Saturday, June 28, 2014

54. 'වැඩකාරියන්' බලා ගැනීම

මේක මම ගොඩ දවසක ඉඳල කියන්න හිතාගෙන හිතපු දෙයක්... ඇත්තටම කාරණා දෙකක්..

එකක් මේක, අනිත් එක වෙනම ලියන්නම්. දෙකම එකට සම්බන්ධ උනාට, එකිනෙකට වෙනස් රසයන් වලින් යුක්ත හින්ද, කතා දෙකම එකට ලිව්වොත් වෙන්නේ දෙකේම රසය  නැති වෙලා යන එකයි.. හරියට පුළුන් හොරා කරෙන් දැනේ වගේ... කොහොමද මගේ උපමාව? එළටම ගැලපෙනවා කියල මම දන්නවා, අහන්න දෙයක් නැහැ... හැමෝම මගේ උපමා ගැන මිට කලින් ලවක් දෙවක් නැතුව වර්ණනා කරලා තියෙන එකේ... මේක වරදින්න විදියක් නැහැ නේ.. ඔව්.. ඒක තමයි!

ඉස්සර අපේ ගෙදර වැඩට හිටපු අය අතුරෙන්, මගේ මතකයේ හැටියට අන්තිමට හිටියේ කාන්ති කියල මගේ ප්‍රියතම තරුණියක්. ඇගේ කතාව තමයි අනික් කතාව. මේ කතාව අපේ ගෙදර ඈට පස්සේ (හුඟක් කාලෙකට පස්සේ) අපේ ගෙදරට ගෙනාපු 'වැඩකාරියන්' ගැන.. ඇත්තටම එයාල වැඩකාරියෝම තමයි! මොකද එයාල කලේම අපිට වැඩ පෙන්නපු එක. ඒ අතුරෙන් මිට අවුරුද්දකට කලින් ගෙනාපු අන්තිමයාට  කලින් එක්කෙනා ගැන තමයි අද ලියන්නේ..

අනේ ඇත්තමයි,  වැඩකාරකම කොතරම්ද කියල තේරෙනවත් ඇති නේ... බ්ලොග් පොස්ට් හිටන් උන් ගැන ලියවෙනවා.. හුහ්.. අපි ගැන කොහෙවත් වෙන කෙනෙක් එහෙම ලියනවද ඈ ??? මම ගැන නම් මෙලෝ යකෙක් එහෙම ලියල නැහැ.. එහෙම ලියන්නේ වැදගත් 'වැඩ්ඩෝ' ගැන විතරනේ.. එක්කෝ ගලුත් පාවෙන යුගයක් වෙච්චි!

Friday, June 27, 2014

53. කෝ බොලව් මගේ පේටන්ට්?

සමහර දේවල් ලියල තියෙන එක එක  එක අතකට මහම මහා කරදරයක්!

මොකද, ඒවා පස්සේ දවසක කියෝනකොට ඒ හිටපු කුඩුවෙච්ච මුඩ් එකෙන් සහමුලින්ම රිකවර් වෙලා හිටියත්, ආයෙත් ඒවාට සම්බන්ධ සිතුවිලි, සිද්ධි අතර පටලවෙන්න පටන් ගන්නවා. ඊට වඩා හොඳයි විසිකරන්න ගන්න කොලේක ලියල, හති වැටෙනකල් ඒකෙ ලියල, විසිකරලා දාන එක...



හපොයි.. එහෙම කරන්නේ කොහොමද? කවුරුහරි ඒක අහුලාගෙන කියෙව්වොත්? එතකොට මට විෂුවල් වෙන්නේ අර 'ළමාතැනී' සින්දුවේ අඹ විකුණනකොට ඔතල දීපු කොලේ රස කර කර කියෝන ගමන්, රස අඹ ගෙඩිය විසි කරන කෙනාව....

හෑ ?? එහෙම වෙයිද? මම කියන, හිතන දේවල් තව කෙනෙක්ට මී අඹ වගේ රසවත් වෙයිද? මගේ පිස්සු පරිකල්පන...??? හීනෙන් තමයි! හි.. හි...

