166. අලුත් වැස්සක්...

මම ඔබව සොයමි....

වරෙක හිස් කඩදාසි කොලයක, වරෙක අළු-සුදු කෝලා සෙල්ලම් බඩුවක පසුපසට වී ඔබ ඇතැයි බියෙන් මම ඒවා අතින්වත් නොඅල්වමි. යලිත් ඔබ නැතැයි කියමින් නින්දට පෙර සුරංගනාවන්ට චෝදනා ගොනු කර තබායමි. නැවත සිහිනෙන් ඇවිත් පිහාටුවකින් ඇන මා බිමහෙලුවා යයි කියමින් දින ගණනක් දෙස් දෙවොල් තබමි.

දියසලකුණක් සේ ඒ සියල්ලටම ඇතුලෙන් නිරුපද්‍රිතව ඔබ ඇත්දැයි ඉඳහිට අතගා බලමි.

මේ කුරිරු සැලකිල්ලෙන් මරණිය කැළලක් නොඑන්නට ඔබ වගබලාගත්තේද?
නැත්තම් ඇත්තටම මිරිදිය කුඩමසෙකු සේ තණපත් අතරේ සැඟව හෝ ඔබට ඉන්නට හැකිවිද?
ඉඳහිට උනත් මුළු දියකඩිත්තම කළඹමින් ඔබ සොයා නිහඬ ඔබ සම්මුඛ වීමෙන් පසුව තොරතුරක් හෝ නොවිමසා ඔබට යන්නට හරින්නට මට හැකිවුණේ කිනම් අරුමයක් නිසාද?
මේ සියල්ලටම ඔබට උත්තර දියහැකිද?

රුදුරු සීතල මා දවාලන බව දන්නා බැවින්, කිසියම්ම මොහොතක ඔබ කවුළුවෙන් එබෙනු ඇතැයි සිතමින් , බොරු හේතුවකට කවුළුව ඇරතබා හිඳිමි. අහම්බෙන් මෙන් එලෙස එන විට සුපුරුදු ලෙසම කබායෙන් එලියට විහිදෙන උණුහුමක් ඔබ රැගෙන එන බව මම නොදන්නවා සේ හිඳින්නට තිරකරගනිමි.



ඉඳහිට පොත්රාක්කයේ පොත අතර සැඟවසිට එළියට පනින පොඩි පොතක, එක අතුරුදහන් පිටුවක කාබන් පෑන් සළකුණක ඇති අකුරු දෙස බලමින් හිඳ වෙනත් පොතකට කවියක් එකතු කරනෙමි. ඒ ඔබ සොයන්නට මගේ ඇති නොහැකියාව ගැන තුටුවෙමිනි.

සොයන්නාට සම්බවිය නොයුතුමය.

සම්බවීනම් , තවදුරටත් සොයන්නෙක් ඉතිරිවන්නේ නැති බැවිනි.

ඔබ සොයන සැමවිටම, මට මා හමුවීම කොතරම්ම අහ්ලාදජනකද?

එක් වරදකට සෑම ශිශිරයකදිම දඬුවම් ලබන්නට ඔබ කැමතිද?

~~~~~~ බිනූ ~~~~~