58. නිල් නුවන් - 02

පළමු කොටස 

ප්‍රධාන පාරෙන් රථය හරවා මැයිමාර ගස් අතුරේ දිවෙන නිස්කලංක මාවතේ මද දුරක් රථය පදවාගෙන එන නුවන්ගේ සිත ශරීරයෙන් වෙන්වී ඇත්තා සේය.  වෙනදාට මෙහි එන ඔහුගේ සිතත්, අද සිතත් හාත්පසින්ම වෙනස්ය.

රථගාලේ රථය නතරකල නුවන්, සුක්කානම පොඩිපට්ටම් කරන තරමේ ආවේගයකින් එය මිරිකාගද්දී, අනායාසයෙන් ඇස් වලින් කඳුළු කුට්ටි කිහිපයක් ඔහුගේ කමිසයට වැටුනේ, මුරුගසන් වරුසාවක දිය බිඳු විලාසයෙනි. සෙමින් හිස සුක්කානමේ ඉහල කෙලවරේ රැඳවූ ඔහු, කුඩා දරුවෙකු සේ ඉකි බිදින්නට විය. ගතවුයේ මිනිත්තු කිහිපයකි, සෙමෙන් හිස ඔසවා සිහියෙන් කඳුළු පිස දැමු ඔහු, සාක්කුවෙන් ගත් ජංගම දුරකථනය ඔබා කනෙහි රඳවා ගත්තේය.

"අම්මේ... මම මේ... අහ් ... ඔව් ඔව්... මම පොඩ්ඩක් පරක්කු වෙයි. සෝමදාස කිව්වද?"

අනෙක්පසින් ඇසුන තම මවගේ හඬ සුපුරුදු සිතල කෝමාරිකා ඇතිරිල්ලක්ම විය.

"හොදයි පුතේ.. පරක්කු වෙන්න එපා. රෑ උනහම බීපු උන් පිස්සෝ වගේ එළවන්නේ "
"නෑ , පරක්කු වෙන්නේ නැහැ."

ඇමතුම විසන්ධි කොට සුපුරුදු සන්සුන් විලාසයෙන් හාත්පස බැලූ ඔහු, නැවත රථය හරවා ගත්තේ ආරක්ෂකයා පුදුමයෙන් බලාසිටියදිමය. 

උමයංගනා ... උමයංගනා.....

උමතුවෙන් මෙන් ඒ නම මිමිනෙනවා හැරෙන්නට වෙන යමක් නොසිතෙන හැටි? ඒ ඇත්තටම ඇයද ? ඇය නොවීද ? වෙන අයෙක්ද? හිත හදාගන්නට මෙන් නුවන් ඒ ඇය නොවේ යයි සිතත්ම, ඇයත් සමග උන් ඇගේම ඇස් ඇති ඒ සිඟිත්තිය පතාක සෙවනැල්ලක්සේ සිත පුරාම භීතියක් ඇතිකරන්නට විය. 

'දෙවියනේ උමයංගනා.... ඔබ අන්සතු වීද ?'

දෙදරන සරසුලක් කන් අසල තීව්‍ර ලෙස නදදෙන්නාසේ , සිය කන් නෑසී යනවා ඔහුට දැනෙන්නට විය.

එසේ විය හැකිද? ඇයට අන්සතු වියහැකිද? එය කෙසේවත් පිළිගතහැකි යමක් නොවේ! හිත ඇතුලට ගිලුණු ඊයම් බරුවක් සෙමෙන් ඉවත් කරන්නාසේ, එය එසේ නොවන්නට ඔහුට එක එක කරුණු එක්කාසු කළහැකි විය. නිවසට ළඟාවනතුරු ඔහු සිදුකලේ එවන් කරුණු එක්කාසු කිරීම පමණකි. නොරිස්සුමෙන් නලා ශබ්ද කොට, සිය රථය ඉස්සරකර ගිය කිසි රථයක් ගැන කිසි කල්පනාවක් ඔහුට තිබුනේද නැත. 

ගරාජයෙන් රථය මුදාහල ඔහු, නිවසට ඇතුල් වනවිටම මල් විසිරෙන සිනහවකින් ඔහු පිළිගත්තේ වැඩිමල් සොයුරියයි. සිය නෙරා ආ උදරයට තබනලද අතක් සහිතව, ඇය මුව පුරා ඇදීගිය ඒ සිහිල් සිනහවෙන් යටපත්වුණු නුවන්ගේ සිත මදකට පසුබෑවේය.

"මල්ලි මහන්සි පාටයි.."

හ්ම්ම් කීවා හැරුණුකොට කිසිවක් නොකියා උඩුමහලට වදින්නට නුවන්ට දැඩිව අවශ්‍යව තිබුණි. 