මම එහෙම පරිකල්පනය කරපු දේවල්, අහසේ ලියල මැකෙන්න දීල බලාගෙන ඉඳල තියෙනවා... ඒ හැඟීම හරිම අමුතුයි...මැකිලා ගියාට පස්සේ හරි සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා...

මොකද කොහොමහරි මම මගේ හිත ඇතුලේ තෙරපුණ දෙයක්, කොහොමහරි විදියකින් එලියට දාගත්ත කියල. ගොඩක් එහෙම වෙන්නේ මගේ ඒ පරිකල්පන විතරයි. හිතේ තියෙන දේවල් ලියන්න නම් නැහැ ලොවෙත්... ලියපු හැම වෙලේම වෙන්නේ කුඩුවෙන්න! මොකද මගේ සාමාන්‍ය ජීවිතෙත් එක්ක ඒ පරිකල්පන සපුරා වෙනස් හින්ද මිනිස්සු මම ගැන පුදුම හිතනවා..

Tuesday, June 24, 2014

52. ඔව්... ඔබ මේ සවන් දෙන්නේ.....

මගේ සුපුරුදු ජිවිතේ මේ ලඟදි වෙනස් උනා...

සිද්ධි කීපයක්ම එක පිට උන හින්ද මොකක් කලින් උනාද කියලවත් මතකයක් නැහැ. ඒ හින්ද, වෙනදට ඔෆිස් ඇවිත් කුළු හරක ඔලුව පාත් කරගෙන තණකොළ කනවා වගේ ලැප්ටොප් එකේ වැඩ පටන් ගන්න මම, දැන් මුලිම්ම මගේ බ්ලොග් එක චෙක් කරනවා. මොනවා හරි ලියන්න කියල ඇතුලේ මොකෙද්දෝ එකෙක් බඩට ඇනගෙන ඇනගෙන යනවා වගේ...

සීරියස් දෙයක් අදත් ලියන්නේ නැහැ... මම ඌට කියල වතුර එකක් බීලා ලියන්න ගන්නවා. එකම වැඩේ, මම ලියන සිංහල ඔෆිස් එකේ අනිත් උන්ට පේන එකත්, අකුරු පොතේ ලියන වේගේ ටයිපින් වේගෙට වඩා මගේ හුඟක් අඩුවීමත් හින්ද මට ලියාගෙන ලියාගෙන යන්න බැහැ මුළු පොස්ටුවම ... ඇයි හත්ඉලව්වේ බොසා මට ගෙවන්නේ මම ලියන බ්ලොග් එක පුරෝනවටද ?!

එව්වා ගියාවේ.... (වන්නාටය ! හි.. හි... )

දවසක් මම ලිව්වා නේ, මගේ ඇඩික් එකේ පොඩි පොඩි සිද්ධි ටිකක්? අදත් කියන්නේ එහෙම සිද්ධියක්..

Sunday, June 22, 2014

51. පිරිමි ගොඩයි.. මම (විතරයි?)

කෙල්ලනේ....
කොල්ලෝ ගැන උනන්දු නැති කෙල්ලෝ ඉන්නවද?

මට කියන්න එපා මේකට උත්තරේ.. පොඩි කොළ කෑල්ලක ලියල ගඟට විසි කරන්න. මට කොහොමත් මේකට අවංක උත්තරයක් හරියට ගන්න බැරි බව මම දන්නවා, මගේ සිරා ෆිට් කෙල්ලෙක්ගෙන් ඇරෙන්න.. මොකද  කියන්නේ බොරු! අන්තිමට බැලුවම, පොඩි පොඩි වෙරියේෂන්ස් තිබ්බත් එකම උත්තරේ තමයි ඔක්කොම දීල තියෙන්නේ

" එහෙම කෙල්ලෝ නැහැ අය්යෝ.. මොන වැල් බයිලයක් කියනවද?"

ඒත් ගොඩක් වෙලාවට වෙන්නේ කොල්ලොන්ගේ ඒ ගැන තියෙන උනන්දුව ඉස්මතු වෙලා පෙන එක විතරයි. හා නැද්ද? තමන් උනන්දු කොල්ලගෙන් යාලුවෙන්න කෙලින්ම අහන කෙල්ලෙක් ගැන ඇහුනොත් කටත් බලියාගෙන
'හෑ ...... ඒ කෙල්ල ඇහුව?... නෑ .................."

