97. පිට - රට හුට- පට

මම ලියාගෙන ආව මගේ බොස්ලා ගැන මෙන්න මෙහෙම

එක දෙයක් ගැන ලියන්න හිතාගෙන ගත්තම, තව අතුරු කතා මැද්දට ඇවිල්ල, මුල් කතාවේ ගලායාමට හරස් වෙනවා. ඇත්තම කියනවා නම් ඔය අතුරු කතා ඉතින් වෙන තැනක කියන්න බැහැනේ. ඉතින් නොලියත් බෑ.. මොකද වැදගත් මාතෘකාවක් දාගෙන මේ වල් පල් ලියනකොට තමයි කට්ටිය පලු අරින්නේ නැතුව කියවන්නේ... බලන්න අර රවී... කොතරම් පැසසුම් ලබනවද කියල?

මේ ටික ලියන්න හිතාගෙන නෙවෙයි උන්නේ.. කොහෙද අර 'අශාන්' කියල කොල්ලෙක් ( මම හිතන්නේ කොල්ලෙක් කියල... වැරදි නම් මෙව්වා වෙන්ට ඕනේ! ) ප්‍රශ්නයක් ඇහුවම තමයි මේ බොස්ලා ටික මතක් උනේ...

මම වලක්වන්න බැරි හේතුවක් හින්ද ඩුබායි' කියල රටක් තියෙන්නේ.. ආ.. ඔව් වොව්.. අන්න එහෙ ගියා. ගියා කියන්නේ ඉතින් අත්දෙක වන වනම තමයි ගියේ. මොකද හිටපු රස්සාවට ආයුබෝවන් කියල, කිසිම රස්සාවක් නැතුව තමයි යන්න උනේ.

ඔහොම ගිහිල්ල මගේ යාලුවෙකුගේ මාර්ගයෙන් මට ලාංකික ( ලංකාවේ තාත්ත උනත්, ඌ එංගලන්තේ හැදිලා තියෙන්නේ.. අනේ මන්ද කොහොම ලාංකික වෙනවද කියල..) මනුස්සයෙක් එහෙ කරගෙන යන මෘදුකාංග කොම්පැනියක රස්සාවක් ලැබුන, හැබැයි උන් කලේ මාව එහෙ ලොකුම ලොකු IT කොම්පැනියකට අවුට්සෝස් කරපු එකයි. ඒ 3000 කට වඩා වැඩකරපු කම්පනියේ හිටපු එකම ලංකාවේ කෙල්ල මම විතරයි. ඊටත් වඩා වැඩේ කියන්නේ 99% ක්ම හිටියේ ඉන්දියන් අය! ( හා දැන් කියන්න හෙන්රියෝ ඔයාගේ අදහස... හෙක්.. ඔයා හරි මනාප කට්ටියක් නොවැ )



මාව නිකං කළු ප්‍රිසමේකට දාල වැහුව වගේ අන්ධකාරෙට වැටුන පලවෙනි දවසේ නම්. මොකද අමුතු ඇක්සන්ට් එකක් එක්ක ඉංගිරිස් කතාකරන ඉන්දියන් මිනිස්සු අතරේ මම අතරමන් වෙලා ගියා. මට තිබ්බේ මැනේජ්මන්ට් රෝල් එකක්. ඒ මදිවට මට මැනේජ් කරන්න තිබ්බේ මට වඩා ලොකු, ඉන්දියන් කාරයින්ව. මගේ ඉවසීම කොතරම්ද කියල මනින්න මට මේ රස්සාව පුදුම විදියට උපකාරී උනා.

