174. හී - ටර්

මම මාරම මාර වැඩ කිසි දෙයක් කරන්නේ නැහැ. ඔක්කොම කරන්නේ වැටමාර වැඩ විතරයි. මට ඒකට හරියන ජාතියෙන්, ඒ ගානට මොළයක් දීල තියෙන නිසා වැඩිය මොලය වෙහෙසන්න මම කොහොමත් උත්සහ කරන්නෙත් නැහැ. මොකද ඒවාට රටේ ලෝකේ කට්ටිය ඕනේ තරම් ඉන්නවා.

අද මම කියන්න යන මේ වැඩේ උනේ මගේ කීර්තිමත් බෝඩින් ජිවිතේ එක නවාතැන්පලක ඉන්න අතරතුරේ. මම හිටිය නුගේගොඩට අද්දර නගරයක බෝඩිමක. අපේ වැදගත්, සුකොමල, ලෝකේ ගැන හසල දැනුමක් තියෙන ( එක ඇනෝ මහත්මයෙක්/මහත්මියක්/ මියක් මට එහෙම තමයි අපේ අක්කණ්ඩි ගැන කිව්වේ) ඒ උනාට හුළඟට ගහක් හෙලඋනත් ගම දෙදරවන අපේ අක්කා එක්ක මම ඒ ගතකරපු අවුරුදු කීපය...... අම්මේ මට නම් කල්පයක් වගේ. මොකද දිනපතාම තකට තක විදියට අපි දෙන්නාම පුදුම දැනුම් සම්භාරයක් තමයි එකතු කරගත්තේ. ඒ බෝඩිමේදී තමයි මේවා උනේ.

120 බස් ගොඩක හෝල්ට් කීපයක් යාම
සාර්ථක ක්‍රීඩා තරඟ මාධ්‍ය ආවරණයක් සිදුකිරීම
යාළු ගම් යාම

ඔය ඔක්කොම නෙවෙයි. ඒ තියෙන්නේ ලියාගන්න පුළුවන් වෙච්ච එව්වා.

අද ලියන්න යන්නේ මම කරපු ටිකාක් විතර , හුඟාක් නැති වැටමාර වැඩක් ගැන. මිට සම්බන්ධ තවත් කතාවක් තියෙනවා. ඒක මම කතාව ඉවර වෙලා කියන්නම්.

ඔන්න එකෝමත් එක සුන්දර දවසක.....



ඒ කියන්නේ සුපුරුදු විදියට මම පන දාගෙන කැම්පස් වැඩ වලට ඔට්ටු වෙනකොට, අපේ අක්කා ගමේ ගිහින් සුවෙන් ගතකරන සති අන්තයක් ආව.

අම්මප එහෙම දවස් වලට මම හරියට අහස් කූර වගේ කොයි වෙලෙත් 'සුස්' ගගා පත්තු වේවි ඉන්නේ. එහෙම දවස් වලට බෝඩිමේ අනිත් උන්දලා මට හරි අනුකම්පයි. මොකද මම ඉන්නේ ගෙදර යාගන්න බැරි වෙච්ච සෝකෙන්/තරහින් වෙඩි කාපු ඊරි වගේ පුෂ්ප මංජරිය අතට අරගෙන. එහෙම දවස් වලට මම අනිත් උන්ගේ හිතසුව පිණිස කැම්පස් එකේම පදිංචි වෙලා ඉඳල හවසට මොකක් හරි ජරාවක් කඩෙන් අරගෙන එනවා හරියට කුලීවැඩ කරලා හවස් කොරේ බීලා ගෙදර එන මනුස්සයා වගේ.

මේ කියන දවසේ ඒකත් නැහැ. වැඩේ තිබ්බේ ගෙදර ඉඳන් කරන්න හින්ද මම බෝඩිමේ කාමරේ දොරත් වහගෙන වැඩ කරන්න පටන් ගත්ත. ඉස්සර ඉඳන්ම මට පාඩම් වැඩ කරන්න ගියහම ලොකු වතුර බෝතලයක් ඕනේ කකුල් දෙක ගාව බිමින් තියාගෙන බොන්න. ඕකට ඒ දවස්වල මම පාවිච්චි කලේ ලොකු මෙගා බෝතලයක්. ඔන්න ඉතින් මම බෝතලේ ඉවර වෙනකල් බිබී මේසේ වාදී වෙලා වැඩේ කරන්න පටන් ගත්ත. ඔක්කොම වතුට ටිකත් ඉවර වෙලා. වැඩේ අවසන් කොටසට එනකොට දැන් මට ආයෙත් වතුර ඕනේ. බලනකොට බොන්න වතුරත් නැහැ.