"පුතාට මම උණුවතුර ලෑස්ති කළා.. තුවාය...."

සිය කාමරය දොර අසලින් මතුවෙමින් ආ අම්මාගේ පිළිගැන්ම නුවන්ට මහා කරදරයක් සේ දැනුනෙන්, දොර වසාගනිද්දී නෑසී ගිය ඒ අතරමැදින් කැඩුණු වැකිය ඔහුගේ වෙනස ඇයට තදින් දනවන්නට සමත් විය. 

ටයිපටිය බුරුල්කල ඔහු, පාවහන් සමගම යහන මතට කඩන් වැටුනේ පණක් නැතුවා සේය. සියළු ප්‍රාණයන් සිය සිරුරෙන් මිරිකාහල කලෙක මෙන් රිදුම් දෙන සිරුරත්, කටුවක් ඇනුන සිතත් සුවපත් බවක් පතමින් අයදුමක් කලද... ඔහුට කිසිදු මගක් නොපෙනේ.

උමයංගනා...

ඔව් ඇය... තමුන්ගේ මුළු ජිවිතයම කණපිට පෙරළු ඇය ? කෙසේ අමතක කරම්ද? දොළොස් වසරක් තිස්සේ පවා, අමතක කොට නොවුණු ඇය... එක ක්ෂණයකින් දිස්වී , ඒ ක්ෂණයෙන්ම අතුරුදන් වූ අරුමය?

ගමේ පාසලේ එකට අකුරුකළ උමයංගනා  තමුන්ට අමතකව යනවා නම්, තමන් මියගිය විට පමණක් යයි තම මවට වුවද නිර්භයව පැවසීමට තරම් නුවන්ගේ සිත ස්ථිර විය. එකම පාසලේ, තමන්ට වසරක් කනිෂ්ට පන්තියේ උන් උමයංගනා නුවන්ගේ සිත පැහැරගත්තේ රුව නිසාම නොවුනත්, උමයංගනා සතු ඉතා සුවිශේෂ නෙත් යුවල පාසැලේ පමණක් නොව අවට පාසල්වල තරුණයන්ද වශීකෘතව සිටියහ. කවදත් නිහඬ නුවන් ඇය රසවින්දේ නිහඬවම වුවද, තරුණ සිතක් ගැන කවර සිමාවක්වත් වලංගු නැත.

පළාතේ ප්‍රභූ පවුලක උඩවැඩියා මලක් වූ උමයංගනා තමන්ගේ ඒ නිල්පාට ඇස් දිළිසුවේ නුවන් කෙරෙහිය. සැබෑවකි, මෙය සම්ප්‍රදායික ප්‍රේමයකි. දෙදෙනා අන්ත දෙකකත්, පාසල් ප්‍රේමයක් වීමත් අනෙකුත් බොළඳ ගතිගුණ වලින් කීපයකි. නුවන් පියා අහිමි දුප්පත් පවුලක නිදිකුම්බා ගසකි. උසස්පෙළ පන්තියේ සිටි නුවන්ට උමයංගනා හැකි සෑම විටම අමතර පංති සඳහා මුදල් වලින් උපකාර කලෙන් , නුවන් එක සිතින්ම ඉගෙනුමට මුල්තැන දුන්නේ කිසියම් දිනෙක උමයංගනා වෙත යන මාර්ගයක් වේනම්, එය ඉගෙනීමෙන් නිරාවරණය වනු ඇතැයි සිතමිනි. ඇයගේ මේ කරුණාව ඇය සේම ඇගේ පවුලේ සැමගෙනුත් නුවන්ට නොඅඩුව ලැබුණි. ඇය මෙන්ම ඇගේ පියා, මව, නැගණිය යන  සියලු දෙනා තමන් කෙරෙහි දක්වන කරුණාව නුවන් තවත් දිරිමත් කලබව නොරහසකි.

සැබවින්ම තමන් ඇයට ණයගැතිය... සදාකාලිකවම!

සියල්ල හොඳින් සිදුවුයේ උසස්පෙළ ප්‍රථිපල පිටවනතෙක් පමණකි. උසස්පෙළ ප්‍රථිපල වලින් විශිෂ්ට ලෙස සමත් වූ නුවන්, පළමුව මවත් දෙවනුව උමයන්ගනාත් සොයා දිවගියේ සෙල්ලම් බඩුවක් පළමුවර දිනු දරුවෙකු පරිද්දෙනි. එදින උණු කඳුළු වැගිරූ උමයංගනා සිහිවනවිට දැනටත් නුවන්ගේ සිත රිදුම්දෙයි.
"නුවන්, මට පොරොන්දු වෙන්න කවදාවත් මොනම හේතුවකටවත් ඉගෙනීම අත අරින්නේ නැහැ කියල...."
"මම පොරොන්දු වෙනවා උමා"

එය නුවන්ගේ දිවියේ සංවේදීම මොහොතවල් වලින් එකකි. යහනේ කෙලින්වී හිඳගත් නුවන් දෙඅත් නළලේ තබාගත්තේ සිය කැරලි කොණ්ඩය තදින් මිරිකා ගනිමිනි.