දැන් කියන්න හැදුවේ රස්සාව ගැන නෙවෙයිනේ... මොනවද මේ කියන මල කෝලම් ලොකු කම්? හෙක්... ( ඒ අපේ අය්යා... දන්නැද්ද... උගේ හැටි)

ඔන්න දවසක් ගියපු ගමන්, මගේ ළඟ හිටපු ඉන්දියන් මනුස්සය මගෙත් එක්ක කතාව. ඒ වගේම කාමරේක ඉන්න වයසක ඉන්දියන් එකෙක් මගේ ගාවට ඇවිල්ල කතා කළා. ඔහු තමයි 'උන්නි' ( ඉන්නි නෙවෙයි අනේ.. උන්නි... වෙලාවට උන්නි මේ සිංහල කියවන්නේ නැත්තේ) උන්නි  තමයි මගේ රිපොටින් මැනේජර්. උන්නි නිවුණු ගති තියෙන, නිතර හිනාවෙන් මුණ සරසාගෙන ඉන්න කෙනෙක්, ඇත්තටම ඔහු මම ආස ජාතියේ බොසෙක්. මගේ ළඟ හිටපු හාදයා එක්ක කන්න යනකොට මටත් කතාකරගෙන යන්නේ. හැබැයි හොර පාරෙන් එන වරප්‍රසාද මට නොදෙන්න ( නොමිලේ බුෆේ ලැබෙන්න සලස්වන එක, නොමිලේ ට්‍රාන්ස්පෝට් දෙන එක) ඔහු පරිස්සම් උනත් මගේ අල්ලපු කියුබිකල් එකේ හාදයා මට ඔව්ව ඉල්ලන්න කියල වදදුන්නත්.. මම ඉල්ලුවේ නැහැ.. මැටි මෝලා මම!

ඊළඟ දවසේ දවල් වෙනකොට මාව හොයාගෙන ආව කොට, මහත , සුදු ඉන්දියන් කෙල්ලෙක්. ටිපිකල් දකුණු ඉන්දියානු. ඇගේ නම සෞම්‍යා... චට -පට ගගා කියෝන ඇය මාව ඇගේ බොස් ගාවට අරන් ගියේ , මගේ මුලික රෙස්පොන්සිබිලිටි එක බාරදෙන්න. එදා මට මුණගැහුනේ... මගේ ජිවිතේ මට හම්බ වෙලා තියෙන 'ටෆ්' බොසෙක් ගාවට.....

ඒ තමයි 'ප්‍රසාද්' - කියන්න ඕනේ නැහැ නේ ඔහුත් ඉන්දියන් කෙනෙක් කියල.

ඔලුව කපුටු කුඩයක් වගේ වුන ප්‍රසාද්, වයස 50 පැනපු පොඩ්ඩ ඇත්තම් මල පනින ජාතියේ අමාරුකාරයෙක්. එයාගේ වචනේ වෙනස් කරන්න තියා වෙනසක් කරන්න හිතන්නෙවත් නැහැ වටේ ඉන්න අය. මොකද මිනිහ එතරම් සැරයි (මම මේවා දැනගන්නකොට එක පාරක් ඌ එක්ක තර්ක කරලා ලොකු සීන් වගේ ඇවිත් හිටියා... හි.. හි...)

ප්‍රොජෙක්ට් එක කරන්න තිබ්බේ ඉන්දියාවේ කම්පනියක් එක්ක. උන් එකම පිස්සු රැලක්!! ඒ මදිවට මගෙත් එක්ක ස්කයිප් කරන, කොන් කෝල් වලට ටෙක්නිකල් උත්තර සපයන ඉන්දියාවේ ටෙක්නිකල් කොල්ලට ඉංගිරිස් අමාරුයි!! බැරිම වෙලාවට සෞම්‍යා කරන්නේ දෙමළෙන් ඌට විස්තර කියන එක!! මේක මට හෙන ජොලි ( ජොලි කියන්නේ සමහර වෙලාවල් වලට අර ඉන්දියන් කොල්ලගේ හොම්බට හැටක් ඇනල , ළඟ තියෙන මොනවා හරි පොලේ ගහල, වටේ ඉන්න උන්ටත් ගහල, මටත් ගහගන්න හිතෙනවා..... ඒ වෙලාවට මම කරන්නේ
".... Bala... Can I call you back in 30 minutes time?"
 කියන එක.