බෝඩින් වල ජිවත්වෙච්ච සත්තු දන්නවා කොහොමද වතුර උණු කරන්නේ කියල අපි. අපිට නම් තිබ්බ ඇලුමිනියම් ජෝග්ගුවකුයි, රතුපාට ප්ලාස්ටික් ජෝග්ගුවකුයි. ඔය ඇලුමිනියම් එකෙන් මට කරන්ට් වදියි කියල මම ඒ දවස්වල මාර බයයි. ඒ හින්ද වතුර උණුකරන්න මම ගන්නෙම අර රතුපාට ප්ලාස්ටික් ජෝග්ගුව. මම ඉතින් ඒ ජෝග්ගුවත් අරගෙන ඔන්න පැන්ට්‍රි ඒරියා එකට ගියා.

එදා සති අන්තයක් හින්ද වැඩිය කට්ටිය හිටියෙත් නැහැ. එක කාමරේක හිටියා ඒ දවස්වල ගිනි කන්නියක්. නෑ නෑ පෙරහැරේ නෙවෙයි... උසාවියේ ගිනිකන්න පුරුදුවෙන එකියක්. මගෙත් එක්ක මාර ෆිට්. අපේ අක්කගේ වයි-ෆයි පොට් එක තමයි එයාගේ කාමරේ. ඒ කියන්නේ ඔක්කොම ඕපාදුප අප්ලෝඩ් සහ ඩවුන්ලෝඩ් කරන්නේ එතැනදී තමයි. පිස්සු කියන්නේ හොඳම එක. එයා ගැන කතා ලියන්න පුළුවන් එලි වෙනකල්. අපි කියමුකෝ එයාට ශානිකා කියල.

ඔන්න මම පැන්ට්‍රි එකෙන් වතුර ගන්න සද්දෙට ශානිකා ඔන්න දොර ඇරියා.

"අම්මේ.. ඔයා ඉන්නවද.. මම හිතුව සුලෝ අක්කත් එක්කම ගෙදර ගිහින් කියල.... " ( සුලෝ කියන්නේ අපේ අක්කගේ නම.. හුහ්... පේනවද ඒකෙත් තියෙන 'ටින් ටොන්' ගතිය?)

කොහොමත් මම බෝඩිමේ ඉන්නකොට සද්දයක් කරන්නෙම නැහැ. ඉන්නවද නැද්ද හොයන්න බැහැ. එහෙම තමයි මම බෝඩිමේ ඉන්නේ. දන්නා උන් තමයි මගේ කට වහන්න තියෙන අමරුවත්, වොලියුම් එකේ තියෙන භයානක කමත් දන්නේ.

"නෑ අනේ වැඩ.... දැන් නම් ගොඩක් ඉවරයි. අක්ක විතරයි ගමේ ගියේ"

මම ටැප් එකෙන් වතුර පුරෝන ගමන් කිව්වා.

"මේ එනවකො මම බඩ්ඩක් කියන්න.... මාරු වැඩක් උනානේ"

කොහොමත් ඔය බඩ්ඩට වෙන්නෙම මරු වැඩ තමයි. ඇත්තටම මරු විකල් වෙන වැඩේ සිද්ද වෙන්නේ ඌ එක්ක හිටපු අනිත් එකාට. ඔය ගිනි කන්න පුරුදු වෙනකොට ඔහොම නම්, ඇත්තටම ගිනි කනකොට කොහොමද කියල හිතගත්තකි.

මම ඉතින් හිටරේ කරේ සාළුවක් වගේ දාගෙන පුරෝපු වතුර ජෝගුව අරගෙන ආයෙමත් හැරුනා.

