162. කෝට් එකේ කොටු කොටු

මම මගේ ක්‍රීඩා අතීතයේ සමහර සිදුවීම් ලියාගෙන ආවා.

මේ මම ක්‍රීඩා කරන්න පටන් ගත්ත කාලේ.
මේ ඊට පස්සේ සිද්ධි කීපයක්
මේ මම කණ්ඩායමක් නැතුව ගන්දබ්භව හිටපු කාලේ.

ඔය අන්තිමට කියපු සිද්ධියෙන් පස්සේ මම තනියෙන් සෙල්ලම් කරලා දක්ෂකම් පෙන්නපු නිසා මගේ වැඩිමහල් කණ්ඩායමට 'සිද්ද උනා' මාව එයාලගේ ටීම් එකට ගන්න. මම එහෙම සිද්ද උනා කිව්වේ හැමදෙනාම වගේ එයාලගෙන් ප්‍රශ්න කළා මම චැම්පියන්ශිප් එකක් දිනලත් මොකද ටීම් එකේ නැත්තේ කියලා. ඒ නිසා මාව මට වඩා වැඩිමල් අක්කලා ඉන්න ටීම් එකට දොරවල් ඇරුණා.

මේ ටීම් එකේ හිටියෙ මම පොඩිකාලේ ඉඳන්ම කෝට් එකේ ඉඩ පොඩ්ඩක්වත් නොදුන්නු, කලින් චැම්පියන්ශිප් එකකදී මට ලොකු කැපිල්ලක් දාපු වැඩිදෙනෙක්. එකම එක අක්කා කෙනෙක් ඇරෙන්න, අනිත් හැමෝම හිටියේ හොස්ටල් එකේ.

ඒ දවස්වල උනත් මම ඔය අසාධාරනකම් හරි පරණ කෝන්තර හරි මතකේ තියාගෙන පළිගන්න හිතන්නෙවත් නැති කෙනෙක්. කොහොමත් ඉස්කෝලේ මේ ප්‍රශ්න කිසිම දෙයක් මම මගේ ගෙදරට කිසිම විදියකින් අඟවන්නේ නැතුව තමයි හිටියේ. ඒ මගේ හැටි. ඒ හින්දා අලුතින් ටීම් එකට ආවාම මට ආපු පොඩි පොඩි කැපිලි සහ හිත රිදවීම් මම ගණන් ගත්තේ නැහැ පොඩ්ඩක්වත්. මේ හින්ද අලුත් ටීම් එකේ ඉහ ගහලා ඉන්න මට එතරම් අමාරු උනේ නැහැ. මම ඒ දවස්වල කොහොමත් ගල් ඉබ්බෙක් වගේ. වැඩි කතාවක් බහක් නැහැ, ආව - ප්‍රැක්ටිස්  කළා - ගියා. ඒ අක්කලා කියන දෙයක් කරලා සද්ද නැතුව හිටියා.



ඔහොම ගතවෙනකොට ඒ අය ටික ටික මගේ යාලුවෝ වෙන්න ගත්ත. කොහොමත් ගෙදර යන්නේ බින් කරුවල වැටුනුකොට වෙච්චි මම හැමදාම ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙලා හොස්ටල් එකේ උන් එක්ක ඒ දිය බත් බෙදාගෙන කාලා තමයි ගෙදර යන්නේ. ඊට අමතරව උන්ට හවසට කඩෙන් බිස්කට් ගෙනත් දෙන්න හොරෙන් උදව් කරන්නත්, ගෙවල් වලට ලියුම් දාන්නට හොරෙන් උදව් කරන්නත් මම මගේ දිවි පරදුවට තිබ්බා. මොකද මේ වැඩ දෙකම ඉස්කෝලේ තහනම් වැඩ. කොහොමත් මම යාළුවන් වෙනුවෙන් ඕනේ කෝච්චියකට බෙල්ල තියන තරම් පොරක්. වැඩි කලක් නොගිහින්ම මම උන්ගේ ප්‍රියතම සහ විස්වාසම සගයා බවට පත්වුනා. මම එහෙම වෙන්න හිතාගෙන ඕනේ දෙයක් කල නෙවෙයි, ඒක ඉබේම උනා. නමුත් මම වැඩිය කතා බහ කරන්නේ හරි අඩුවෙන්.

