101. ඔබද මාද ඒ? - 02

මුල් කොටස 

අතොරක් නැතුව දුවන නොයෙකුත් ජාතියේ වාහන... කවදත් වගේ යන ගමනක්... බසය කලර් ලයිට්ස් ළඟදී හිරවුනා, එතකොට මගේ හිරවෙච්ච හිත ආයෙත් ලිහිල් වෙන්න ගත්ත.

'මට මෙහෙම ජිවත් වෙලා මොකටද.. '

පාරේ කිළුටු දරුවෙක් කිහිලිගන්නාගෙන යන කිළුටු මවක්.. මගේ හිත ඉරිසියාවෙන් පෑරුනා..

'මේ ගෑනිට කන්න නැතත්.. අඩු තරමේ මිනිහ දරුවෙක් හරි දීල... දරුවෝ ලැබෙනවද ඉතින් උඩබලන් උන්නට.... පො___යා'

මටම දැනුන ඒ කම්මුල්පාර මගේ වම් කම්මුලට වැදුන! මම කම්මුල අතගාල බැලුව. ඔව්, වෙනද වගේම උණුසුම්.

'අපරාදේ මට ඌගේ මුණටම කියන්නයි තිබ්බේ.... හෙහ්..  ඔව්.. මුණටම.. අර ගල් වෙච්ච කොන්ක්‍රීට් මුණට.... '



මගේ ඇතුලේ යමපල්ලෙක් වියරු හිනාවක් තලුමරන්න ගත්ත. මගේ ඇස්දෙක දිලිසෙනවා, නෑ ඒ කඳුළු නෙවෙයි... ප්‍රතිබිම්භයක් නැති කණ්නාඩියක්..

බසය ආයෙත් යනකොට මගේ ඉරිසියාව අරගෙන අර කිළුටු ගැහැණිය ඒකිගේ පාඩුවේ යනවා. කොතරම් නපුරුද? එහෙම පාඩුවේ යන එක?? උන්ට වැඩිය දරුවෝ හදන්න දෙන එකත් නරකයි.

"කොල්ලුපිටිය බහින්න.... කොල්ලුපිටියා.... "

ආයෙත් වයිබර් මෙසේජ් එකක්.

".....තව බහිනවා.. .....තව බහිනවා..  .....තව බහිනවා.. හරි යං හරී "

මෙතෙක් වෙලා තිබ්බ බර අරගෙන මගියෝ බැහැල ගිහිං , බසය අද්දල යන්න පටන් ගත්තේ සුපුරුදු ගමනට වඩා වේගයෙන්.

"It was really good. I enjoyed it "

මම හිනාවෙන මුහුණක් වයිබර් කරලා ආයෙත් දුරකතනය බෑගයට එබුවා. පොඩියට නැගුනු අවලන් හිනාවකුත් එක්ක.ඒ අවලන් හිනාවට තිබ්බේ තප්පර තුනක ආයුකාලයක්. මගේ වේලිච්ච ඇස්දෙකට අලුතෙන් ගාපු මස්කාරා වේලිලා නැතුව උනත්, ප්‍රධාන මාර්ගයෙන් පහළට යන සඳුන්ගේ මෝටර් රථය වරදින්න විදියක් නැහැ.

ඔව්.. ඒ සඳුන්ගේ මෝටර් රථය...!

දෙගිඩියාවක් නමුත් කුමක් හෝ ආවේගයක් මාව ආසනයෙන් උස්සලා බෙල් එකේ අත පැටලෙව්වා.... ඊළඟ නැවතුම අතළඟ තිබ්බ රියදුරු තිරිංගය තදකලේ මාව ඉදිරියට විසිකරවමින්.

"බහිනවා නම් කලින් ගහන්නෙපෑ බෙල්ලෙක...... වාඩිවෙලා ඉඳගෙන නින්දෙන් ඇහැරිලා වගේ......"