Friday, June 20, 2014

50. ඉතින් ඊට පස්සේ....

Under 11 කතාව ලිව්වට පස්සේ මට ඊට සම්බන්ධ ඔක්කොම ජාති ටික වැලක් වගේ මතක් වෙන්න ගත්ත.



සමහර දේවල් මම මීට කලින් කාල වකවානු එක්ක කවදාවත් සසඳලා තිබ්බෙත් නැහැ. ඒත් ඒ හැම දෙයක්ම මට මතක් වෙන්න ගත්ත හින්ද මට හිතුන මේ ටික ලියල දාන එක කෝකටත් හොඳයි කියල

කොටින්ම මට මේ වෙනකොට මම පාසල් කණ්ඩායමට ඇතුලත් වෙලා ඉන්න බවක්වත් තේරුනේ නැහැ. මම කරපු එකම දේ හැම අඟහරුවාදාම යි, බ්‍රහස්පතින්දාමයි ප්‍රැක්ටිස් වලට පිස්සුවෙන් වගේ දුවගෙන ආපු එකයි. තාමත් අපේ ගෙදරට මගේ මේ ටීම් එකට ආපු එක වැඩිය නොට් නැහැ. මමත් පුරුදු විදියට මගේ ලී රැකට් එකත් කරතියන් එනවා. මේ ලී රැකට් මම ගහන වේගෙටද මන්දා පැලෙනවා. එකක් පැලුණම මම අනිත් රැකට් එක අරන් එනවා.

Monday, June 16, 2014

49. සැඟවෙන්න



කොතරම් සැනසිල්ලක්ද..
කළුපාට ෆර්දාවට ඇතුලෙන් දැනෙන්නේ?

කෙනෙකුන්ට නොරිස්සූ,
තවකෙකුව හිනැස්සු ,
මගේ ගැලවිල්ලටම - සිටි
මගේ ඒ ෆර්දාව !
එදත් තිබුනානම්?

Friday, June 13, 2014

කොතැනක සිටියත් ඔබ මෙලොවේ...

සුපුරුදු විදියට මගේ මග සලකුණු ඔස්සේ එන යහළුවන්ගේ , (ඔව් ඔහුගේ යහළුවන් ) නොයෙකුත් කටහඬවල් වලින් අතරින් පතර විසිවෙන , මා සම්බන්ද විහිළු... මගේ නිහඬ , තනිවම සිනාසීම්.... මේ පුරුදු පාර... ඔව්.. ඔහු.........
සුපුරුදු පරිදි ඔහු!

ඔහු..... දැනට වසර එකහමාරක් තිස්සේ මගේ සෙනෙහස ඉල්ලමින් එන , මෙලංග!

"දකුණට සිග්නල් දාල හරවන්න, අන්න අතනින් පාක් කරලා.. ය.. මූ....."

කියාගෙන මා පසුකරගෙන ගිය ඔහුගේ යහළුවන්, සුපුරුදු පරිදි කැෆටේරියා එකේ ඉහළ මාලයට යන තැනින් නතර වුනා. මම ගියේ පයින්, සිග්නල් දානවා කියන්නේ මගේ යහළුවන් මගහරින්න බව මම නොදන්නවාද? කැෆටේරියා එක ඉදිරිපිට සිට ඉහළ මාලයට නගින ඔහුගේ කකුල් පමණයි දැන් පෙනෙන්නේ..

" මට අද යන්න ඕනේ... බස් නැතිවෙයි"

මම මෙහෙම කියන්නේ ඔහුගේ යාළුවෙක්ට , නමින් 'ඉන්ෆාස්'

" අරූ එහෙනම් උඩ තට්ටුවෙන් පනී , මළගෙයක් වෙන්නේ එහෙනම් මෙතන! අය්යෝ මේ.. උඩට යනවද.. අපි ගෙනිහින් දාන්නම් ඕනෙනම් ගෙදරටම"

ගැලවිල්ලක් නැති කතා! ඕනෙම දේකට උත්තරයක් ඇති කටක් වේනම් ඒ ඉන්ෆාස් ගේ කටයි! මාව පඩිපෙළ  ලඟට විසි උනා.. හැමදාම වගේ පපුව ඇතුලේ බේස් ඩ්‍රම් ගහනවා කව්දෝ.. 'ඩික් ... ඩික් ...' පඩිපෙළ උඩම පඩියේ හිටගෙන මගේ දිහා බලන් ඉන්න ඔහු!
"කොහොමද"