ඔන්න ඔය අතරේ අපේ කෝච් වෙනස් උනා. වයසක සර් වෙනුවට තරුණ , වෙනත් පිරිමි විදුහලක කෝච් කෙනෙක් ළඟට අපි සති අන්තේ ප්‍රැක්ටිස් යන්න පටන් ගත්තා. ඔහොම ප්‍රැක්ටිස් යන්න ගියහම පොඩි පොඩි කචල්... මොකද හොස්ටල් එකෙන් අපේ ටීම් එක එළියට ගන්න නම් ගුරුවරියක් හරි දෙමව්පියෙක් හරි එන්නම ඕනේ.

මගේ ප්‍රැක්ටිස් සහ අපේ ගෙදර උන්දලා කියන්නේ සම්පුර්ණයෙන්ම වගේ එකිනෙකට වියුක්ත වෙච්ච කුලක දෙකක් වගේ. ඉතින් මම තමයි ගොඩක් වෙලාවට එයාලව හොස්ටල් එකෙන් එළියට ගත්තහම ඒ වගකීම දරන්නේ. ( මේ වෙනකොට මම බොහොම පොඩියි, ප්‍රමාණයෙන් වගේම වයසෙනුත්)  කැප්ටන් හිටපු අක්කත් ඉතින් හොස්ටල්. ඉස්කෝලෙන් එලියන ගන්න තිබ්බ කරදරේ නිසාම අපිට පොඩි සහනයක් තිබ්බ. ඒ තමයි මට එයාලා වෙනුවෙන් පොතේ අත්සන් කරන්න බලයක් ලැබුන එක. මේ හේතුවෙන් මම හිතන්නේ ටීම් එකේ අනිත් අක්කලා මාව ඇක්සෙප්ට් කළා.

කණ්ඩායමේ යාලු ෆිට් එක කොතරම්ද කියනවා නම් අපි කෑවේ බිව්වේ එකට. හවස හොස්ටල් එකේ පැලපදියම් වෙලා ඉඳල හොඳටම රෑ උනහම තමයි මම ගෙදර යන්නෙත්. අපේ ගෙදර හවස 7න් පස්සේ ගෙදර එන්න අවසර තිබ්බේ මට විතරයි. මම ස්පෝර්ට්ස් කරන නිසා තමයි එහෙම සහනයක් තිබ්බේ. මම කොහොමත් ගෙදර කිසි කතා බහක් නැතුව ඉන්න එකී වෙච්චි, හවස එනවා ඇවිත් කාල නිදා ගන්නවා වගේ චර්යාවක් තිබ්බේ.

ඔය අතරේ 15න් පහල කණ්ඩායම් තරඟ වලට අයදුම්පත් කැඳෙව්වා. අපිත් දැම්මා. ඒ වෙනකොට මට වඩා වයසින් වැඩි කණ්ඩායමක් එක්ක හිටපු නිසා මම සෙල්ලම් කලේ ඩබල් එකක් විතරයි. ඉඳල හිටලා තමයි සිංගල් ගහන්නේ. මගෙත් එක්ක ඩබල් එක සෙල්ලම් කලේ මියුරු අක්කා. අපි දෙන්නා සහයෝගයෙන් හිටියා.

