198. මගුලේ යෑම - 2

මෙතෙක් කෑම.....

ඔන්න ඉතින් අපි තුන්දෙනා වැඩ ඉවර වෙලා එන්න පිටත් උනා.
සයිමොන් ඉදිරියෙන්.. අපි පිටුපසින්.

වෙනද වගේ නැතුව මුණ හෝදලා , කබ එහෙම කඩලා ඌ මම හිතන්නේ මොනවා හරි මුනෙත් ගෑවා. වෙනදට පිස්සු බල්ලෝ පන්නනකොට දුවන පොලිස් රාලහාමි වගේ දුවන සියදෝරිස් එදා යන ලලිත ලතාව දිහා පාරේ ටැප් එකේ රෙදි හෝද හෝද හිටපු ගෑනු විතරක් නෙවෙයි අපි සමහර දවස් වලට පේර ගන්න කරත්තේ එකාත් ඔක්කොම වැඩ නතර කරන බලන් හිටිය.

අපේ ඔෆිස් එකට ඉස්සර යන්න තිබ්බ පාරවල් දෙකෙක් එකක් ෂෝර්ට් කට් වගේ එකක්. යන්න තියන පාරේ දෙපැත්තේම තිබ්බේ මුඩුක්කු වගේ ගෙවල්. ඉතින් ගෙවල් වල රෙදි වැල් , සාලේ ඔක්කොම තියෙන්නේ පාරේ. ඒ ගෙවල් අඩුම තරමේ ඇඳක් වත් දාන්න ඉඩ නැහැ වගේ පේන්නේ . ඒ උනාට එක පාරක් ඔහොම තියෙන පොඩි පටියක් වගේ ගෙයක් ඇතුලෙන් මම බලන් ඉන්නකොට එකෙක් ආව එලියට, ඔන්න තව එකෙක් ආව, ඊට පස්සේ තව එකෙක්... ආව ආව ආව... මට නිකමට හිතුන ඔය ගෙවල් අර ඇලිස්ගේ විසමලන්තය වගේ එකක්මයි කියල. ඔතරම් සෙනඟ කන්දරාවක් නැත්තම් කොහොම ඉන්නද?

ඈතින් ලලිත ලතාවට පැද්දෙන සියදෝරිස් ය... 
මෑතින් එකට ගුලිවී යන අප දෙදෙනාය.. ( මොකද එන්න එන්නම මුගේ ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාරයේ තිබුණු අවුල නිසා අපි අතේ දුර උනත් කකුලේ දුර දක්වා දීර්ඝ කළා.)



ඔන්න ඉතින් පාර එහෙම පැනලා අපිත් ගියා මුගේ පස්සෙන්. මේකා ගිහින් නතර උනා කාර් එකක් ගාව. එතකොටම රියදුරු ආසනේ පැත්තේ වීදුරුව පහත කරලා මුගේ 'මනමාලයා' එක්ක මු කතාව. සියදොරිස්ට වැහිලා මට දැන් මනමාලයාව පේන්නේ නැහැ. අපි ඉතින් කැපෙන ආයුධ අතේ නෙවෙයි කටේ තියෙන නිසා ඈතින් බලන් හිටියා ඉවසීමෙන්.

".... මේ ඉන්නේ මගේ ඔෆිස් එකේ යාළුවො... බ්ලා බ්ලා .. සෝ ඇන්ඩ් සෝ.."

කියල මු එකපාරටම අපේ ඇඟට කපුවා නේද ඩිෆෙන්ඩර් එක! අපි දෙන්න ඉතින් හිනාවෙන්න තියා අරුණු කටවල් දෙක වහගන්නවත් වෙලාවක් නැති උනා. හුහ්.. මුගේ සාමාන්‍ය, අවුලක් නැති අකවුන්ටන්ට් පොඩ්ඩ ඇත්තෙන්ම හැන්ඩි පොරක්...! ඔන්න උගේ රේටින් එකේ කොයිල් ගතිය!! අපි ඉතින් වචන දෙකක් විතරක් දෙසලා හෙමින් මාරු වෙලා ගියා. මොකද වැඩි වෙලා හිටියොත් අපි ගහන බෙර පද තාලෙට සියදොරිස්ට සුපුරුදු මායම ආවේස වෙලා කවකට්ටක් ගිලල අර මනුස්සයා දිවි නැහැ ගන්නවා ෂුවර්!

