114. දැදුරු සිතක...

හේතුවක් ඕනේ නැති
නුඹේ මේ ආදරේ
විකාරයි....

විරසකෙන් යාලුවන්නට 

අවැසි නැති ,

එකම විදියට ගලන සතියකින් 

මිදෙන්නැති ,

අඩි තිහක් උස තාප්පෙකට 

ගෙවෙන හැම 

මිනිත්තුවේම 

දෙස් දෙවොල් 

තියමි මම.....

යලිත් ගිනි පුළු නිවී 

නිසල මුහුදක් උනාම 

පුරුදු පරිද්දෙන්ම ඉන්නෙක 

විකාරයි මට..!

මගේ පෙම්බර - සැමිය




ප.ලි. 

මම සිංහල ලියනකොට , කියවනකොට (පුද්ගලිකව) වැකියක තිබෙන විරාම ලකුණු ආදිය එක්ක තමයි කියවන්නේ. ඒ වගේම මම ලියනකොට යොදන කොමාව, විශ්මයාර්ථ ලකුණ ආදිය යොදන්නේ හිතාමතාමයි.

මේ කවියෙහි තිබ්බ කොමාවක් හැමෝටම මගෑරිලා හින්ද වෙනස් අර්ථයක් ආපුබව මටම තේරුනේ ලැබුණු කොමෙන්ටු වලින්. 
"..... විරසකෙන් යාලුවන්නට 
අවැසි නැති ,
එකම විදියට ගලන සතියකින් 
මිදෙන්නැති ,
අඩි තිහක් උස තාප්පෙකට..."

කියලා මම කියනකොට කිව්වේ එකම දෙයක් ගැන. 

මෙහෙම ලියන එක මතුවට මටම හොඳයි කියල හිතුන.