ඔන්න අපි 15න් පහළ තරඟ වලට පිටත් උනා. තරඟ තිබ්බේ බණ්ඩාරවෙල ශාන්ත තෝමස් විද්‍යාලයේ. අපේ කෝච්ගේ ඉස්කෝලේ අයත් මේකට සහභාගී උනත් මම නම් කිසිම කතාවක් එයාලත් එක්ක කලේ නැහැ. මම හිතන්නේ අපේ කෙල්ලෝ ඔක්කොම උන් එක්ක සුහදයි. මම ඉතින් විස බෝම්බෙ වගේ කොයි වෙලෙත් වලියටමයි. නැත්තම් උන්ව තඹේකට මායිම් කරන්නේ නැහැ. අත්‍යවශ්‍ය දේකට විතරයි උන් එක්ක කතා කලේ. අපේ ටීම් එකේ කෙල්ලො නම් ඒ ඉස්කෝලේ කොල්ලොන්ට ක්‍රෂ් වෙලා හිටියා මට මතකයි. මටත් එකෙක්ගේ නමක් කියල ඒ දවස්වල විහිළු කළා. මම ඉතින් ගල් ඉබ්බෙක් වගේ උන්නා මෙලෝ රහක් නැතුව.

දැන් ඉතින් අපි කෝච්චියේ ගිහින් දුර කතර ගෙවාගෙන ගියා කියමුකෝ ඉස්කෝලේ අහල පහල තිබ්බ අපේ නවාතැන්පොළට. මෙන්න බොලේ එතන අපේ කෝච් ඉන්නවා එයාගේ ටීම් එකත් එක්ක. ටික වෙලාවකින් බලනකොට උන් නතර වෙලා ඉන්නෙත් අපි ඉන්න ලොජ් එකේම එක දොරකින් වෙන්වෙච්ච එහා පැත්තේ! අපේ කෙල්ලෝ ටිකට දැන් ජොලි කියන්නේ එකසිය ගානට. උන් ඔක්කොම ජොලිය වහගෙන ඉන්නවා අපේ භාරව ගියපු ගුරුතුමීට මාට්ටු වෙයි කියල.

පුරුදු විදියට අපි මහන්සි ඇරලා ගෙනාපුවා දිගෑරගෙන කොටාබාන්න පටන් ගත්තම දොරෙන් එහා පැත්තේ ඉඳන් අරුන් මොනාදෝ කියල හිනා වෙනවා. ඔහොම ගමනක් යනකොට අපේ අම්මා මට අනිවාර්යෙන් හදලා දෙන කෑමක් තමයි රුලන් ටොෆි. අපේ මම ඇරුනහම ඔක්කොමල්ලා හොස්ටල් නිසා මෙහෙම යනකොට කියල විශේෂ දෙයක් ගෙනියන්නේ නැහැ බිස්කට් ඇරුණුකොට. මියුරුගේ ක්‍රෂ් එක එහා පැත්තේ ඉන්න නිසා මියුරු හිටියේ සිංහ සේය්යාවෙන්. මෙන්න එකපාරටම මියුරු මගේ රුලන් ටොෆි එක අරගෙන ගිහිං ජනේලෙන් එහාපැත්තට දුන්න! මට එදා නම් තද උනා එකසිය ගානට ( තද වෙන්න දෙයක් නැහැ, ඒ උනාට මගේ තිබ්බ ඇන්ටි - කොල්ලෝ ලෙඩේට අනුව තද උනා) ඇත්තටම දැන් මතක් වෙනකොට හිතෙනවා මාර ජොලි වැඩ නේද උනේ කියල... සිද්ධි නම් ගොඩක් උනා. ඒවා මෙතැන කියන්න බැහැ අප්පා...

කොහොමහරි පහුවදා තමයි තරඟ පටන් ගත්තේ. එයාල ගැහුවේ A Division. අපි ගැහුවේ B Division. එයාලගේ තරඟ වලට අපිත් චියර් කලේ කොළඹ ඇතුළු සියලු පළාත්වලදී නුවරින් යන කණ්ඩායම් වලට තියෙන විශේෂ කැපිල්ල නිසා. අනිත් එක නුවර තියෙන අනිත් ප්‍රසිද්ධ කාන්තා පාසැලේ අය මේ වෙනකොට අපිත් එක්ක කතාබහ නොකරන තරමට අමනාපයක් ඇතිවෙලා තිබ්බ. එහෙම උනේ අපේ හිටපු වයසක කෝච්ගේ පුතා ඔවුන්ට කෝච් කලත් අපි වෙනත් කෝච් කෙනෙක් ගාවට ගියපු එක. ( ඔන්න ඔහොමයි ක්‍රීඩාවේ තරම!)