(මට ඉස්සර අකවුන්ටන්ට් කෙනෙක් කියල කිව්වම මතක් වෙන්නෙම කවකට්ටක් පාවිච්චි කරන එකෙක් වගේ. මොකද මන්ද. මට හිතෙන්නේ කවකට්ටක් අතේ අරන් ඉන්න කණ්ණාඩි දාන උන්ට තමයි එහෙම කියන්නේ කියල. අද වෙනකොට පොඩ්ඩක් විතර ඕකේ එඩිෂන් එක වෙනස් උනාට, තාමත් එක පාරටම හිතෙන්නේ එහෙම..)

ඔන්න මිත්‍රවරුනි අපේ සියදෝරිස් සාර්ථක ලෙස කොල්ලෙක්ව දැපනේ දමාගත්තේ අන්න එහෙමයි. ඌ නොදන්නා රහස තමයි අපි දෙන්න ඒ වෙලාවේ පිටත් කරපු එක. හැබැයි අර (අසරණ?)මනුස්සයා කසාද බඳිනකල්ම පන බයේ ඉඳල තියෙන්නේ මුගේ කෝටු කකුල් දෙක කැඩෙයි කියල. ඕකනේ කියන්නේ... ( කියන්නේ නැතුව ඉන්නෙක තමයි මම හිතන්නේ හොඳ.. නැද්ද?)


ඔන්න දැන් තිරය මෑත අතීතයට දිවගෙන දිවගෙන යනවා. පවුලේ එකම දරුවා වෙච්ච අර කවකටු මහත්තය මුව කුදලන් යන්න දැන් ඔක්කොම ලෑස්ති කරනවා. මූ ඉතින් ඒ දවස්වල කරපු කියපු දේවල් කියන්න ගියොත් අනේ මගේ ඔලුවත් අවුල් වෙනවා. ඒ නිසා මම පිටපතෙන් ඒ කොටස අයින් කරනවා.

දැන් ඔන්න මු සාර්ථක විදියට කසාද බඳින දවස උදා උනා. මගුල් ගෙදර තිබ්බේ උගේ ගමේ, කොළඹින් පිට පැත්තක. ( අපෝ නුවර නෙවෙයි හරිද? ඌ වගේ උන් නුවර කොහෙද?)

වැඩේට යන්න දැන් අපි සෙට් එකක්ම ලෑස්ති උනා. වෙඩිම තිබ්බේ සතියේ දවසක මට මතක විදියට. අපි කොහොමත් දුර තියෙන නිසා සයිමොන්ට තර්ජනේ කරලා කිව්වා මාතලී විදියට ඉන්න එකෙක්ට ( සුරා සුදුවෙන් තොර) අපිත් එක්කම ඉන්වයිට් කරපන් කියල. නැත්තම් අපි යන්නේ කොහොමද? අපි හතර පස් දෙනෙක් දැන් අර මාතලී කොල්ල ශේප් කරගෙන පාන්දරම පිටත් උනා. ලෑස්තිය තිබ්බේ උදෙන්ම එහෙට ගිහින්, අපේ සයිමොන් විසින් සෙට් කරන ලද ගරාජ් එකකින් අපිව පේන්ට් පාරක් දාගෙන යන්න. අපේ මාතලී නම් නියමයි. ඌ කොහොමත් ෆාස්ට් ඩ්‍රයිවින් වලට කප් ගහල ඉන්න එකෙක්. ඌ ඉතින් අපිව වෙලාවටත් කලින් අර ගරාජ් එකේ දොර ගාවට දැම්ම.