ප්‍රසාද් කියන දේවල් උන්ට කරන්න බැහැ , උන්ට පුළුවන් දේවල් ප්‍රසාද්ට ඕනේ නැහැ. මමයි සෞම්‍යයි දෙන්න මේ ඩෝසර් දෙක මැද්දේ හොඳට චප්ප වේවි හිටියේ. බැරිම උන වෙලාවට සෞම්‍යා මට එයාගේ බොස් ගාවට යන්න කතා කරනවා. මම ගිහින් කිවම ප්‍රසාද් ඉස්මුදුනින් පිලිගන්නවා, ඊට කලින් සෞම්‍යා එක්ක ඒකටම බැහැ කියන මනුස්සයා!! හෙක්...

උන්නි සහ ප්‍රසාද් සම්පුර්ණයෙන් එකිනෙකාට වෙනස් උනත් මට වෙන වෙන විදියේ පාඩම් කියල දුන්න. ඒ වගේම සුන්දර ඉන්දියන් මිනිස්සු විදියට හැමදාම මගේ මතකයන් තුල ඉඳීවි. අදටත් මම එයාලට මේල් කරාම ලංකාවට ආවොත් මම ඔවුන්ගේ ගයිඩ් විදියට හිතනවා. ( අඩේ ... උන් දන්නේ නැහැ නේ මම ලංකාවේ නගර කීපයයි දන්නේ කියල... හික්... ආවොත් බැරියැ නේද?)

ලංකාවට මම ආවට පස්සේ මගේ රැකියාවට මම දවස් දෙකකින් ගන්න , ප්‍රසාද් ගේ පිටු දෙකක රෙකමන්ඩේෂන් එක උදව් වෙලා තිබ්බ. ඔහු මට ඒක පස්සේ දවසක මේල් කරලා තිබ්බ. දැන් ප්‍රසාද් ඉන්දියාවේ විවේක සුවයෙන් ඉන්නවලු ( අනේ හොඳයි.. අර සෞම්‍යා ළමයාගේ ජිවිතේ ඒ ළමයට එපා වෙලා උන්නේ...)

ඔන්න ඉන්දියන් බොස්ලා...

මාව රෙක්‍රුට් කරපු ලංකාවේ බොස්නම් මට හොඳ තෑග්ගක් දුන්න. මම හදිස්සියෙන් ලංකාවට එන්න වුන හින්ද මම ලංකාවේ මගේ යාලුවන්ගේ මාර්ගයෙන් කෙනෙක් හොයල, ඌව ඩුබායි වලට ගෙන්නලා දුන්න මගේ රෙප්ලස්මන්ට් එක විදියට. එහෙම කලේ ඔහුට මාව නැතිවුනාට අඩුවක් නොවී වැඩේ වෙන්නයි. මම අලුත් එකාට නොලේජ් ට්‍රාන්ස්ෆර් කළා වැඩිපුර පැයගානක් අරගෙන. ගෙදර යනකොට රෑ 9 ඒ දවස්වල.

ඒ කරපු දේවල්වල අගයකිරිල්ලක් හැටියට, ඔහු මගේ අවසන් මාසේ පඩිය දුන්නේ මගේ ෆ්ලයිට් එකට කලින් දවසේ. බලනකොට ඔහු , අලුතෙන් ගෙනාපු කෙනා වෙනුවෙන් ඔහු දරපු සියලු වියදම් ( කෑම , ට්‍රාන්ස්පෝට්, එයාර් ටිකට්) මගේ පඩියෙන් කපාගෙන. පහුවදා ෆ්ලයිට් එක තිබ්බ මට කරන්න දෙයක් තිබ්බෙම නැහැ. මිනිහ කිසිම කෝල් එකකට උත්තද දුන්නෙත් නැහැ. SMS වලට උත්තරත් නැහැ.

ඔන්න ලංකාවේ බොස්ලා...

Tony ...... ඇත්තටම නුඹත් මට හොඳ පාඩමක් කියල දුන්න මිත්‍රයා...