246. online vs Offline

"මේ ඇහුනද... මේ"

මම මගේ දවසේ වැඩ එක්ක කුස්සියේ පොරබදනවා. ඉඳුල් පිඟන්, හිස් වෙච්ච වලං මගේ දිහා බලාගෙන ඔලොක්කුවට වගේ ඉන්නවා.

"... මේ.. පොඩ්ඩක් එන්ඩකෝ මේ..."

ඒ හඬ ඇහෙන්නේ සාලේ කෑමමේසේ කොනෙන්. එතැන මම කුස්සියට එනකොට ලැප්ටොප් එකක් තිබ්බා.



"ඇයි ? මම මේ වැඩක්.. ඇයි ?"
"මේක බලන්නකෝ... මේ අලුත්ම ධනංජයගේ එකක්"
"මොකද්ද?"
"මොකද්ද බලන්න මෙතනට එන්න එපැයි.. මගෙත් මෝඩකම ඕව බලන්න කියනවට. එහෙම එකක්වත් බලනවද ඔයා?"

තවත් දුරදිග ගියොත් කෙලවර වෙනතැන දන්නා හින්දම මම ඉඳුන් භාජනේ සින්ක් එකේ ඔබල සාලෙට ආව. එයා මාව දැකල නොදැක්ක වගේ අහක බලාගත්ත.

"මොකද්ද?"
සද්දයක් නැහැ.
"... මොකද්ද?.. දැන් ආවනේ. මොකද්ද කියන්නකෝ. මට වෙලා යනවා. ඉක්මනට කුස්සියේ වැඩ ඉඅවර කරලා නිදාගන්න ඕනේ"

තව විනාඩි කීපයක පෙරැත්තයකින් පස්සේ යන්තම මගේ දිහාට ලැප්ටොප් එක හරොල එයා නිහඬවම එහාට උනා. ධනංජය හෙට්ටිආරච්චිගේ අලුත් වීඩියෝ එකක්. ( නොදන්නා අය මෙතන කොටන්න)

සුපුරුදු ආකර්ශනීය හැඳින් ඔහු කතා කරනවා. කුස්සියේ වැඩ මතක් උනත් මම අවධානයෙන් අහගෙන ඉන්න පොළඹව ගන්න පුළුවන් ඔහුට.

'.. ඔබේ සිහින හඹාගෙන යන්න... ඒවා සැබෑකරගන්න.......'

මට මතක් වෙනවා එක එක ජාති. මාව වෙනත් ලෝකෙකට අරන් යනවා ඔහු.

අදාළ වීඩියෝ එක ඉවර වෙනවා. මම තවත් ඒ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.

"ශෝක් නෙහ් ?"
"හ්ම්ම්..."
"මාර වොයිස් නේද? මිනිහා කියන දේවල් ඇත්තටම ඇත්ත නෙහ් ?"
"හ්ම්ම්..."
"මොකද හ්ම්ම් හ්ම්ම් ගාන්නේ?"

"නෑ මේ...... මම ඔයාට ඉස්සරත් කියල ඇති මට හීනයක් තියෙනවා කියල සෝෂල් ඩාන්සින් ඉගෙන ගන්න"
"මොකක්?"
"ධනංජයත් ඩාංසර් කෙනෙක් නේද? ඇත්තටම ඒක මාරම මාර කලාවක්. පිස්සුවෙන් නටන එක නෙවෙයි. ලස්සනට නටන එක... නේද?"
"................."
"මටත් ආසයි ඒ වගේ ඉගෙනගන්න. ඒක හරිම සුන්දරයි"
"මොකක්? අනේ මේ.... පිස්සු නැතුව ඉන්න.. මදැයි මමත් පෙන්නුවා වීඩියෝ.... හා හා දැන් දෙන්න මගේ ලැප්ටොප් එක"

ආයෙත් මම හෙඩ් ෆෝන් ගලවලා කුස්සියට ගියා. මුණුපොතේ තියෙන ජෝක් වීඩියෝ එකක් බලමින් හිනාවෙන එයාගේ සද්දේ මට කුස්සියට ඇහෙනවා.


ප.ලි:
වඩා හොඳින් හඳුනාගන්න මම දෙබස් පාට දෙකකින් පාට කරනවා.