අපි B Division  එකේ තරඟ දිනාගෙන ආව. අර පිරිමි පාසල A Division  එක දිනාගෙන ඉස්සරහට ආව. කොහොමත් ඒ දවස්වල ඔවුන්ට අභියෝගෙකට හිටියේ අම්බලන්ගොඩ ධර්මාශෝකය සහ කොළඹ ආනන්දය විතරමයි. හිනායන වැඩේ කියන්නේ කිසිම විදියකින් කතාබහ නොකරන මම අර පිරිමි විද්‍යාලය සෙල්ලම් කරනකොට චියර් කරනවා ටොප් එකට. මගේ කට සද්දයි. ඉතින් ජිම් එක දෙදරන්න චියර් කරන්න මට පුළුවන්. චියර් එකට හිටියේ අපි විතරක්ම නිසා ජිම් එකේ අපේ චියර් එක කැපිලා පේනවා. උන්ට අපි වගේම, අපිටත් චියර් එකට හිටියේ උන් විතරයි. උන් මගේ ඩබල් එකට චියර් කලේ හැබැයි මියුරුට විතරයි.. හි.. හි... උන් හිතන්න ඇති 'පඩ ෂෝ' කෙල්ලට මොකටද චියර් කරන්නේ කියල.. හි.. හි...

ඔහොම ගිහින් ඔන්න අපි දෙගොල්ලොම ෆයිනල් ආව. අපේ ෆයිනල් එකට ආවේ කවුද කියල මට දැන් මතක නැහැ. එක්කෝ කොළඹ ඉස්කෝලයක්, නැත්තම් දකුණු පළාතේ කියල නම් මට මතකයි. අපේ ෆයිනල් තිබ්බ දවසේ ( හේතුව මට මතක නැහැ) අපේ කෝච් ඇරුණුකොට අර අපේ චියරින් කොල්ලෝ ටිකට එන්න විදියක් නැති උනා. කෝච් උන්ට හවස මැච් එක තිබ්බ නිසා ලොජ් එකට පැන්නුවා මම හිතන්නේ.

ඔන්න දැන් අපේ ෆයිනල් කෝල් කළා. මුළු ජිම් එකම අතුරු සිදුරු නැතුව පිරිලා හිටියා මට මතකයි. මේ ජිම් එක පෙනුමෙන් ගල්කිස්ස ශාන්ත තෝමස් විද්‍යාලයේ වගේ. ෆයිනල් ගොඩක් වෙලාවට සෙල්ලම් කරනකොට වෙනත් තරඟ පවත්වන්නේ නැහැ. එක ගේම් එකයි එක වතාවකට තියන්නත්. ඔන්න දැන් අපේ ඩ්‍රෝ එකට අනුව සින්ගල්ස් කතා කළා කෝට් එකට. මුළු ජිම් එකම මාර ලොකු චියර් එකක් දුන්නා කන පැලෙන්න. බලනකොට චියර් එක ලැබිලා තියෙන්නේ අපේ ප්‍රතිවාදී පිලේ කෙල්ලට. ඒ කියන්නේ...... මුළු ජිම් එකම උන්ට චියර් කරන්නයි සුදානම!