මාව දියවෙලා වැක්කෙරෙන්න ගත්ත. බෙල්ල ලඟින් බිමට නැමුන, කන් දෙක රත් වෙලා... මූලික රෝග ලක්ෂණ ඔක්කොම! වෙලාවට ඔහු වගේ සුදු නොවුනේ.. කම්මුල්, කන් රතු වෙලා කියල පෙනෙයි..
"හො .. ද.. යි.."

"උඩට එන්න, බය වෙන්න එපා... අරුන් ඉන්නවා පහළ...."

ඔහුගේ ආරක්ෂක බටයෝ!

".... එනවද?... මම......"

ඊළඟට කියන්නේ මොකද්ද දන්නා හින්දම මම උඩ පඩියට පැන්නවුනා. මිට කලින් දවසක, එන්න කිව්වම ආවේ නැති වරදට මගේ අතින් අල්ලලා උඩට ඇදල අරගෙන වෙච්ච සන්තැසිය මට අමතක නැහැ.

එදා ඔහු මාව තුවාල කළා... අතපය නෙවෙයි, හිත!! මම විදෙව්වා හොඳටෝම!!

කැෆටේරියා එකේ උඩ  තට්ටුවේ කිසි කෙනෙක් නැති බව මට විස්වාසයි.. එහෙම තමයි හැමදාම වෙන්නේ.

"I want you to meet,  'Kalana'.."
මගේ ඔළුව ඉස්සුනේ විශ්මයෙන්... ඔළුව ඔසවනකොටම පුටුවක් තල්ලු කරගෙන නැගිට්ට 'කලණ ' මට අත දිගු කළා ...

"Hello, nice to meet you"

විශ්මයෙන් හිටපු මගේ දිහා මෙලංග හිනාවක් සමග බැලුව

".... උඹ හිතුවද ෂේක් හෑන්ඩ් කරයි කියල?"
"ඔහ් වැරදුණා .... ඔව් ඔව් අහල තියෙනවා ඔයා ගැන, ඔයාගේ 'හැටි' ගැන"

ඔහු දිහා කෙලින් බලාගෙන හිටපු මට ඔහුගේ දීප්තිමත් හිනාව පාමින්, ලජ්ජශිලිව කලණ තමන්ගේ දිගුකල අත හකුලවා ඔලුව පිටුපසට ගෙනිච්චා.
'අපූරු හිනාවක්! හරි අපූරු ඇස් බැමි!!'

කලණ ඔහුගේ පළමු දැක්මෙන්ම මගේ ඇස් අලව ගත්ත.

"මෙයාට ඔයාට කියල එයාගේ කතාව ලියෝගන්න ඕනෙලු" මෙලංග කිව්වා.

මම ඔලුව හරවලා කෙලින්ම කලණ දිහා බැලුව. මෙලංගගේ වගේ මාව කම්පනයට පත් කරන පෙනුමක්, බැල්මක් කලණට තිබ්බේ නැති හන්ද මට එහෙම කරගන්න පුළුවන්කමක් තිබ්බ. කොහොමත් ප්‍රබල පර්සනලිටි ඉස්සරහ මම කම්පනය වෙනවා.. වෙන සංක්යාතයකින් !

කලණ ගේ මුහුණ බලන් ඉන්නකොට වෙනස් උනා..

මාව පළවෙනියට මුණගැහුණ කලණ තමයි ඒ....
ඒ මදිවට ඔහු වගේම පෙනුමක් තියෙන 'චලන'ත් මට හම්බ උනේ එදා තමයි. කලණ - චලන දෙන්නා ට්වින්ස් ලා!!! මේ දෙන්නගේ වෙනස හොයන්න මටත් කාලයක් ගත වුනා. වැඩ අතින් තමයි වෙනස් !

මොඩ්ල් කෙනෙක් වගේ පෙනුමක් තියෙන ඔහු..

