30. නොදුටු පැතුමට... මවකගේ සිතුවිලි

ආදරණිය නුපන් පැතුම!

ඔබ කවරෙකුදැයි තවමත් මා නොදනිමි. කොහි සිට ආවාදැයි සැබවින්ම කිසිවෙකුත් දනුයේද නැත. අඩුම තරමේ ඔබ දුවණියක්ද ,පුතණුවෙක්ද යයි පවා මම නොදනිමි. එහෙත් මා දන්නා එකම එක කරුණක් වෙයි; එනම් ඔබ කවරෙකු වුවත් මගේ ජීවිතය, මගේ අහිංසක පුංචි ලෝකය එකලු කරනු වස් මා පතමින් ආ සසර බැඳීමක් යන වගයි. එහෙයින් මම ඔබ අමතමි.....

ඔබව කුසයේ දරන්නට මම පැතූ තරම් ඔබ අද හෝ හෙට නොදැන සිටින්නට ඉඩ ඇත. නමුත්, එහි ගැබ්ව ඇති අර්ථය ඔබට වැටහෙන්නට තරමක කාලයක් නම් ගතවනු නියතය. එපරිද්දෙන්ම, ඔබව මෙලොවට බිහිකරනතුරා මගේ හිතේ පොපියන දේද අවබෝධ කරගැනීමට ඔබ 'තරම්' වනතුරු මම මේ සටහන සඟවා තබමි.

එය ඔබට දෙන අනාගත දායාද අතරට මා විසින් දෙවැනිව එකතු කරනු ඇත.

කොහේ හෝ තැනක සිට මා අතට එන්නට ඔබ කරන ලද කර්මය මගේ හැකි තරමින් සුවපත් යමකින් පුරවන්නට මා තැත් කරන බව මගේ පුංචි පැටියාට කවරදාක හෝ වැටහෙනු නියතය. මෙය සටහන් තබන මොහොත වනවිට, මා විඳි දුක්ගැහැට මෙපමණයි කියා නිමා කල නොහැකිය.

පැටියෝ.... මට දෙන්නට යමක් වේ නම්.., ඒ ඇත්තේ සිතේ වූ ඒ ඉවසීමයි. ඔබව දකිනා තුරු මා දැරූ ඉවසීම එතෙක් විය හැකිය.

ජිවිතයේ සතුට හඹා යනු පසෙක තබා, තිබෙන සතුටත් ( එය අසතුටක් වුවත්) සමග සැනසීමට මා උගත්තෙමි.එහෙයින් නොයෙකුත් හල හැප්පීම් අතරින් ඉතා පරිස්සමෙන් සුරැකිව තබාගත් සිතුවිලි වලින් ඔබගේ ජීවිතය ලස්සන කරන්නට මම තවමත් සිහින දකිමි..

ප.ලි. මෙය සත්‍ය ලියමනකි.....