පළවෙනි ගේම් එක පටන් ගත්ත. ප්‍රතිවාදී කෙල්ලට හැරුණත් උන් මාර චියර් එකක් දුන්නා. ඒ මුළු ජිම් එකම, එකා වගේ කෑගහනකොට හිතන්න සෙල්ලම් කරන කෙනාට කොතරම් පීඩනයක් එනවද කියල? මොකද කෑගහන්නේ කන ගාව වගේනේ. පලවෙනි ගේම් එක පුදුම ගේමක් දීලා අපි දිනුවා. මුළු ජිම් එකම මීයට පිම්බා වගේ උනා. අතරින් පතර එක එක හින්ට් එහෙමත් ඇහෙන්න ගත්ත. අපි පස්දෙනා මී පැටව් වගේ. මොකද අපිත් එක්ක ගියපු ගුරුතුමීට අපිව ධෛර්යමත් කරන්න තියා අපිට අමුතු ස්ට්‍රෙස් එකක් ඇති නොකරවත් ඉන්න බැරි උනා.

දෙවැනි තරඟය කතා කළා. එතකොට තමයි අපිට තේරුනේ අපේ පළවෙනියට අහුවෙලා තිබ්බේ උන්ගේ දෙවැනියා කියලා. අප්පා..... ජිම් එක ජය ඝෝෂා වලින් දෙදරන්න ගත්ත. හැබැයි අපේ ක්‍රීඩිකාව ගේම අතෑරියේ නැහැ. නමුත් ඒක පැරදුනා. දැන් අපේ පපු දෙමොලෙන් පිටි කොටනවා. අපේ කෝච් කොහොමත් ඔහොම චැලෙන්ජින් වෙලාවල් වලට කිසිම දෙයක් නොකියා අපිටම තත්වය හසුරවාගන්න දෙනවා. කොටින්ම ඩ්‍රෝ එකටවත් උදව් කරන්නේ නැහැ. පැරදුනොත් රැකට් එකෙන් දඩොන් ගාල කොහෙටහරි ගහනවා විතරයි.

තුන්වෙනි සිංගල් එක තිබ්බේ මියුරුගේ. මියුරු කියන්නේ කාගෙන යන චරිතයක්. කෙල්ල අර ජිම් එකේ චියර් එක දරාගෙන කොහොමහරි සිංගල් එක දිනුවා. දැන් 1-2. අපි දෙකක් දිනලා. තව එකක් දිනුවොත් ගොඩ!

ඔන්න එතකොට සංවිධායක මණ්ඩලය එයාලගේ සුපුරුදු ගතිගුණය විදහා දක්වමින් ඉතිරි ඩබල් දෙකෙන් පලවෙනි ඩබල් එක නෙවෙයි, දෙවැනි ඩබල් එක කතා කළා. දෙවැනි ඩබල් එක සෙල්ලම් කරන්නේ මමත් මියුරුත්. මියුරු සෑහෙන මහන්සි පිට හිටියේ අන්තිම සිංගල් එක සෙල්ලම් කරලා. මේ වැඩේ ( ඒ කියන්නේ ඩ්‍රෝ එකේ පිළිවෙලට විරුද්ධව තරඟ කතා කරන එක සහ එක තරඟයක් සහ අනික් තරඟය අතර පරතරය අඩු කිරීම) එතිකල් නැහැ වගේම මම හිතන්නේ නීතිවිරෝධියි. නමුත් අපිට කතාකරන්න යන්න දුන්නෙම නැහැ අපේ ගුරුතුමී.

"ඕක ඔතරම් දෙයක්ද? "
"එයාලගේ තීරණ වලට චැලේන්ජ් කරන්න පිස්සුද ඔයාලට? "
"නිකන් පණ්ඩිත නොවී ඉන්න"

වගේ උත්තර වලින් ගුරුතුමී අපිට උපදෙස් දුන්න. කොහොමත් කෝච් ගෙන් අහලා වැඩක් නැහැ. එයා උදව් කරන්නෙත් නැහැ. අපිට කරන්න දෙයක් නැති උනා.