අපේ කාමරේ තිබ්බේ එයාගේ කාමරේ පහුකරලා යනකොට. ඒ කොරිඩෝවේ දෙපැත්තේ කාමර 5ක් තිබ්බ. ඊට අමතරව තව පොඩි කාමරයක් තිබ්බ, ඒක නිකන් ගබඩා කාමරේ වගේ. අහක දාන පොත් පත්තර, බෝඩිමේ ඇන්ටිගේ ගෙදර කැඩිච්ච ලීබඩු වගේ දේවල් තමයි තිබ්බේ. ඒ කාමරේ අපි සමහර වෙලාවට අයන් කරන්න පාවිච්චි කරනවා. මොන අයන් බෝඩ් ද ඒ කාලේ බෝඩිමේ.. අපි කලේ එතන තිබ්බ ලි කැබිනට්ටුවේ ඝනකම් රෙදි අතුරලා ඇඳුම් මැදපු එකයි. මම කොහොමත් ඇඳුමක් මදින්නේ යහපාලන ආණ්ඩුවෙන් හොරුන්ට දඬුවම් දෙනවා වගේ තමයි. අක්කගේ සාදර අනුග්‍රහයෙන් මැදගන්න ට්‍රයි එක දානවා කරන්නම දෙයක් නැති උනොත් අයන් එක පෙන්නලා දුවනවා. ඊට අමතරව මල් කඩන අයට එතන කියාපු තැනක්. ඒ වගේම අපි ඉතින් එතන තිබ්බ ප්ලග් පොඉන්ට් එක වතුර රත් කරන්නත් පාවිච්චි කරනවා.

මේ කියන ගබඩා කාමරේ තිබ්බේ අපේ ශානිකා ගේ කාමරේ ඉස්සරහ. ශානිකාගේ ඕපෙ අහන්නත් තියෙන උනන්දුවට මම ඉතින් පුරුදු විදියට ගබඩා කාමරෙන් මගේ වතුර එක හිටරේට ගහලා කැබිනට් එක උඩ තිබ්බ පත්තර ගොඩ උඩ තිබ්බේ වතුර උතුරනකොට හැලෙන එක පත්තර වලට උරණ හින්ද. අපි දෙන්නගේ කසු කුසුව , විකාර වැඩ ටික කොතරම් වෙලාවක් ගියාද කියල මට මතක නැහැ.

ශානිකාගේ කාමරෙන් එලියට ඇවිත් මම අපේ කාමරේට ගියා. එතකොට දැක්ක ඉවර නොකරපු කැම්පස් වැඩේ. ඉතින් මම වාඩි වෙලා ඒ ටිකත් ඉවර කලේ ශානිකාත් එක්ක මම කඩචෝරු කන්න ප්ලෑන් කරගෙන හිටපු නිසා. මම හිතන්නේ පැයක් යනකොට මම ඒකත් ඉවරයක් කරලා , කොරිඩෝව දිගේ ගිහින් බාත්රුම් එකෙන් පදමට වොෂ් පාරකුත් දාගෙන ආව.

ආයෙම කාමරේට ආවම තමයි මට මතක් උනේ 'ඇයි බොලේ මම අපේ අක්කට නොදී කන්න කියල හිතාගෙන ඊයේ එනකොට තඩි මික්ස්චර් එකක් ගෙනාවනේ' කියල... ජොලි හතේ හිනාවක් දාගෙන මම දොරත් ලෝක කරගෙන අර මික්ස්චර් එක කකුලක් උඩ  තියාගෙන කෑවා...

අම්මේ ඒකෙ රස...! ඔක්කොටමත් වඩා අක්කට නොදී තනියෙන් කාපු එකම මදිද? කොහොමත් මම පොරට ගේමක් දෙන්න තමයි හිටියේ. මොකද මම බෝඩිමට බිස්කට් ජාති ගේනවා විතරයි මතක. එව්වා දාන කන්ටේනර් වල තියෙනවා වැඩි මතකයක් නැහැ. කොටින්ම කන්න කියලා ගේන ප්‍රීමා නුඩ්ල්ස් උයලා/තම්බලා කන්න කියල බලනකොට කෝ බොලේ එක රැල්ලක්වත් නැහැනේ !!! බලනකොට බිස්කට් ටික නම් මදෑ , අපේ අක්කා ප්‍රීමා ටිකත් අමුවෙන්ම බර බර ගාල ඇදලා ඇරලා!! ඉතින් ගේමක් දෙන්න කියල හිතාගෙන, ඒකි ගෙදර යන තරහටත් එක්කම මම තඩි මික්ස්චර් පැකට් එකක් ගෙනාව ඊට කලින් දවසේ. අන්න එහෙමයි සිහියෙන් යමක් සැලසුම් කරන්නේ හරිද?

ඔන්න එතකොට ශානිකා ඇවිත් දොරට ගැහුවා. මම ඉතින් කට වටේ එහෙම පිහිදලා දොර ඇරියා.