'උමා... මම ඔයාගේ පොරොන්දුව කවදාවත් කැඩුවේත් නැහැ... එහෙම කියල ඔයා අතුරුදහන් උනේ ඇයි ? අද වගේම?  '

නුවන්ගේ සිතුවිලි ගඟ බිඳිමින් කවුරුන්හෝ දොරට ගසන ශබ්දයක් ඇසුනෙන් වහා යහනෙන් බිමට බට ඔහු, කමිසයේ බොත්තම් ගලවන්නට වුයේ කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොදක්වාමය.

"මල්ලි......... කෑම කන්න එනවද......"

අක්කාගේ කටහඬ දොර පාමුලින් ඇසුනේ සෙමිනි. ඉඳහිට මෙවන් මුහුණකින් නිවසට එන නුවන්ගේ නිහඬ හැසිරීමට සඳුන් සිසිලක් වන්නට ඇයට හැමදාම හැකිය. අම්මාට වඩා ඉවසිලිවන්තියක  ඇය නුවන් කෙරෙහි ඇත්තේ පුදුමාකාර බැඳීමකි.

"ඇඟ හෝදගෙන එන්නම්, අක්ක යන්න"

දොර වසා තිබියදීම එසේ කි නුවන් ඇඳුම් උනා තබා නාන කාමරයට පිවිසියේය. සිතල වතුර මලකින් නිවිය නොහැකි ගින්දරක් තමන්ගේ සිත තුල බුර බුරා නඟිනු නුවන්ට දැනුනත්, කෙළවරක් සෙවිය නොහැකි මේ ගැටළුව නිරාකරණය කරනාතුරු වෙන මගක් නොලැබෙන බව පමණක් වටහා ගත්තේය.

උසස්පෙළ ප්‍රථිපල වලින් දින දෙකකට පසුව උමයංගනා ගේ නිවස සොරුන් විසින් බිඳිනු ලැබ , ඊට දිනකට පසුව ඔවුන් සිය නෑයින්ගේ නිවසකට ගිය බව ඇසු නුවන් අවසිහියෙන්  දිවගියේ උමයංගනාහට කවරක් සිදුවීද යයි දැනගැනීමටය. කිසිවක හෝඩුවාවක් නැති වුවත්, එදින සවස පාසල් මිතුරෙකු ඔහුට ගෙන ආවේ තොරතුරක් නොව, පණිවිඩයකි. නිවසේ කිසිවෙකුටත් නොදැනෙන්නට ඇතුල් කාමරයට ගිය ඔහු නුවන් දෙසට හැරුනේ දොරද අඩවල් කරමිනි.

"නුවනෝ... මේක උමයංගනා නංගි දෙන්න කිව."

කළුපාට ටියුලිප් වර්ගයේ බෑගයක් නුවන්ගේ අතෙහි රැඳවූ ඔහුගේ විලාසය නුවන්ට සැක මතු කළේය.

"මචං... උමා කොහෙද ගියේ? එයා යනකොට කිව්වද?"

අතෙහි රැඳවූ බෑගය පිළිබදව කිසිදු තැකීමක් නොකළ නුවන් මිතුරාගේ දෙවුර සොලවන්නට වුයේ, පිළිතුර කොහේ හෝ සඟවා තබා ඇත්නම් බිමට පතිතවන තරම් ආවේගයෙනි.

"මං දන්නෑ බං... ඒකිගේ නංගි අතේ එවල තිබ්බේ.... මං යනවා "

මිතුරා ගැන කිසිදු තැකීමකින් තොරව නුවන් බෑගයට අත දැමුයේ උමා කිසියම්හෝ වැදගත් යමක් තමන්වෙත ඒවා ඇතැයි හිත එකවරම කි බැවිනි. ඔහුගේ අතට හසුවූයේ තදින් ගැටගසනලද පාර්සලයකි.  ගෙන විවර කල ඔහුට ඔහුගේ දෑස් අදහා ගත නොහැකිවිය... එහි තිබුනේ මුදල් නෝට්ටුය. පාර්සලය ඔතා තිබු කවරයේ ලියා තිබු වැකිය ඔහු දුටුවේ ඉන් පසුවය.

'මේ සල්ලි ඔයාට, කවදාවත් ඉගෙනගන්න එක නතර කරන්න එපා නුවන්.'