETKwR_iMj-ZpTt5NVbhubt6LoBZZPOJOMnhchhdaikbe8/s320/modern-paintings.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
විශාරද කුරුල්ලෙකි<br />
සිසිරයට පැමිණෙන,<br />
පැමිණ උණුහුමට -<br />
ගුලිවී සිටින,<br />
සරතය පෙනෙද්දී ඉගිලයන.<br />
<br />
ගාන්ධර්ව කුටියකි<br />
සෘතු බේද <span style="background-color: white; color: #4e2800; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 22.4px; text-align: justify;">නොසලකන</span>,<br />
එකම සිතාරය -<br />
බරු ගහන,<br />
සිසිරයට ලොම් ගොතන.<br />
<br />
<br /></div>
නුවර කුමාරි http://www.blogger.com/profile/14153319689332079152noreply@blogger.com29