රැලි ගැහුණු කොන්ඩේ , පිටතින් මුහුණේ අලවාගෙන ඉන්න ලස්සන දීප්තිමත් හිනාව! සරාගී ඇස් සිමාවේ තිබ්බ අපූරු ඇස් බැමි... ඔව්.. කලණ ට ඕනේ කරලා තිබ්බේ එයාගේ කතාවක් මට කියල ලියෝ ගන්න.. මම ලියන්න හදන්නේ කෙනෙක්ගේ ජිවිත කතාවක්! කවදාවත් කරලා නැහැ..

"දැන් මම හැම දෙයක්ම කියන්න ඕනෙද?"

කලණ මගේ දිහාත් මෙලංග දිහාත් බලන ගමන් ඔලුව කස කස ඇහුව

"මචං... කිස් කරපුව... මිරිකපුව වගේ ඒවා කියන්නේ නැතුව වෙන සිද්දි ඔක්කොම කියපං "

මෙලංග  ගත කටටම කිව්වා. මගේ කන් දෙකෙන් දුන් පැන්න... දෙන්නම හිනාවෙනවා.. මම ආපහු හැරුන

".... අම්මෝ හරි හරි.... යන්න එපා යන්න එපා.... ඕනේ දෙයක් කියපන්, ඕනේ දෙයක් අහගන්න... ඔන්න මම මුකුත් කියන්නෑ "

අත් දෙකම උඩට උස්සල මෙලංග යටත් උනා. මටත් හිනා, මම යන ගමන නතර කරලා ඉක්මනට මුහුණට බොරු රව්ද්‍ර ගතියක් මවාගත්ත.

එතැන් පටන් හැමදාම මෙලංගත් සමග කලණ ත් මාව මුණගැහෙන්න ආව.

කලණගේ කතාව මම ලිව්වේ එහෙමයි. අන්තිමට ඔහු මගේ ළඟම හිතවතෙක් උනා. හැම දෙයක්ම ඔහු මට කිව්වා. ඔහුගේත්- නිකිණිගේත් අනුවේදනීය පෙම් කතාව!!

ඒත් මම ??

"ඔයා මොනවද මෙලංග ගැන හිතන්නේ?"
කලණ එක දවසක් මගෙන් ඇහුව. මම අහක බලාගත්තා

"කියන්න බැහැ කිසිම දෙයක්"
"දැන් අවුරුදු දෙකකටත් ලඟයි නේද අහන්න අරගෙන"
"හ්ම්ම්ම්...." මගේ පපුව දැවෙන්න අරගෙන, ගම්මිරිස් ඇතිල්ලුව වගේ..
"ඌ ඔයාට පණ යන්න ආදරෙයි... "
"ඒක තමයි ප්‍රශ්නේ" මම කිව්වේ ඇහෙන නෑහෙන ගානට..

කලණ හිනාවුනා...
" වෙන කොල්ලෝ ඔහොම බලන් ඉන්නේ නැහැ මැට්ටි.."
"මම දන්නවා මැට්ටෝ.."
"මම දන්නවා ඔයාට වෙන කවුරුත් කොල්ලෙක් නැහැ කියල, ඇයි මෙලංගව..."
"... මඩවන්නේද .." මම ඔහුගේ වචනේ සම්පුර්ණ කළා

"නැහැ.... ඇයි ඌව එපා කියන්නේ? "
"ඒ ගැන කතා නොකර ඉන්න කලණ... මෙලංග මට හොඳ වැඩි.. ඔයා මට වඩා මෙලංග ගැන දන්නවනේ.."
"ඔව්.. මම හිතන්නේ නැහැ ඌ වෙන කිසි කෙල්ලෙක්ට මෙහෙම පස්සෙන් ගිහින් ඇති කියල... "
"කලණ ..."

මම ඔහුගේ කතාවට බාධා කරමින් කඩාපැන්න
".... ආයෙත් ඔය ගැන කතා කරන්න එපා... ඔයාගේ පොත තව දවස් තුනක් යන්න කලින් මම ඉවර කරනවා. හැබැයි, ඔරිජිනල් එක මගේ ගාව තියෙද්දී, ඕනේ නම් ෆොටෝකොපියක් ගහගන්න "

කලණ නිශ්ශබ්දව බංකුවෙන් නැගිට්ට
"තෑන්ක්ස්.... ඒ ටික ඔයාට කිව්ව එකම ඇති මට.. ලොකු ස්ට්‍රෙස් එකක් රිලීස් උනා. මෙලංග හරි, උගේ තේරීමත් නිවැරදියි... ඔයා පුදුම කෙල්ලෙක්!"