තවත් දේවල් කිව්වත් මගේ කනට ඇහුනේ එපමණයි. බසයේ තිරිංගයෙන් අවහිර උන ත්‍රිරෝද රථයක රියදුරු දිහා නොබලාම මම පිටුපස ආසනයට පැන්නා.

"අන්න අර පාරෙන් යං.. ඉක්මනට.. කෝ ඉක්මනට..."

රියදුරු ඉක්මන් කරන අටියෙන් මම ආසනයේ දඟලන්නට උනා. පසුපස බලන කණ්ණාඩියෙන් නොනවත්වා බලමින් තරුණ රියදුරු රථය පනගන්වා පාරට ගන්න විටම, ප්‍රධාන පාරෙන් අතුරු පාරට රිංගන සඳුන්ගේ රථයේ පස්සා කොටස මගේ ඇස ගැටෙනකොටම, තවත් අයෙක්ගේ ඇස් මගේ ඇඟේ ගැටෙනබව මට ඉවෙන් මෙන් වැටහුනා.

"...  ඉස්සරහ පාරෙන් දකුණට දාන්න.... "

මම මගේ අවුකන්නාඩි දෙකෙන් මාව වහගන්න හිතුව. ඒ වගේම ගැඹුරට කැපුණු බ්ලවුස් කරේ පෙනෙන කොටසත්! මම කරන්නේ කුමක්දැයි හරියටම නිච්චියක් නැති උනත්, මන්තරකාරයෙක් ඉන්නා ගුහාවක් හොයාගෙන යන ඇලඩින් කෙනෙක් ගැන විතරයි මට මතක් වුනේ.

ඔව්.... සඳුන් නමැති මන්තරකාරයා.....

'හෙහ්.... උඹ? උඹ එතකොට පත්තිනි අම්මද ? අනේ පට්_ වේ_!!! සඳුන් මොකක් කලත් හිත්වදිනවද උඹ කරපු දේවලට?'

එකෙක් හිනාවෙනවා, එකෙක් අඬනවා... තව එකෙක් බලාගෙන ඉන්නවා.... මම අර රථයෙන් ඇස් නොගෙනම තව එකෙක්ව මෙහෙයවනවා.

'මොනවද මම හොයන්නේ?  දැකිය යුතු දෙයක්ද?'

ඈතින් යන සඳුන්ගේ රථය ගෙදරක් අසලින් නතර වුනා.

මම මගේ මාතලිට කිව්වා මගේ රථයත් ඒ මොහොතේම නතර කරන්න. උකුසු ඇස් තිබ්බේ මට පමණක් නෙවෙයි. ඒත් එළියට ඇහෙන තරම් සද්දෙන් පපුවේ ඇතුල දෙදරන්න ගත්තේ, ත්‍රිරෝද රථයේ අලුත් සෙටප් එකත් පරදවාගෙන.

'දැන්... කෙල්ලෙක් බහීවි... ලස්සන , සුදු, සෙක්සි කෙල්ලක්'

හැලහොල්මනක් නැහැ...ටිකකින් ලොකු ගේට්ටුවේ පොඩි දොර ඇතුලට අරුන , ඒ එක්කම.... රථයේ පිටුපස දොරින් එකවරම කෙනෙක් එළියට පැන්නා! කැරලි  ගැහුණ හුරතල් කොණ්ඩ කරල් දෙකක් පැළඳගත් හුරතල් කෙලි පැටික්කියක්...

'හඃ '
මගේ හුස්ම හිරවුනා.
කවුරුන්හෝ පිටුපසින් පැමිණ එකවරම හිස ඉදිරි කණුවේ ගැසුවාක් මෙන් ඇස්දෙක නිලංකාර වී ගොස්, ඉවතට විසිවෙන්නාසේ දැනුනෙන් මම තදින් ආසනය මිරිකාගත්තා.

'බල්ලා! තෝ මේකයි එහෙනම් මේ සෙල්ලම..... හොරගෑනිගේ දරුවෝ ගෙනත් ඉස්කෝලෙන් බස්සනවත් ඇති....'

