148. සුරංගනා කතාවකි - 3

ඇරඹුම

දෙවන සුරඟන පබැඳුම

වසන්ත කාලය එළඹෙන වග කියමින් නොයෙකුත් පණිවිඩ කාරයින් පැමිණ තිබිණ. නමුත් සාමාන්‍ය කෙල්ල ඒ පණිවිඩ සියල්ල ලියුම් කවර වලම සංවෘත ස්වභාවයෙන්ම තිබෙන්න හැර කුඩා ලී පෙට්ටියක අහුරා තැබුවාය.

පාඨශාලාවෙන් නික්මුනද ඇය සිටියේ සතුටිනි. කුමක් හෝ සිතුවිල්ලක දැවටී එන ඒ නැවුම් බවට අමුනපු ගීත කියමින් ඇයගේ දවස ගෙවුනේ සාමාන්‍ය ලෙසටය. පුදුම වන්නට දෙයක්ද නැත, සාමාන්‍ය කෙල්ලක සාමාන්‍ය ලෙස දවස් ගත කිරීම සාමාන්‍ය වැඩකි.

ඒ සාමාන්‍ය බව සාමාන්‍යයෙන් බිඳෙනසුළුබව කියන්නට එකෝමත් එක දවසක දුරකථනය නාද වන්නට විය. කිසියම් වැඩක නිරතව සිටි බැවින් ඇමතුමට පෙර සුදානමක් තිබුනේද නැත, කොහොමත් ඇගේ පෙර සුදානමක් ඇත්තෙම නැති තරම්ය.

"මාව අඳුනන්න පුළුවන්ද ?"

කටහඬින් තිගස්සුනද සාමාන්‍ය කෙල්ල ඉක්මනට සාමාන්‍ය වුවාය.

"හිතුවද මේක TV එකක් වගේ මුණ පේන එකක් කියල?"

අනෙක් පසින් නොනවත්වා නැගෙන සිනාවෙන් පසුව දෝංකාරයක් සේ ඇසෙන පසුබිම් සිනා හඬවල් වලින් ඇමතුම් කරු එක් අයෙක් නොවන බව ඇයට වැටහුනේ ක්ෂණයෙන්. ඒ ක්ෂණයෙන්ම ඇය දුරකථනය විසන්ධි කළාය.



කාලයෙන් මනින ලද ඒකක වලින් කිවහොත් විනාඩි දෙකයි තත්පර තුනකට පසුව නැවතත් දුරකථනය නාද විය. සිතුවිලි මනින ලද ඒකක වලින් කිවහොත් සිතුවිලි කෝටි තුනකුත් දෙසිය තුනක් ගතවන විටත් ඈ දුරකථනය අසල සිටගෙන්නේ උන්නේ මන්දැයි ඈ දැනසිටියේ නැත.

මෙතෙක් වේලා කරමින් සිට ඇත්තේ එලෙස බලා හිඳිම බව ඇයට සිහිවුයේ දුරකථනය නාදවන ශබ්දයට ගැස්සුන ඇගේ අත නිරායාසයෙන්ම එහි රිසිවරය සිය කනට ලංකල ශබ්දය ඇසෙන විටදීය.

"හලෝ?"

"හලෝ.."

"හලෝ??"

"හලෝ....."

"හලෝ? කවුද කතා කරන්නේ?"

"මාව අඳුරන්න බැහැනේ, මේක TV එකක් නෙවෙයිනේ. මම ඇහුවේ මගේ කටහඬ අඳුනන්න පුලුවන්ද කියල?"

මුවට වනතෙක් පුරවන ලද විදුරු බඳුනක් පරිස්සමෙන් ඔසවන්නා සේ සීරුවට අහුලාගත් වචන වලින් සාමාන්‍ය කෙල්ල වික්ෂිප්ත වුවාය.

"බ්.. බැහැ ... "

"මම තමයි.... හ්ම්ම්... කොහොමද කියන්නේ.... මම තමයි... ඔයාට එදා ඉස්කෝලෙදි හම්බුනේ... ගේට්ටුව ගාව හිටියේ?"

දුරකථනය යනු රුපවාහිනියක් හෝ වෙනයම් ආකාරයක රූපය හෝ වීඩියෝ යවන්නට යොදාගන්නා උපකරණයක් නොවූ එවන් යුගයක සාමාන්‍ය කෙල්ලගේ මුවඟ රැඳුනු ඒ අව්‍යාජ සිනහව කුමාරයෙකු කෙසේ නම් දකින්නද?

"ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා කොයි කාලෙද ? අනිත් එක ගේට්ටුව ගාව කොච්චර කට්ටිය ඉඳල තියෙනවද මාව මුණගැහෙන්න... මොනවා කියනවද මන්ද... කොහෙද? කවද්ද? මට නම් මතක නැහැ... ඒක නෙවෙයි කොහෙන්ද මගේ නම්බර් එක හොයාගත්තේ?"

එකවර මෙතරම් ප්‍රශ්න තොගයක් ඇසුනාද කියා කිසිදු මතකයක් හෝ වගක් නොමැතිව කුමාරයා නැවතත් ඇගේ කන් දෙදරවමින් සිනාසෙන්නට පටන් ගත්තේය. එවරනම් පසුබිම් සිනහවක් ඇසුනේ නැත.

"කට් කරන්න එපා... ප්ලීස්"

සිනහව එකවර නතර කල කුමාරයා විධානයක් සේ කීවේ කලින් වතාවේ මෙන් සිදුවේයැයි සිතාම නොවේ.

මෙය සුරංගනා කතාවක් වන්නට අඩුපාඩු කිහිපයක් තිබුණි.

හසුන්පත... 

ඔව්.. ඉන්පසු හසුපත් සහ හසුන්පත් පයෙහි බැඳී පරෙවියන් නිතරම සැරිසරන්නට පටන් ගති.

කුමාරයෙකු විසින් උගතයුතු පාඩම් අතර විවිධ යුධ උපක්‍රම සහ සැඟවී පහරදීම ආදියද, විවිධ සටන්ක්‍රම මෙන්ම නර්තන ක්‍රමද ඇතිබව ඔබ දන්නවාද?

ඒ සියල්ලටමත් වඩා කඩු ශිල්පයෙහි මෙන්ම හසුන්පත් රචනයේද දක්ෂ කුමාරයන් ගැන ඔබ මින්පෙර අසා තිබුනාද?



මතු සබැඳි.