අපිත් ඇතුලට ගියා

"අපි මේ.. අර සෝ ඇන්ඩ් සෝ ගේ, සෝ ඇන්ඩ් සෝ.... ආවේ.. බ්ලා බ්ලා ..."
"ආනේ එන්න එන්න නංගිලා...."

කියල පේන්ට් බාසියක් අපිව ඇතුලට ගත්ත. වෙලා යන නිසා අපි ඉක්මනට ඇඳුම් මාරු කරගෙන ඔන්න ඉතින් පුටුවේ වාඩිඋනා. මම එක පුටුවක, අනික් පුටුවේ සියදෝරිස්. ඔන්න එකියක් ඇවිත් මගේ මුණ කපරාරු කරන්න ගත්ත.

"මේ... ඔයාට කිව්වද අර සුජාතාගේ නංගිගේ බෝයි කිව්වේ මොනවද කියල" ඒ මගේ කපරාරු බාසි අල්ලපු එකාට කියනවා.
"නෑනේ ... ඇයි මොකද කිව්වේ?" ඒ සියදෝරිස් ගේ බාස් කොල්ල.
"අපෝ.. මට නම් එපා උනා... කෝ මිස් පොඩ්ඩක් ඇස්දෙක වහන්න.... මම කිව්වා මට නම් කියන්න එන්න එපා කියල "
"හොඳ වැඩේ... මමත් කෝල් වලට ආන්සර් කලේ නැහැ..."

මගුලක් කියනවා. මම දැන් හුස්ම හිරවෙන්න වගේ. ගානවා ගානවා ඉවරයක් නැහැ. එක ඇහැක් ඇරලා බැලුව, සියදෝරිස් කලන්තේ හැදිලා වගේ එහා පුටුවේ ගල්වෙලා ඉන්නවා.

මම දන්නේ නැහැ කොච්චර වෙලා ඔහොම හිටියද කියල. කපරාරුවට පස්සේ පටන් ගත්ත බිතුසිතුවම් අඳින්න. ඒ කියන්නේ තොල් සහ ඇහිබැම. මම උපන් තේකට දැකල නැහැ එහෙම බිතුසිතුවම් ඇඳිල්ලක්.

ඇන්ද ඇන්ද ඉවරයක් නැහැ. හුස්ම අල්ලාගෙන ඉඳල මට දැන් පපුවත් රිදෙනවා. ( මම ආස නෙහෙ ඔය මේකප් කරනකොට එයාලගේ හුස්ම වැදෙනවට. අවුලක් නැතුව ඇති සමහර අයට , මට නම් ආසා නැහැ. ඒ නිසා මම කරන්නේ එයාල මුණ ලංකරනකොට මම හුස්ම අල්ලගන්නවා.) මට පේනවා එහා පුටුවේ මම වගේම අලකලංචියක ඉන්න අපේ සියදෝරිස් ගොය්ය. ඒ මදිවට බාස් ල දෙන්න බර කතාවක්. අන්තිමට මම කිව්වා

"අපි දැන් ඇඳගම්මු නේද?" කියල. එතකොට තමයි මම මගේ මුණ දැක්කේ ඉස්සරහ කණ්ණාඩියෙන්.
'හැඃ ! මූ මොකාද මේ?'

කරන්න දෙයක් නැහැ, මේක මගේ උපන් හැටිය, සංසාරේ ගෙනාපු හැටිය, ඔයිට වඩා කරන්න දෙයක් නැතිය කියල හිත හදාගත්ත. ඒ මදිවට මුන්ට කොණ්ඩ මොස්තරේ දාන්න කිව්වම උන්ට ඕනේ එක දැම්මේ. මම හරියට ගොම්බෙට්ටක් ඔලුවේ තියාගත්ත එකියක් වගේ. මට මතක් උනී අර ශාරුක් ඛාන්ගේ ස්ටයිල් එකට කොන්ඩේ  කපන්න කියල ආපු එකාට වෙච්ච දේ.

