113. හඳ ඕනා....

හිතක් තිබිය හැකිද, කියවන්න හැකි මුළුමනින්ම? හිතක් ඒ සිතුවිලි ගොන්නත් එක්කම එකට ගත්තත් හිතාගන්නට බැරිනම් අපේ හිතුවිලි? කොතරම් දුර්වලද එහෙම හිතන එක..

ගොඩක් දේවල් බැඳිලා තියෙන්නේ අපේ හිතත්, ඒ හිතේ ඒ දේවල් ගැන තියෙන ආකල්පයත් හින්ද. දරුවෙක් තමන්ගේ නම් එක ආදරේකුත් අනුන්ගේ නම් තව ආදරේකුත් වෙන්නේ අපේ ඒ බැඳීමේ පරතරය පෙන්නන මිනුම්දඬු වගේ. ඒ වගේමයි... මෙතෙක් කාලයක් නිකන්ම යාළුවෙක් , අදහස් දක්වන්නෙක් වෙලා ඉඳල එක පාරටම ( ඇත්තටම කියනවා නම් එකපාරටම නෙවෙයි, 'එක පාරටම ටික ටික' ) වෙනත් අර්ථයකින් දකින්නෙක් උනහම අපේ හිතේ ඒ අදහස්, අංගචලන, ප්‍රතිචාර ගැන වෙනස් චිත්‍රයක් මැවෙන්නේ...

කොතරම් ආදරයක් තිබිය හැකිද හිතක් තුල සැඟවිලා..? කියාගන්නට , මනින්නට බැරුව..?

මගේ සෙනෙහස 
මෙතෙක් වේයැයි 
මනින්නට තව 
උගෙන නැත ඔබ 

මගේ අවසන් 
සුසුම පමණද 
අවැසි ඔබහට 
මා දකින්නට......




බිරිඳක් ලෙසට , සැමියෙක් ලෙසට, පෙම්වතෙක්; පෙම්වතියක් ලෙසට අපි දකින ආදරේ දරුවෙක් ලෙසට, මවක් ලෙසට විඳින, ලබන ආදරේට වඩා වැඩියෙන් ගුප්තයි.

මට ලියන්නට අවැසිවුයේ මෙපමණයි....

මගේ හිත තුල , ඔබ ගැන තිබුණු ආදරේ ගුප්තයි. ඔබ පිරිසිඳු ජලතලාවක් සේ පැහැදිලි වුවත් මම ගොහොරු මඩක් සේ අඳුරුයි. චපල මගේ හිතට දෙන්නට ඔසුවක් ඔබ ළඟ තිබෙනවා නිසැකයි. ඒ ඔසුව නොලබාම මියයන්නට මට ආසයි....