මේ ඔක්කොම කිව්වම හිතාගන්න පුළුවන්නේ උනේ මොකද්ද කියල? ඔව්... අපි අපේ ඩබල් එක පැරදුනා..... මුළු ජිම් එකක් එකම හඬින් හූ කියද්දී අපි ඒ ඩබල් එක පැරදිලා කණ්ඩායම් දෙක 2-2 විදියට සම උනා. බොරු කියන්න ඕනේ නැහැ, අපේ මොරාල් එක පොඩ්ඩක් විතර සලිත උනා කිව්වොත් නිවැරදියි. හිතන්න 1000 විතර සෙනගක් ඔබට විරුද්ධව මොර දෙනකොට ඔබට දැනෙන්නේ කොහොමද කියල? මගේ ඩබල් එකට මම සාධාරනේ ඉෂ්ට කලේ නැති බව මම පිළිගන්නවා.

ඉතිරි උනේ අපේ පලවෙනි ඩබල් එක. ඒක පටන් ගන්නකොට අපේ සද්දේ ඇහුනේ පෙට්ටියක් ඇතුලේ අලුත ඉපදිලා මොරදෙන පුස් පැටව් වගේ වෙන්න ඇති. අපි ලකුණු ගන්න සහ දක්ෂ වෙන හැම වෙලේම 'බූ...........' කියලා අනිත් උන් කෑගහනකොට ඒවා ගණන් නොගෙන අපි චියර් කළා. මම හිතන්නේ අපේ ගුරුතුමිගේ අතේ නියපොතු ටික ඔක්කොම එයාගේ බඩේ තියෙන්න ඇති. දිනන්න නම් ගේම් එකක අවස්ථා 2ක් දිනන්න ඕනේ. ඔන්න පළවෙනි අවස්ථාවේ අපේ කෙල්ල පැරදුනා.

මාව දැන් වෙව්ලනවා. මොකට වෙව්ලනවද කියල හරියටම දන්නේ නැහැ. එක තැනක වාඩිවෙලා ඉන්න බැරුව මම දෙවැනි අවස්තාව පටන් ගන්නකොට නැගිටලා ඉස්සරහට ගියා. ගිහින් ඇස්වලින් පෙන්නුවා ප්‍රතිවාදී කෙල්ලගේ වීක් තැන් ටිකක්. ඊට පස්සේ සර්විස් එක දානකල් හැමදෙයක්ම ඇසපිය නොහෙල්ලා , චියර් නොකර බලන් හිටියා. ඒ අවස්ථාවේ අපේ ක්‍රීඩිකාව දින්නා! තව එක අවස්තාවක් දින්නොත්..... අවසන් අවස්තාව පටන් ගන්න කලින් පොඩි විවේකයක් දෙනවා විනාඩි 10ක විතර. මම මගේ කණ්ඩායම් සාමාජිකාව ලඟට ගිහින් මම දැකපු ප්‍රතිවාදියාගේ දුර්වල තැන් ඔක්කොම ගිරවෙක් වගේ කියෙව්වා. මොකද මේ වෙලාවේ කෝච් උදව් කරන්නේ නැහැ. ඒ එයාගේ හැටි.

"ගයානි අක්කේ.... කොහොමහරි දිනන්න.... දෙන්න එපා... "
මම එහෙම කියලා ඒ අක්කගේ මැණික් කටුවෙන් අල්ලලා ඇස්දෙක දිහා බැලුවා. එයා බැල්මකින් එය අනුමත කරලා තමයි කෝට් එකට ගියේ. ඔව්.... මුළු ශාලාවක් නිහඬ කරවමින්.... අපේ ක්‍රීඩිකාව දිනුවා!!! ඈ දිනපු ගමන් ඈ බදාගන්නට අනිත් උන කෝට් එක මැද්දට පනිනකොට මම කලේ සැනසුම් සුසුමක් හෙලලා ඇස්දෙක පියාගත්ත එක විතරයි.....

ඔව්... අපි B Division Champions උනා!!

මතු සබැඳි