එක පාරටම වාහනේකට වැදුන වගේ දැනුන. මෙලංග ! මම වගේ නපුරිච්චියක් !

මෙලංග ..... ඔබ මේ බ්ලොග් කියෝනවද? කියවන්න එපා... මට මා ගැනම බයයි!

48. නැට්ටුක්කාරී - 02

මෙතෙක් හෑල්ල 


අහගෙන ඉන්න කම්මැලි කියල හිතුන හින්ද මම පලවෙනි කොටස මගින් නතර කළා. මෙලෝ රහක් නැති උනහම, බනින්නේ නැතුව ෂේප් එකේ වින්ඩෝ එක වහල දාල යන එක මට තේරෙනවා. ඒ හින්ද මම හිතුව හැමදේම ලියන්නේ නැතුව කොකෙක් යනවා වගේ ලියල දාන්න.. ඒ කියන්නේ උඩින් උඩින්, පොඩි පොඩි වපසරියන් කවර් කරන් යන්න.. මොකද මම  ඇරෙන්න මේවගේ කාලවකවානු එක්ක ඕව ඉන් ඩිටෙල් දැනගන්න තරම් කැසිල්ලක් තියෙන්න හැටියක් නැහැ නේ මේ අවකාශේ කට්ටියට!

මම ඉවර කලේ ඩ්‍රිල් එකේ සිද්දියෙන්, ඇත්තටම කියනවා නම් සිද්දියට පිවිසුමක් විතරයි ලිව්වේ, සිද්දිය උනේ මේ වගේ පසුබිමක.

කොහොමහරි හවුසස් අතර තරගේ එන්න එන්නම වැඩිවුණා. කොතරම් දුරදිග ගියාද කියනවා නම්, වෙනත් හවුසස් වල ප්‍රැක්ටිස් කරනකොට ඔත්තු බලන්නත් කට්ටිය හිටියා. මට ඔය අතරේ  තමයි, අර ඩ්‍රිල් එක හදපු අක්කලාගේ විශේෂ අවධානයක් මට තියෙනවා කියල මට දැනුනේ , මම ඒත් හිතුවේ එක මගේ හිතින් මවාගත්ත ලොකුකමක් කියල.

Thursday, June 12, 2014

47. කොතැනක සිටියත් මා මළ දවසක........

මගේ ප්‍රිය මිතුර..

ඔබ මෙය නොකියවන බව මට සක්සුදක්සේ විස්වාසය. කිමද... ඔබ මා මෙවැන්නක් ලියන බවක් නොදන්නා බැවිනි. ඔව්.. ඔබේ කතාව මම පොතකට ගොනුකලා මතකද? ඒ පොත, මගේ කුරුටු අකුරෙන් ලියා.. ඔබේ අතට පත්කලවිට, වෙවුලන දෑතින් එය විවරකර, එක අකුරක්වත් කියවාගත නොහැකිව, හිස් පිටක් දෙස බලාඉන්නා සේ උන් හැටි?

"ගෙනිහින් කියවන්න ඕනෙද?"

මම එසේ විමසනවිට, ඔබේ ඇස වල තිබුණු දිලිසුම.. ඔබ ඇඩුවාද ? ඔව්... එය එසේමයි.
නැවත එක දිනකින්ම, මා හඹාගෙන ඇවිත්, මගේ උරෙන් අල්ලා

"උපේක්ෂා... ඔයා පුදුමයි, මෙහෙම හිතුවේ කොහොමද? "

කිව්වම, මතකද මම සිනාසුන හැටි?

"මැට්ටා.. වැඩිය හිතන්න එපා. මට හිතුන ඔයාට එහෙම හිතෙන්න ඇති කියල "

46. නැට්ටුක්කාරී -01

මගේ පොඩිකාලේ ගෙවුනහැටි කියෝලම ඔයාලට එපා වෙලා නැද්ද?