"යමුද? ගෙහාන්ස් එකේ ඇති මගේ ක්‍රෂ් එකත්"

ශානිකා පත හිනාවක් දාල කිව්වා. ඒ දවස්වල ඔය රෙස්ටුරන්ට් එකෙන් එකක් ගත්තොත් දෙකක් නොමිලේ ක්‍රමයට ආප්ප ලැබුනා. ඒ කියන්නේ අපි ආප්ප 5කට බිල දාගෙන ආවම ආප්ප ඔතල දෙන හාදයා ආප්ප තව දෙක තුනක්ම වැඩිපුර දාල දෙනවා. මටත් වඩා ඔය වැඩේ වෙන්නේ අපේ බෝඩිමේ හිටපු අනිත් කෙල්ලන්ට. අම්මේ උන් මම වගේ ඉඩෝරෙට අහුවෙච්ච මඩ ඌරෙක් වගේ නෙවෙයි.. අම්මා ඉටිකිරිස් කෙල්ලෝ හිටියේ. උන් එක්ක ගියොත් මමත් ඉතින් විසිවෙන මාළු කටු ටිකක් අහුලන් කනවා. ශානිකත් ආයේ නැහැ මාර පෙනුමක් තිබ්බේ. කොත්තුවක් කන්න මම ඇඟිලි ගැන ගැන උන්නේ.

"හරි හරි .. මම එන්නම්.... "

මම එහෙම කියල බොන්න වතුර බෝතලේ බැලුව. චෙක්... ඉවර වෙලා... වතුර රත් කරන්නේ නැතුව තමයි ශානිකා බොන්නේ.. ඒ හින්ද ඉල්ලන්න විදියකුත් නැහැ. මම හිතුව රත්කරල බීලම යන්න ඕනේ කියල, ජෝග්ගුව හෙව්වා කෝ නෑනේ ජෝග්ගුව.... රතුපාට එන නම් නැහැ.. කරන්න දෙයක් නැහැ දැන් අකමැති උනත් ඇලුමිනියම් ජෝග්ගුවටවත් රත්කරගන්නවා කියල හිතාගෙන මම ඇලුමිනියම් එකත් අරගෙන වතුර පුරවන්න පැන්ට්‍රියට ගියා.

යන අතරමගදී මතක් උන හිටරේ.... නෑ නෑ.. හිටරේ කොහෙද කියල හිතුව. සමහර වෙලාවට අපි වතුර රත් කරලා හිටරේ රස්නේ නිවෙන්න ගබඩා කාමරෙන් තියනවා. මම ඉතින් ගබඩා කාමරේට එබිලා බැලුව හිටරේ තියෙනවද කියල.....

බැලුව තමයි.......

හිටරේ.....? තිබුන තමයි....

මගේ කට? වැහුන තමයි....

අම්මට වූඩු.... කිව්වලු.......... මට පෙනුන දේ විස්තර කරන්න නම් තව පොස්ටුවක් ලියන්න වෙයි. ඒ හින්ද මම කෙටියෙන් කිව්වොත්..... මගේ රතුපාට ජෝග්ගුව එක්ක එකටම උනුවෙලා ගියපු හිටරේ පත්තර ගොඩ උඩ අඟල් පහක හයක විතර ගින්නක් ඇතිකරලා තිබ්බ. යන්තමට වගේ පත්තර ගොඩ ඇවිලිගෙන ඇවිත්.....

මට උන්හිටි තැන් අමතක වෙලා ශානිකාවත් පෙරලගෙන දුවගෙන ගිහින් සින්ක් එකෙන් වතුර පුරෝගෙන දුවගෙන ආවේ අවුරුදු උත්සවේ වතුර පුරවන තරඟයක් වගේ. ගෙනාපු වතුර එක ගහපු ගමන් 'චාස්....' ගාල මහා සද්දයක් එක්ක ගින්න යන්තම් අඩුවෙලා ගියත් ලොකු දුමකින් කාමරේ වැහුනා.

"නෑ ශානිකා... මගේ ජෝග්ගුව උණු වෙලා"

මගේ අමුතු කඩි  කුලප්පුව  ගැන අහපු ශානිකාට මම දුන්නේ ඒ උත්තරේ. ඇයි බොරුද?




ප.ලි.
මේ වගේ කතා මේක විතරයි කියල රැවටෙන්න එපා සහෝදරවරුනි.....

මේ විදියටම මට පෙර එක දවසකත් හිටරයක් මේ අකාරයටම මතක බැරි වෙලා ගියා... එදත් අහු උනේ නැහැ....

හැබැයි පුතෝ ඉටිපන්දම එක්ක නම් මම බඩුත් එක්කම මාට්ටු උනා..