සාරි ඇන්දිල්ල ඊට දෙවැනි නැහැ. අන්තිමට උන්ට කුදගහගන්න කියල මම ඇඳගත්ත සාරිය විනාඩි පහෙන්. අවසානේ මමත් සියදෝරිසුත් එකාට එකා දිහා බලාගත්තේ 'ඔයින් ගියා මදෑ' කියන්නා වගේ. කොටින්ම මමත් ඌත් දෙන්නම අඩුවක් නැතුව විසුළු පෙනුමක් අරගෙන තිබ්බ. ඌට මට හිනාවෙන්න බැහැ , මම ඌට හපන්....

අපි දෙන්නා දැන් මාතලී ඉන්න තැනට ගියා. ඌට නින්දත් ගිහින්, අපි කතා කරනකොට ඇහැරිලා අපි දෙන්නව දැකල 'රෝහිණි' දැක්ක වගේ බය උනා. උගුරත් හිර උනා. බලනකොට පෝරුවට පැයකට කලින් මෙතනට ආපු අපිට ගරාජ් එකෙන් පිටත් වෙන්න උනේ පෝරුව ඉවර වෙලා පැයකටත් පස්සේ! අර සයිමොන් සෙට් කලොත් ඔය වගේ නස්පුට් එකක් තමයි. අපි වාහනේ යන ගමන් පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ කපරාරුව මට්ටම් කරලා පුළුවන් තරමට හදාගත්තත්... අහෝ... කරන්නට වෙන දෙයක් තිබ්බේ නැහැ.

අපි ඉතින් හෝල් එකට යනකොට සයිමොන් ඉන්නවා ඉතින් මල් මැද්දේ වාඩිවෙලා අර අසරණයාගේ මුහුණ බලන්න බෑ දුකේ.. මුගේ නම් දත් වහල්ලම එළියේ.

අපිත් එක්ක ගියපු සෙට් එකේ අනිත් උන් ටික වගේ වෙන්න හිතාගෙන මමත් සියදෝරිසුත් වැදගත් විදියට ඉන්න තීරණේ කළා. වැදගත් කියල එහෙමටම දෙයක් සිද්ද උනේ නැහැ ඒ නිසා. සිද්දි කීපයක් විතරයි උනේ. ඉතා හෙමින් කෑම කන අපේ සෙට් එකේ පියකරුම කෙල්ල වේටර් එයාගේ පිඟාන ගෙනියනකොට පිඟානේ එල්ලීම, අල්ලපු හෝල් එකේ වෙඩිමේ විස්තර බැලීමට ( ඇත්තටම කොල්ලන් බැලීමට) ගොස් පොඩ්ඩක් විතර මාට්ටු වීම, කපරාරුවේ ආනුභාවයෙන් සයිමොන්ගේ දෙමවුපියන් අපේ ළඟට ඇවිත් 'පුතාල කවුද? එතකොට අර ඇඩ්ඩින් සහ සියදෝරිස් කියන ළමයි ආවේ නැද්ද?' වගේ ප්‍රශ්න ඇසීම ( ඊට කලින් අපි ඒ ආන්ටිව සහ අංකල්ව හොඳින් අඳුනනවා) වගේ සුළු සුළු දේවල් ඇරුනම කිසිම අවුලක් උනේ නැහැ සහතිකයි... අන්න දැක්කද අපි වගේ අය නම්බුකාර විදියට උනත් ඕනේ තැනකට ගෙනියන්න බැරිකමක් නැහැ.


ඔන්න හවස් වරුව එළඹියා. එකවරම සහෝදරවරුනි ආවනේ සද්දයක් හෝල් එකේ ඇතුලෙන්

'හ හ හ හ හ හ්හ්ර්........ බ.. බ්‍ර්ර්... බ්ර්ර් ' 

හරියටම ඒ සද්දේ සමපාත වෙන්නේ කොටළුවෙක්ගේ බෙරිහන්දිල්ලකට. මට එකපාරටම මතක් උනේ අහල පහළ බූරුවෙක් මොරදෙනවද කියල. අපි හිටපු හරියට කපල් එක ඉන්න තැන පෙනුනේ නැත්තේ පොඩි බිත්තියක් වගේ එකක් හරස් වෙලා තිබ්බ නිසා. මොකක් නමුත් විපතක්දෝ බලන්න මමයි සියදෝරිසුයි දනී පණි ගාල නැගිටලා මනමාලි ඉන්න දිහාවට දුවන් ආව. කවුද දන්නේ මගුල් ගෙදරට හදිසියේ බූරුවෙක් දුවන් ආවද කියල?