මම ලිව්වා
පරණ ඉස්කෝලේ ගැන 
පොඩි කාලේ අය්යත් එක්ක කරපු සොඳුරු (දඟ) වැඩ 
අත්තම්මෙක්ට ඔලුවේ කැක්කුමට තෙල් බෙහෙතක් දීපු හැටි 
පහල ගෙදර නංගිට ෆිට් එකට උදව් කරපු හැටි 
පහල ගෙදර නංගිත් එක්ක බස් එකේ ගියපු හැටි 
පන්තියේ බිස්නස් කරපු හැටි 
පුස්තකාලේ පොත් බලපු හැටි 


කරන්න දෙයක් නැහැ... කිව්ව දේවල් වලට වඩා නොකිව්ව දේවල් වැඩියි.. එක්කෝ මේක නතර කරලා, වෙන බ්ලොග් එකක් හොයාගන්නවා හොඳයි! මොකද මම ලියන්නේ මට මේවා මතක් වෙන පිළිවෙලට.

Thursday, June 5, 2014

45. භයානක ෆැෂන් කතාවක්...

මම මෙහෙම පිස්සෙක් වගේ උන්නට හෙනම මනෝ කාරයෙක්...

කොහේ ගියත් පොඩ්ඩක් චාන්ස් එකක් අවොත් ලස්සන මනෝ පාරක් ගහගෙන පාඩුවේ ඉන්නවා. මගේ මනෝ ලෝකවල සංචාරයට සුදුසුම තැන තමයි.... ඇඳ ? පිස්සුද.. බස් එක!!!!

මම මගේ කලින් පොස්ටුවකත් කියල ඇති මගේ මේ බස් මනෝ සංචාරය හින්ද , අතේ හිටපු කුරුල්ලෙක් ( එහෙම කිව්වට චීස් කෑල්ලක් ..! හි... හි...) අල්ලගන්න බැරි වෙච්ච එකක් ගැන.

බස් එක මේකට මට හොඳම තැන වෙන්නේ, හේතු කීපයක් හින්ද

1. ලංකාවේ පොදු ප්‍රවාහනේ තියෙන කාර්යක්ෂමතාවේ කොහොමද කියනවනම් , ගමනාන්තයට යන්න කලින් මට පුළුවන් ඉන්දියාවට ප්ලේන් එකෙන් ගිහින් එන්න හින්ද.. (එතරම් සුකොමල ලලිත ගමන් යන බස් අහුවෙනවා... ඔය කොට්ටාව බස් එහෙම නෙවෙයි අම්මෝ! ඒවා යන්නේ හරියට වලිගෙ ගිනිගත්ත හනුමා වගේ නේ)

2. බස් එකට නගින , බහින හුදී ජනයාගේ සමහර විලාසිතා, විලාසයන් හැබෑවටම මාව වෙන ලෝක වලට ඇදල දානවා... සමහර අය සමහර මාතෘකා අපිට මතක් කරලා දෙනවා..

3. බස්වල යන අපූරු සින්දු හින්ද ..  සමහර සින්දු මම හිතන්නේ ගායකයාගේ විතරක් නෙවෙයි, රියදුරුගේ, කොන්දොස්තරගේ මවත් ඉතා හොඳින් මතක් කරලත් දෙනවා

4. හේතුවක් නැතුව ට්‍රැෆික් එකක් ඕනෙම වෙලාවක ඇතිවෙන්න පුළුවන් හින්ද එකම තැන ඉන්නකොට වෙන මොනවා කරන්නද ? මම වගේ කෙනෙක්?

මේ මොන හේතු තිබ්බත්, ඒ මොන හේතුවක්වත් නැතුව කට ඇරගෙන එකසිය ගානට බස් වල නින්ද ගිහිල්ලත් තියෙනවා... මේවා දැකල සසර කළකිරිලා මහණ වෙන්න ගියපු අය හිටියද දන්නේ නැහැ බස් එකේ. අපිට ඒවාට වගකියන්න බැහැ නේ... අහක බලාගන්න තිබ්බේ නැද්ද හා??

3 වෙනි හේතුව හින්ද වැඩක් අද මට මේ උනා... ඒක නෙවෙයි නේ කියන්න ආවේ! 2 වෙනි හේතුව හින්ද වෙච්ච වැඩක් නේ... මුලින් ආපු කන බලමුකෝ අඟට කලින්...