"මිස්.... මොකද්ද අවුල? කවුද ඒ මිස්? මහත්තයද?"

 කටෙන් බාගයක් ඇරගෙන , විස්සෝපයෙන් උන්නු මාව සිහිඑලවන්න ඒ වචන ටික ඇති උනත්, මම ඒ වෙලාවේ හිස් කඩදාසියක් උනා. මම බලාගෙන ඉන්නකොටම සඳුන්ගේ රථය නැවතත් ගමන් ආරම්භ කර අවසානයි.

'ඔව්.... අවසානයි'

"ගාන කීයද ?"

මීට පැයකට කලින් මගෙන් ඇසියයුතු ප්‍රශ්නයක් ත්‍රිරෝද රථයේ රියදුරුගෙන් අහල, උත්තරේ මොකක් උනත් රුපියල් සීයක් දික් කලේ අහක බලාගෙන.

"මිස් පරිස්සමෙන්... ඒ ගෙදරට යන්න එපා.. කවුද දන්නේ කොයිවගේ අයද කියල? ඒ ගෙදර මහත්තය මම දැකල තියෙනවා "

එකවරම දැල්ලට අල්ලපු අතක් වගේ, මගේ බැල්මෙන් පිච්චුන රියදුරු සද්දයක් නැතුව ත්‍රිරෝදයත් අරගෙන ආපහු හැරුන.

'ඇත්තටම මොකද්ද මම කරන්නේ? ඒ ගෙදරට යනවද? ආපහු යනවද??' ටික වෙලාවක් මම අහස බැලුව. අවුකණ්නාඩි වලට කොහොමත් අහස පේන්නේ කැතට.. ඒත් අද වලාකුළු ඇඳලා තිබ්බේ මගේ මුණ... ඔරොගෙන ඉන්න මුණ.. අද උදේ ගිගුරුම් වරුසාව මගේ හිත ඇතුලේ ආයෙත් වහින්න ගත්ත, අව්වක් තියෙද්දීම

"මම ගියා ඊයේ ෂොපින්"
"තනියෙම? (විශ්මයක්) .... හ්ම්ම්... (බිම බලා ගැනිල්ලක්)"
"මම ගියේ බොරැල්ලේ, හවුස් ඔෆ් ෆැෂන්"
"හ්ම්ම්... "
"............"
"සල්ලි ඇති උනාද? අද සල්ලි ඕනෙද?"

මගේ දරුණු බැල්ම සඳුන්ට නොපෙනෙන්නේ, ඔහු කියවන පත්තරේ හින්ද. පත්තරේ කියෝන ගමන් නිවිච්ච ගතියෙන් මම දුන්න දුම් දමන තේ කෝප්පය බොන ගමන්. තේ කෝප්පයට වඩා දුමක් නැගෙන්නේ මගෙන්....

"ඇයි මට මෙහෙම කරන්නේ සඳුන්? "
"..............."

නිහඬ පත්තර බැලිල්ලක්. ඒ එක්කම නැගිටගොස් හෝදන තේකොප්පය මට දරන්න බැරි අරියාදුවක්!

"මම කියන දේ ඇහෙනවද? අහගෙනද ඉන්නේ?"

මම තීව්‍ර හඬින් ඇහුවේ එහි බරක් දැනෙයි කියල, කම්පනයට ඉබ්බෙක්ගෙන් පිහාටුවක් වැටෙයි කියල.

ගෑනියෙක් නොඉවසන නිහැඬියාවක්!! 

අහස දෙස බලාගෙන හිටියා ඇති.. දැන් බිම බලන වෙලාවයි...

********************************************
To be cont...
ඊළඟ කොටස 

ප.ලි. මෙහි කොමෙන්ටු වලට උත්තර දෙන්න පරක්කු උනාට සමාවෙන්න. ඔක්කොම ලියල මිසක් උත්තර දෙන්නේ නැහැ කියල හිතන් හිටියේ...