සහෝදරවරුනි... මගේ අනුමානය එතරම්ම වැරදියි.

මම යනකොට යන්න පිටත් වෙන්න කියල ලෑස්ති වෙච්ච ජෝඩුවේ සමුගැන්ම තමයි ඒ ඇහුනේ. ඒ කියන්නේ තමුන්ගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා බදාගෙන අපේ සයිමොන් විලාප දෙනවා. උගේ කටින් තමයි අරෙහෙම විලාපයක් එක්ක සද්දේ ඇවිත් තියෙන්නේ.

අනේ පින්වතුනි බලන්න ඕනේ ඒ වෙලාවේ අර කවකටු මහත්තයාගේ මුණ....

'හත් ඉලව්වේ... මේ ගෑනි අඬන්නේ මෙහෙමද? මම දැන් මොකක් කියල කොරන්නද අප්පච්චියේ'

වගේ පෙනුමක් ඒ මනුස්සයාගේ මුනේ තිබ්බේ.

සයිමොන් එයාගේ අක්කා, අය්යා, තාත්තා සහ අම්මා බදාගෙන ඇඩුව ඇඩිල්ලක් ආයේ නෑ සාලාවම නිකන් ගල්භිත වෙලා බැලුව. ඌ දිහා නෙවෙයි හලෝ අර කවකටු මහත්තයා දිහා... මරන්ඩ ගෙනියන හරකෙක් නෙවෙයි, මූ ඇඩුව හරියට අර

දේශපාලනෙන් සමුගන්න එපා මයේ අප්පච්චි.......ඊ......ඊ....ඊ....
කියල වගේ .....

මමත් සියදෝරිසුත් කට තද කරලා වහගෙන සංවේදී අවස්ථාවට මුණ දුන්න.

පස්සෙනේ දන්නේ මුගේ කැරැට්ටුව...

ඒ කියන්නේ මේ ලතෝනි දීල අඬල සමු දෙන එක මම හිතන්නේ මුගේ පවුලේ සම්ප්‍රදායක්. සයිමොන්ගේ නැන්දා කෙනෙක් ඔය වගේම ප්‍රපෝසල් එකකින් කසාද බන්දලා දීල. වෙඩිම අවසානයේ සමුගෙන වාහනේට යනකොට ආයේ නෑ අඬනවාලු පෙරලි පෙරලි.... තාත්තගේ අතේ එල්ලිලා 'මට බැරියෝ' කියල අඬනවාලු. අනේ ඉතින් අර අසරණ මනමාලය අර ගෑනිගේ අතින් අදිනවලු කාර් එකට නැගපන් කියල. මුහු.. මොන පිස්සුද ආයෙමත් අඬනවා
ලු... 'මට තාත්තව දාල යන්න බැරියෝ...' කියල

"හරි හරි විජිතා දැන් නගින්න කාර් එකට" ඒ සරම ඔලුවේ එතුන මනමාලයා

"අය්යෝ... ඇයි මම මේකට කැමති උනේ...... ඒ...ඒ...ඒ " ඒ තමයි මනමාලිගේ උත්තරේ...

ඒ අතින් බලනකොට.. අපේ සයිමොන් ටිකාක් හොඳයි....


තව කතා තියෙනවා. අපෝ නැහැ මේ ගොය්ය ගැන ලිව්වා ඇති. මම කිව්වේ මගුල් ගෙවල් වල ගියපු කතා. ලියන්නම්කො ඈ